Vikan - 20.03.1980, Qupperneq 42

Framhaldssaga
ÞýO.: Steinunn Hetgadóttir.
Patricia Johnstone:
Eftir þvi sem Chris best gat séð var
Peter Blake ákaflega eigingjarn maður.
En Janet hafði ekki verið honum sam-
mála. Hún hafði neitað að trúa þvi. Hún
gat ekki leyft sér að trúa því þvi að þessi
maður væri eina von Karenar.
Þetta var einhvers konar misskiln-
ingur, útskýrði hún fyrir Chris. Allt sem
hún þurfti að gera var að fara til
Ástralíu, hitta manninn og útskýra
málið fyrir honum. Og auðvitað myndi
hann þá skipta um skoðun. Hún hafði
verið svo viss um að hún hefði rétt fyrir
sér.
Og hún hafði haft rétt fyrir sér. En þá
fyrst hafði áhugi Chris vaknað á þessum
undarlega manni. Hvers vegna hafði
maðurinn neitað i fyrstu? Hvers vegna
hafði hann skipt um skoðun?
Janet vissi það ekki sjálf en henni var
lika sama. Frá þeirri stundu var Peter
Blake varla mennskur í hennar augum.
Hann kom til London og það var allt
sem skipti hana máli. Karen átti loksins
að fá þá aðgerð sem hún þurfti á að
halda.
Chris hafði eitt sinn verið afbrota-
fréttamaður og hafði á þeim tima lært
sitt af hverju um mannlega náttúru.
Þessi maður var honum ráðgáta.
Hann hafði gert sér ákveðna hug-
mynd um hinn óþekkta Blake. Hugleysi
átti þar bekt við: — hann myndi vera
hræddur við að fljúga, hræddur við
deyfinguna, hræddur við sprautuna,
siðan hafði hann einnig sýnt andlegt
hugleysi þegar hann þorði ekki að neita
Janet um bón hennar þegar hún kom til
Ástralíu. Þá hafði hann sennilega fundið
að af tvennu illu yrði léttara að skipta
um skoðun.
En nú hafði hann sjálfur séð Peter
Blake og hann viðurkenndi fúslega að
honum hafði skjátlast. Hann vissi nú að
Peter Blake var enginn hugleysingi,
hann vissi líka að maðurinn var vel
gefinn og ákveðinn.
Þó hafði Janet tekist að fá hann til að
skipta um skoðun í Ástraliu.
42 Vikan u, tbl.
í fyrstu brosti hún ekki. Hún starði aðeins
á Peter Blake. Augu hennar voru djúpblá
og alvarleg, varir hennar voru aðeins
aðskildar og hún hreyfði sig ekki eins og
hún héldi niðri í sér andanum.
Hann virtist vera rólegur og í full-
komnu jafnvægi og svo virtist sem hann
hefði allan hugann viðaksturinn.
Peter hallaði sér aftur í sætinu og
reyndi að slaka á. Þetta sem skeð hafði
með Jennings var búið og nú var ekkert
við því að gera. Aðalatriðið var að
honum hafði tekist að sleppa við
viðtalið.
Nokkur dagblöð myndu birta myndir
af honum en honum stafaði ekki mikil
hætta af því. Peter Blake, Ástralíu
maðurinn sem komið hafði til London til
að hjálpa lítilli sjúkri stúlku, var ekkert
likur Michael Hodgson sem horfið hafði
eftir lát eiginkonu hans fyrir átta árum.
Hodgson hafði verið ungur maður
með alskegg og bogið nef. Blake var
nauðrakaður, hann var Ijóshærður eins
og Hodgson en hár hans var siðara og
nef hans var beint.
Breytingin á nefinu hafði verið eitt af
því erfiðasta. Hann hafði eytt
hverri einustu krónu er hann hafði til
umráða til að greiða fyrir aðgerðina sem
gerð hafði verið i Sydney.
Sú staðreynd að þessi aðgerð hafði
breytt honum mikið hafði gerbreytt lífi
hans og orðið til þess að hann gat nú
hafið nýtt líf. En þar sem hann ók nú
um götur Lundúnaborgar vissi hann að
þessi breyting var veikur gruncívöllur að
byggja lif sitt á.
Chris Jennings sat einn í einu her-
berginu i upptökuhúsi PTV. Hann sat
við stjórnborðið með raðir af hnöppum
fyrir framan sig.
Hinum megin, á veggnum á móti
honum, voru sex sjónvarpsskermar.
Einn þeirra, sá stærsti, var i notkun.
Chris var að skoða myndirnar frá
Heathrow.
Peter Blake og dr. Muir birtust á
skerminum. Þeir voru að ganga i
burtu frá hópi fréttamanna. Þeir
námu staðar og tókust í hendur. Chris
ýtti á stans-hnappinn og mennirnir tveir
voru kyrrir á skerminum — Muir,
rólegur og vingjarnlegur, Blake var
afturá móti mjögstifur.
Þetta var ekki beinlínis efni i stórfrétt
en þó hefði þetta virst eðlilegra ef Blake
hefði ekki neitað honum um viðtal. Allir
vildu fá fréttir af Karen Collins og auð-
vitað hefði aðeins verið rætt um hana.
Eins og málin stóðu...
Chris hristi höfuðið utan við sig og
ýttiafturáhnappinn.
Það var ekki mikið meira að sjá. Nú
birtist Chris sjálfur á skerminum —
vangasvipur hans sást þar sem hann
nálgaðist og fór síðan að ræða við þá.
Chris hvessti augun þegar hann sá
hve stifur Peter Blake varð.
Hann ýtti aftur á stans-hnappinn og
beygði sig áfram um leið og hann starði
áandlitiðá manninum.
1 fyrsta skipti sem hann hafði heyrt
minnst á Peter Blake hafði hann aðeins
fundið til andúðar á þessum manni.
Janet hafði sagt honum þær góðu
fréttir að búið væri að finna gefanda
fyrir Karen. Siðan komu vonbrigðin.
Gefandinn, sem var ungur. frjáls,
hraustur og vel á sig kominn í alla staði,
hafði neitaðaðkoma til London.