Vikan - 21.02.1980, Blaðsíða 28

Framhaldssagan
demöntum. var trúlofiinarhringur
móður minnar.
Eg beindi nú allri athygli minni að
þessum hlut. sem líktist helst einhvers
konar brúðu að lögun. eða var eins og
pýramídi með ávölum köntum og gat
staðið þegar ég setti hann á borðið. En
samt iiktist hann ekki pýramída að því
leyti að ..höfuðið" var ávalt og augu. nef
og munnur var útskorið I viðinn.
Hringurinn sat svo þétt. þar sem
hálsinn hefði átt að vera. að þegar ég
reyndi að toga hann af missti ég allt
saman á gólfið. Um leið og ég beygði
mig eftir þessu kom ég aftur auga á
blaðsnepilinn sem lá á gólfinu.
Ég hafði rétt fyrir mér. þetta var
greinilega skrift Julian frænda. Þetta
leit út fyrir að vera hluti af sendibréfi
sem hann hafði að öllum líkindum sent
föður minum.
Blaðiðsem ég hélt nú á byrjaði i miðri
setningu að vekja ugg hjá dóttur
minni. Ég skil vel reiði þína en ég get
ekki séð að það geti gagnað nokkuð að
vera að ræða þetta héðan af.
En ef þú vilt samt endilcga koma til
Priory Cross. þá legg ég til að þú
hringir til min strax og þú kemur til The
Waggoners i Upper Boulting. Þar
geturðu fengið gistingu, ef þú verður að
dvelja yfir nótt. Og þaðan eru ekki nema
þrjár milur til Priory Cross. Það er
en^inn gististaður hér í þorpinu.
Ég hvet þig eindregið til að athuga
þetta betur. Vernon. Þú mátt ekki
gleyma þinni eigin dóttur. Þú hlýtur að
samþykkja. að Joanna hcfur verið
heppnari en Vivien á margan hátt og þú
mátt ekki gleyma að það er að vissu
leyti mér að þakka. Ég banna alfarið allt
samband við dóttur mina og ég verð að
vara þig við að koma til Merefield eða
r
I
mánaskini
reyna að hitta hana. Það er nóg fyrir.
sem þetta heimili má þola —”
Fyrst hafði ég ekki hugmynd um
hvað ég ætti að gera. Ég vissi bara að ég
gat ekki látið sem ekkert væri. Faðir
minn hafði haft I hyggju að aka til
Warwickshire til að útkljá eitthvað við
Julian frænda. Hans vegna varð ég að
komast að þvi hvað það var.
Og svo var það lika annað. Bréfið
virtist einhvern veginn litillækka föður
minn. Það var engu likara en hann væri
að valda frænda minum miklum vand-
ræðum, og þvi átti ég bágt með að trúa.
VARAHLUTAMIÐSTOÐ
í BELGÍU
Áður en þið festið kaup á japönskum bílum, þá spyrjið
um varahlutamiðstöð fyrir ísland, þvi leiðin frá Japan
er löng og ströng ef þið
lendið í óhöppum.
BÍLABORG HF.
SMIDSHÖFDA 23 símar: 812 64 og 81299
Svo fór því að ég hringdi á skrif-
stofuna og sagði að ég gæti ekki mætt til
vinnu næstu vikurnar. þar sem ég yrði
aðganga frá málefnum föður mins.
Það var föstudagur og ég gat ekki gert
mér vonir um að geta lagt af stað til
Warwickshire strax. og helgaruntferðin
skelfdi mig lika svo að ég varð að biða
fram á mánudag.
Sharon ætlaði að fara beint af skrif-
stofunni i helgarfri með heilum skara af
kunningjum af báðum kynjunt. Hún
hafði boðið mér að koma með en henni
hafði ekki tekist til fulls að leyna því
hversu nijög henni létti þegar ég
afþakkaði boðið.
Svo ég hafði byrjað þennan
föstudagsmorgun alein i íbúðinni og
með einmanalega helgi framundan.
Klukkan ellefu var ég ekki komin lengra
en að flatmaga á sófanum með þetta
eina blað úr bréfi Julians. nagandi
neglurnar meðan ég reyndi að komast
til botns i innihaldinu.
Mér dauðbrá þegar barið var að
dyrum. Sá sem fyrir utan stóð var
dökkhærðari en ég sjálf. með strítt hár
og næstum því samvaxnar augaþrúnir.
„Ungfrú Forrest?" sagði hann
spyrjandi röddu. „Joanna Forrest?”
Ég kinkaði kolli.
„Alexander Robertson heiti ég. Mér
skilst að þú þekkir foreldra mina.”
„Komdu innfyrir.” sagði ég. „Þú
hlýtur að vera elsti sonurinn, þessi sem
er lögfræðingur I Warwickshire.”
Sjálflímandi
stafir, merki
skilti o.fl.
' Bílskreytingar
f Skiltagerö
Auglýsinga
Grensásveg 5
v 31644 >
28 Vikan 8. tbl.