Vikan - 21.06.1979, Blaðsíða 22

Hvammstangastelpur í
starfskynningu á Vikunni
(TIE/T
UmFÓLK
Hér á Vikunni hafa verið í
starfskynningu tvær Hvamms-
tangastelpur. Starfskynningin
þeirra stóð yfir í fimm daga, og
að henni lokinni voru þær báðar
nokkuð ákveðnar í því að verða
alls ekki blaðamenn. Hvort
þetta gefur einhverja vís-
bendingu um störf á Vikunni
eða blaðamennsku almennt skal
ósagt látið.
Þessir kornungu blaðamenn
okkar heita Jórunn Anna Egils-
dóttir, 14 ára, og Árborg
Ragnarsdóttir, 15 ára. Þær
sögðust hafa haft mikið gaman
af því að koma til Reykjavíkur í
starfskynninguna og fannst
ýmislegt i lífi unglinganna í
Reykjavík frábrugðið venjulegu
lífi á Hvammstanga.
„Það er meira um að vera í
Reykjavík, tækifærin fleiri, og
krakkar á okkar aldri hafa meira
fyrir stafni. Á Hvammstanga
vantar eitthvað að gera, þegar
skólanum sleppir. Þar er að vísu
ungmennafélag, en skátafélagið
er fremur líflítið. Við höfum líka
engan samastað til að hittast,
unglingaböll eru bara á sumrin
og þá er það ekki nægilega reglu-
bundið.
Sundlaugarnar í Laugardal
eru líka nokkuð, sem við getum
ekki veitt okkur á Hvamms-
tanga. Við höfum að vísu lært
sund á Reykjaskóla og Laugar-
bakka, en á Hvammstanga
hefur ekki verið sundlaug. Nú er
að visu ein í byggingu, en það
dregst alltaf að taka hana í
notkun.
Við fórum á laugardagskvöldi
að líta augum þetta fræga
Hallærisplan. Þar var heldur
litið að gerast. Líklega höfum
við verið þar of snemma.
Á Hvammstanga höfum við
okkar eiginn „rúnt”, þótt ykkur
finnist hann kannski ekki ýkja
merkilegur, þar göngum við
ákveðnar götur á kvöldin, eða
ökum ef einhver er á bíl. Annars
eru það nú aðallega eldri
krakkarnir.
Skemmtilegast við þessa
starfskynningu var að fara á
Melavöllinn og taka viðtölin.
Það hlýtur að vera mest gaman í
blaðamennsku. Leiðinlegast
fannst okkur að vélrita og þýða
myndasögurnar.
í framtíðinni verðum við
örugglega ekki blaðamenn, enda
höfum við engan áhuga á því að
fara í menntaskóla.”
„Ég vildi helst fara á sjóinn,”
sagði Árborg ákveðin. „Einu
sinni fór ég á veiðar með rækju-
bát frá Hvammstanga, með
vinkonu minni og pabba
hennar. Það gæti ég hugsað mér
að gera jafnvel í framtíðinni.”
„Ef ég vissi hvað mig langar,”
sagði Jórunn, „ ég veit ekki hvað
Á Melavellinum í Reykjavík
hefur oft verið fjöldi manns
samankominn. Fyrir fáum árum
var þetta mesti kappleikjavöllur
landsins, en nú hefur hluti hans
verið tekinn undir nýju
bókhlöðuna, sem verið er að
reisa þarna. Samt er þessi völlur
enn fjölsóttur af körlum og
konum, sem vilja fá einhverja
’nreyfingu á hinni 400 m löngu
hlaupabraut, eða þá á
knattspyrnuvellinum, sem er í
góðu lagi.
— Hér eru bestu sturturnar í
bænum, sagði Hreiðar
Ársælsson starfsmaður vallar-
ins, því þetta eru gömlu
sturturnar, þessar vatnsmiklu,
og það er allt annað að standa
undir þeim en þessum nýju, sem
varla kemur deigur dropi úr.
Fólk getur því fengið sér
ærlega sturtu eftir öll hlaupin og
farið helmingi hressara út af
vellinum en það kom inn. Svo
má ekki gleyma því, að það
kostar ekkert nema viljann að
mæta þarna. VIKAN kom við á
Melavellinum í hádeginu fyrir
skömmu og tók nokkra hlaupa-
garpatali. JAEogÁR
„Ég kem hingað þrisvar i viku, og ég
ráðlegg öllum að fara að trimma, þvi
manni liður miklu betur á eftir,"
sagði Úrn Eiðsson, fulltrúi i Trygg-
ingastof nuninni.
Besta og
ódýrasta íþróttin
XX Vikan 2S- tbl.