Vikan - 30.08.1979, Qupperneq 27

fullu ánægju að aka henni. Móðirhennar
hafði ekið henni einn daginn, því hún
þurfti að fara á markaðinn. Og pabbi
hennar fór með hana daginn eftir, jafn-
vel þó ég hefði farið á fætur sérstaklega
snemma til þess að geta boðið henni far.
Frú Fletcher kom til dyra.
„Ö, en leitt, Adam minn! Nei, hún er
þegar farin. Þeir byrja svo sannarlega
snemma á þessari kvikmyndun.”
„Og hætta seint,” bætti ég ólundar-
lega ’
„J , pað er satt, en það er gaman fyrir
Jeannie að komast út. Finnst þér það
ekki? Það getur orðið ansi leiðinlegt fyrir
stúlku á hennar aldri. Og meðan þú
varst í burtu hafði hún engan félaga. Ég
gleðst yfir að hún skuli nú fá að kynnast
lífinu svolítið, svona til tilbreytingar.”
„Þessi leikstjóri,” sagði ég. „Hefur þú
hitt hann, frú Fletcher?”
„Hann Paul hennar? Aðeins augna-
blik. Ég verð víst að viðurkenna að ég er
vanalega komin i rúmið þegar þau koma
heim. Hún virðist mjög hrifin af
honum.”
„Svo skilst mér. Ég vona bara,” bætti
ég svo við þungri röddu, „að hann sé
ekki að leika sér að tilfinningum henn-
ar.”
Glaðlegt andlit frú Életcher breyttist
nú í eitt stórt glott.
„0, Adam, þú ert svo skemmtilegur
piltur,” sagði hún. „hvaðan fékkstu
þessa hugmynd! Leika sér að tilfinning-
um hennar! Drottinn minn dýri!”
Ég skildi við hana þar sem hún hló,
furðulega kærulaus um hættu þá sem
dóttir hennar var I.
Ég fór aftur heim og sagði pabba að
þegar allt kæmi til alls vildi ég ekkert
frekar fá viku frí. Ég gæti byrjað að
vinna strax ef hann þyrfti á hjálp að
halda.
„Ég var að vona að þú myndir segja
þetta,” sagði hann ánægður. „Sjáðu nú
hér...”
Klukkan ellefu það kvöld ók ég niður
dalinn, úrvinda og þreyttur en ánægður
með vel unnið verk. Móður og kálfi leið
vel eftir hættulega og erfiða fæðingu.
Það sem meira var að ég hafði ekki
hugsað um Jeannie i að minnsta kosti
þrjá klukkutíma.
Nóttin var fögur og himinninn alsett-
ur stjörnum. Tunglið leið yfir hvelft
fjallið og varpaði fölum, himneskum
bjarma á burknagróðurinn.
Töfranótt — sköpuð fyrir elskendur;
til þess að dvelja við gömlu brúna með
fallegri stúlku. En mér datt aðeins ein
falleg stúlk I hug og aðeins sá sem allt
veit vissi hvar hún dvaldi. Orugglega á
einhverju útskoti með óvini mínum,
Paul Heine, í hinum viðbjóðslega
Mercedes Benz bíl hans.
Ég beygði og ók yfir bogabrúna.
Eitthvað hvítt kom I ljósgeislann hinum
megin við brúna. Strokuhestur? Kind?
Nei, allt of stórt. Vesalings yfirgefinn og
leiður áhangandi? Aha, nú var ég orðinn
heitur.
Hún hallaði sér hrygg upp að þurrum
steinveggnum með háhælaða skó I ann-
arri hendi. Með hinni nuddaði hún á sér
fæturna.
Ég opnaði farþegadyrnar-.
„Viljið þér fá far, ungfrú? Síðasti
áætlunarbíllinn er ekinn hjá.”
„Hér eru engir árans áætlunarbílar,
eins og þú veist,” sagði hún, „og ef þú
ekki hættir þessu þá gengur þú .. .”
„Það er falleg nótt til gönguferða,”
sagði ég varfærnislega þegar hún steig
inn.
„Mjög svo. Alveg tilvalin. Mér þykir
ekkert skemmtilegra en sjö kílómetra
ganga.”
„Það rignir þóekki.”
„Það er satt. Það rigndi þó að minnsta
kosti ek . . . 0, Adam . . .” og nú brast að
lokum hvell rödd hennar.
Hún gramsaði æst í handtöskunni
sinni, tók upp vasaklút og fór að snökta í
hann eins og moldvarpa sem leitar að
skordýrum.
Ég lagði handlegginn yfir hana. Eftir
smástund breyttist snöktið í þungan
ekka.
„Svona, svona,” tautaði ég sefandi.
„Þetta er allt I lagi. Adam frændi er
kominn.”
Hún brosti. Ekki mjög sannfærandi,
en þetta var byrjunin.
„Má ég fá mér vindling, Adam?”
„Nei.”
„0, allt I lagi.”
Hún færði sig nær. Ég dró hana að
öxl minni og lagði kinn mína á hár
hennar. Allt I einu leið mér betur en mér
hafði liðið í langan tíma.
„Líður þér betur?” hvislaði ég.
„Umm.”
„Viltu segja mér hvað gerðist?”
„Ekkert sérstaklega.”
„Allt í lagi.”
„Það var leiðinlegt. En ég komst þó
að einu. Ég þoli ekki menn með kaldar
hendur. Þínar hendur eru ekki kaldar, er
það, Adam?”
Hún tók hægri hönd mína og
hélt henni I báðum sínum.
„Eru þær nógu heitar?”
„Já, eins og ristaðar brauðsneiðar.”
Ég hugsa að við hefðum getað verið
þarna til eilífðar, samofin í innilegum
faðmlögum, ef hún hefði ekki minnst á
ristaðar brauðsneiðar.
„Ég mundi alveg þiggja ristaða brauð-
sneið,” sagði hún hugsandi. „Ég er glor-
hungruð.”
„Það segi ég með þér. Með smjöri,
þykku smjörlagi.”
„Svo þykku að tannaförin sjáist.”
„Manstu eftir kvöldveislunum okkar,
Jeannie? Á háaloftinu?”
Hún kinkaði kolli. Hún lyfti höfðinu
og leit á mig, augu hennar voru stór og
dökk.
„Ö, Adam. Ég er svo ánægð að þú
skulir vera kominn heim.”
„Ég segi sama,” sagði ég og beygði
mig til þess að sanna það.
ENDIR.
InterRent
ÆTLIÐ ÞÉR í FERÐALAG ERLENDIS?
VÉR PÖNTUM BÍLINN FYRIR YÐUR,
HVAR SEM ER í HEIMINUM!
BÍLALEIGA AKUREYRAR
Reykjavík: Skeifan 9, Tel. 91—86915. '
Akureyri: Tryggvabraut 14, Tel. 21715.
Enn aukin
þjónusta!
jj Ókeypis eyðublöð á afgreiðslunni:
Bíll: Sölutilkynningar, tryggingabréf, víxlar, afsöl.
Lausafé: Kaupsamningar, víxlar.
Húsnæði: Húsaleigusamningar.
t;

Dagblaðið er smáauglýsingablaðið
Dagblaðið afgreiðsla Þverholti 11 sími 27022
Miðstöð smáauglýsingaviðskiptanna
Smáauglýsingaþjónustan.
'i i
BIAÐIÐ
Dagblaðiö er smáauglýsingablaðið Afgreiðsla Þverholti 11, sími 27022
35. tbl. Vlkan 27