Vikan - 21.02.1980, Blaðsíða 42

Framhaldssaga
Patricia Johnstone:
i leitað
lífðiafa
„Karen er fimm ára núna. Hver
einasti dagur sem líður, hver
einasta vika, er sigur fyrir okkur
mömmu."
Rauöi bíllinn sveigði frá St. Johns
Wood og stansaði fyrir framan hús eitt
fyrir miðju Branfield Avenue.
Janet Collins sneri sér að
ökumanninum „Þakka þér fyrir farið,
Chris.”
Hun var áberandi glæsileg stúlka.
Dökkt hár hennar gljáði og húð hennar
var hrein og falleg.
Hún brosti til hans. „Þetta eru
hættuleg þægindi. Ég er hrædd um að
ég sé farin að venjast þessu.”
Chris Jennings sat hreyfingarlaus
með hendurnar á stýrinu og horfði
rannsakandi á hana. Hann var ekki
fallegur karlmaður I orðsins fyllstu
merkingu. Hár hans var svart og'
óstýrilátt og hvernig svo sem það var-
greitt var ekki hægt að bæla það niður.
Mjúkt andlit hans var þakið freknum og
það voru hláturhrukkur við augun.
Ókunnugu fólki féll yfirleitt alltaf vel
við Chris við fyrstu sýn og það kom sér
vel fyrir hann þar sem fréttamaður
sjónvarpsins þurfti oft að hitta
ókunnuga að máli.
„Ætlarðu ekki að skipta um skoðun
og borða kvöldverð með mér, Janet?”
Hún beygði sig niður og tók upp litlu
ferðatöskuna sem lá við fætur hennar.
„Ég get þaðekki, Chris.”
Hún kom töskunni fyrir á hnjánum
og horfði beint í augu hans. „Þú veist að
ég get það ekki. Mamma er búin að vera
ein með Karen i allan dag og það væri
ekki rétt...”
42 VíkanS. tbl.