Vikan - 09.08.1979, Blaðsíða 45

Þá tók hann aftur til máls, greinilega:
„Fáránlegt! Tilgangslaust! Allt var svo
tilgangslaust! Þau voru örugg... á
öruggasta stað í heimi. — Ég veitti þeim
haeli.”
„Nick, elskan mín. Hver voru örugg?
Segðu mér það, gerðu það!”
Rödd hans var styrk núna. „Börnin!
Örugg! Hvert eitt og einasta! Ég kom
þeim öllum inn i kirkjuna."
„Hvaða kirkju, Nick? Hvar?”
Hann starði en þekkti hana ekki enn.
„Trúboðskirkjuna. Hún var auð. Þeir
höfðu skotið prestinn ... en ég hringdi
klukkunni — börnin heyrðu það. Þau
komu langt að.”
Hún beið eftir að önnur skjálftahrina
liði hjá. Siðan spurði hún: „Hver drap
prestinn, Nick? Voru það hermennirnir,
hermennirnir sem þú barðist við?"
Hún fékk ekkert svar og hélt þvi
áfram: „Þú varst málaliði í Biafra, Nick?
Þú barðist við hermennina?"
Nú þekkti hann hana og skildi spurn-
ingu hennar. „Barbara!"
Hún dró hann nær sér, þrátt fyrir
særðu öxlina. Hann hélt höfði sínu þétt
að henni þegar hann stundi upp:
„Mér var borgað fyrir að berjast, Bar-
bara. Peningar fyrir að drepa fólk. Og ég
var góður i því. Einn af þeim bestu.”
Hann hló nöprum, gleðilausum hlátri,
áður en hann hélt áfram. „Versta
tegund af hermanni! Það kallaði faðir
minn mig. Og hann hafði rétt fyrir sér."
Hún vissi að hann var að missa með-
vitund aftur. Hún hristi hann til og fékk
hann til þess að kveinka sér.
„Nick, þaðer búið núna. Að eilífu.”
Síðan hélt hún áfram i mildari tón.
„En hvað varð um börnin, Nick, þau
sem voru i kirkjunni?"
Hann andvarpaði mæðulega. „Börnin
voru þeirra megin, Barbara. Þaðvar það
hræðilegasta. Um það leyti höfðu flestir
gleymt því hver var óvinur, þeir börðust
hver við annan. Vinir gegn vinum. Fjöl-
skylda gegn fjölskyldu. En börnin —
þau voru lokuð inni í kirkjunni. Örugg.
Ég sagði þeim öllum að biða — þar til
skothriðin hætti — þar til Rauði kross-
inn kæmi. Þá byrjuðu þeir að senda
sprengjur á kirkjuna.”
Hann stundi. „Þeir voru að drepa sitt
eigið fólk, sin eigin börn!"
„Nick!” Barbara hélt huggandi utan
um hann og reyndi að þurrka út mynd-
ina af trúboðskirkju i rústum — brenn-
andi. Börn inni — grátandi — hrópandi!
„Nick, þetta strið! Það voru mistök!
Hræðilegt slys!”
Rödd hennar var tómleg og ósannfær-
andi. Tárin fylltu augu hennar.
„Barbara, þetta var mér að kenna. Ég
hefði ekki átt að skipta mér af þessu.”
Hann safnaði krafti til þess að þagga
niður mótmæli hennar. „En kirkjan er
örugg, hugsaði ég. Guðshús!”
Örmagna féll hann saman hjá henni,
skjálftinn var næstum alveg horfinn.
Hann var vart með meðvitund þegar
hún skipti um stöðu og lagði hann var-
lega á bakið.
Tárin streymdu niður andlit hennar.
„Nick, elskan mín. Þetta var ekki þér að
kenna. Þú gerðir það sem þú hugðir rétt-
ast. Þú hefðir getað verið drepinn
sjálfur." Hún sá hve orð hennar voru
gagnslaus, hann heyrði ekki í henni.
Hann svaf nú og bylti sér.
Sólin kom upp og bar með sér lang-
þráðan hita. Himinninn var heiðblár,
sefið sindraði og loftið var hreint. Loka-
tuluvatn var komið á hreyfingu og
sleikti bakkann hljóðlega.
Á þessu andartaki hefði heimurinn
mátt vera fullur friðar. Barbara tyllti sér
á tær og reyndi að sjá á sólinni og
skógarbeltinu hvar þau væru stödd.
Þegar þau höfðu beðið eftir myrkrinu
i kofanum kvöldið áður hafði Nick
minnst á stefnumótið sem hann hafði
ákveðið við Lilla Selkirk. Það var við
vað á á, sem var á landamærum rikj-
anna tveggja.
Siðasti áfangi ferðar þeirra gat þýtt
öryggi handan landamæranna. En hún
var áhyggjufull þegar hún íhugaði að-
stæður þeirra.
Um nóttina hafði hún dottað einstöku
sinnum meðan Nick hafði bylt sér
eirðarlaus i örmum hennar. Hún var
stirðari og aumari en hún hafði nokkurn
tíma imyndað sér að væri mögulegt;
þyrst og svöng og föt hennar voru enn
blaut, svo hörund hennar var rakt.
Nick lá kyrr í grasinu sem hún hafði
búið til flet í fyrir hann. Hann var grár
og kinnfiskasoginn og svartir skegg-
broddarnir gerðu hann enn fölari. Hann
virtist sneyddur öllu afli og Barbara vissi
að honum lá á læknishjálp.
Hún var að velta fyrir sér hvort hún
ætti að leita læknishjálpar ein og skilja
Nick eftir, þegar hún heyrði flugvél
nálgast.
Hún sneri sér við að vatninu.

NANCI HELGASON
GJAFIR OG BOÐ
LEIKFÖNG SEM BÖRNUM ÞYKIR
GAMAN AÐ . . .
Aldur 1 árs:
Leikföng í skærum litum,
hringlur, hringir til að naga,
brúður, uppstoppuð dýr, leikföng
til að leika sér að í baðkerinu
(Ekkert af þessum leikföngum
mega þó vera það lítil að hætta
sé é að barnið gleypi þau).
Aldur 2 éra:
Leikföng máluð skærum litum,
brúður, uppstoppuð dýr sem
hægt er að þvo, kubbar, leikföng
sem hægt er að raða saman é
einfaldan hétt, litlir boltar i
skærum litum, brúðuvagnar og
rugguhestar.
Aldur 3-4 ár:
Einföld kubbasett, bilar,
þrihjól, hjólbömr, brúðuvagnar,
kubbar, litlar eftirlikingar af hús-
gögnum og búséhöldum, einföld
pússluspil, myndabækur, borð
og stólar, litir og litabækur,
klippimyndir, boltar og brúðu-
hús.
Aldur 5-6 éra:
Hjól með hjálpardekkjum,
sleðar, verkfæri, stórir kubbar,
litasett, vefnaðar- og saumasett,
litlar eftirlíkingar af húsgögnum
og búsáhöldum, brúðuhús, leik-
fangaplötuspiarar og leðrfanga-
plötur, rúlluskautar, rafmagns-
lestir og bilar, spil, bækur og
plötur.
Aldur 8 éra og eldri:
Tómstundaleikföng, módeF
sett, vertdæri, Þróttaéhöld,
málarakassar, efnafræðikassar,
spil, pússluspil, bækur, plötur og
hjól.
Pakkið sængurgjöfum inn i for-
siðu einhvers þess blaðs, sem
kom út é fæðingardegi barnsins.
Létið stjömuspéna og veður-
spéna fylgja með.
Skrifið hjé ykkur áhugamél
vina og ástvina sem þið hafið
orðið vör við yfir árið. Þé er
auðveldara að velja afmælisgjafir
eða aðrar gjafir, t.d. eins og
gjafakort fyrir reiðskóla, yoga-
tíma eða leikhúsmiða.
Afar og ömmur með litil fjárréð
en mörg barnabörn geta notað
þessa hugmynd um afmælisgjöf:
Safnið krónupeningum eða ti-
köllum í kmkku og létið afmælis-
barnið grípa handfylli sina af
þeim.
Notið kringlótta sælgætismola
með holu i miðjunni sem kerta-
stjaka é afmælistertur barna.
Veljið brúðargjöfina af hugul-
semi og sparneytni: Takið innF
legar myndir af brúðkaupinu, af
einhverri þeirri stemmningu sem
oftast fer fram hjé atvinnuljós-
myndurum. Setjið myndirnar i
albúm og gefið brúðhjónunum
þegar þau snúa aftur úr
brúðkaupsferðinni.
Gefið vinsælar uppskriftir með
heimatilbúnum jólagjöfum.
Veljið uppskrrft sem hæfir gjöf-
inni, Ld. uppskrrft af heima-
bökuðu brauði með kmkku af
heimatilbúinni sultu.
Leyfið hverju bami fyrir sig að
velja eitt af jólatrósskrautinu
fyrir hver jól. Þegar skrautinu er
pakkað saman eftir jólin, leggið
þé hið sérvalda skraut barnsins i
sór öskju. Þegar bömin em orðin
stór og fara að heiman eiga þau
þannig safn af jólaskrauti, sem
geyma góðar minningar, é sitt
eigið tró.
Ef boð em haldin er betra að
segja gestunum fyrirfram um
hvers konar boð só að ræða svo
þeir geti klætt sig í samræmi við
það.
Ákveðið matseðilinn af
hugkvæmni en gefið þó
gestunum aldrei neinn tilrauna-
mat. Veljið rótti sem passa vel
saman og þið hafið reynt éður.
Reynið að muna eftir matar-
venjum gestanna, sórstaklega
hvað snertir megmn, kaloríur,
sætindi, drykki o.s.frv.
Reynið að haga matseðlinum
þannig að fljótlegt só að bera
fram róttina. Ef engrar hjélpar
nýtur við em þeir róttir heppilegir
sem hægt er að bera fram i
pottunum.
Og hór kemur hugmynd að
koniaki með kaffinu sem þið sjélf
getið búið til: Fyllið 1/2 af
literskmkku með rúsinum. Fyllið
kmkkuna síðan af búrbon eða
rúgviskíi og létið það standa í
viku. Árangurinn er Ijúffengt
ávaxtabragð af drykknum og
síðan em rúsínurnar alveg
afbragð í évaxta- eða krydd-
kökur.
Einfaldur sméróttur: Létið
þurrar rækjur liggja i sórríi i fjóra
tima. Berið þær siðan fram é
hanastólskexi.
Það er alltaf betra að Ijúka
matseldinni rótt éður en borðað
er heldur en að hita róttina upp. Í
þvi sambandi er gott að muna að
næstum þvi allir róttir þola að
biða eftir lokasuðu þegar þeir em
soðnir að 2/3 hluta.
Munið að það er afar mikiF
vægt fyrir þann sem gefur að fé
upphringingu eða smé þakkar-
kort fyrir gjöfina, sérstaklega ef
gjöfin er aðsend. Þé getur
gefandi verið viss um að þú hafir
fengið hana.
32. tbl. Vikan 45