Vikan - 17.04.1980, Blaðsíða 31

Þegar ég kem þreyttur heim á kvöldin,
sagði Björgvin. Verða poppstjörnur
þreyttar? Jú, þær geta orðið þreyttar, þvi
þetta er vinna, vinna og aftur vinna.
Sem stendur er Björgvin á fullri ferð
með nýja Brimkló, úrvalslið íslenskrar
popptónlistar eins og sumir myndu
segja: Björgvin, Magnús Kjartansson,
Ragnhildur Gisladóttir, Arnar Sigur-
björnsson, Kristinn Svavarsson. Ragnar
Sigurjónsson og Haraldur Þorsteinsson.
Þau æfa vel og mikið, með tæki af
fullkomnustu gerð og ætla sér að verða
góð, sem þau reyndar eru.
— Þetta er á allt öðru plani þegar
hljómsveit er svona skipuð. Við erum
með margar raddir, tvö hljómborð,
blásara og hvaðeina. Það er eitthvað
annað en að standa syngjandi með tvo
gitara, bassa og trommur á bak við sig.
skithræddur um að einhver magnarinn
bili þá og þegar. En það kemur að sjálf-
sögðu minna í hlut hvers þegar hljóm-
sveitin er svona stór — en þá er bara að
vinnabeturogmeira.
Og hvaðfá þau?
— Við vorum með ball í Stapa um
daginn. Þar kostaði 7000 krónur inn og
heildarveltan eftir kvöldið varð 2,4
milljónir. Þegar svo búið er að greiða
allan kostnað, skatta og skyldur, þá gæti
ég best trúað að eftir væru um 100
þúsund krónur á kjaft. Þetta var gott
ball og 10 tima vinna hjá okkur.
Það þætti ekki mikið i útlöndum, en
svona er eyjan kalda.
Björgvin og Ævintýri i Húsafelli
sumarið 69. Þá var bongö-og
gœrutimabilið í algleymingi og fólk
vildi lög með „ivafi".
Hvenær, að mati Björgvins sjálfs,
hefur stjarna hans skinið skærast?
— Ég er tvimælalaust á toppnum
núna, segir Björgvin ákveðinn en bætir
svo við efablandinn á svip: Það vona ég i
það minnsta.
Og hvenær á botninum?
— Ætli það hafi ekki verið þegar ég
spilaði með Hljómum 1974. Við fóruni
alla leið til Bandaríkjanna til að taka upp
plötu en sú plata lenti i blaðaverkfalli
hér heima og fékk fyrir bragðið enga
auglýsingu og seldist lítt. Þarna var
Gunnar Þórðar að mótast, platan
misskildist og . . . — off the record.
Björgvin bandar frá sér hendinni.
,,Það eru ekki nema
fjögur ár síðan ég
byrjaði fyrir alvöru í
þessum bransa. ”
Á þessum árum var ég alvarlega að
hugsa um að hætta i bransanum fyrir
fullt og allt og snúa mér að einhverju
öðru. En upp úr Hljómum spruttu Lónlí
Blú Bojs, ég hitti konuna mína, hlutirnir
fóru að ganga betur og ég ákvað að
halda áfram. Eftir á að hyggja finnst
mér ég ekki hafa byrjað af neinni alvöru
i þessum bransa fyrr en ég gerði fyrstu
Visnaplötuna fyrir fjórum árum eða svo.
Úti í heimi virðist líf poppara vera
ansi áhættusamt. Þeir stunda ólifnað af
verstu tegund, á kafi i eiturlyfjum, kven-
fólki og öðrum hættum og deyja oft fyrir
aldur fram. Er þetta ekki allt miklu
saklausara hérlendis?
— Það er ekkert sambærilegt. Úti i
löndum grasserar heróínið, þar er oft á
tiðum illa farið með þessa menn. stolið
af þeini lögum þannig að þeir fá aldrei
neitt fyrir sín verk. eitt leiðir af öðru og
svo er það heróinið. Að visu er ekki loku
fyrir það skotið að ýmsir íslenskir
popparar hafa kannski farið illa út úr
sukkinu og svinaríinu sem oft vill fylgja
þessu stússi en dekksta hliðin á poppinu
hér á landi er hvað diskómúsikin hefur
ýtt allri lifandi músík til hliðar. Sem
betur fer er þetta að breytast aftur. Hér
eru næstum engir staðir þar sem hljóm-
sveitir geta komið fram og spilað. engar
samkomuhallir eins og tíðkast erlendis.
Þó frábið ég mér því að hið opinbera fari
að byggja svoleiðis staði fyrir okkur í
aðstöðuleysi okkar því þá fylgdi í kjöl-
farið að þeir vildu fara að hafa puttana i
þessu sjálfir og þá er nú verr af stað farið
en heima setið. Frekar vildi ég þá láta
hið opinbera hafa sinn misskilning í
friði.
En þið báðuð um styrk til að komast
til Cannes?
— Við vorum bara að reyna prinsipp-
ið. Menn sem fara til útlanda til að
Hljómsveitin Bendix. — Langt er
um liðið og enginn eftir nema
Björgvin. Talið frá vinstri: Gunnar
Ársœlsson matsveinn, Viðar
Sigurðsson prentari, i Sviþjóð,
Sveinn Larsson símvirki, Pétur
Steffensen laganemi og Björgvin
Halldórsson söngvari.
kynna sér hænsnarækt fá styrk. Við
fórum út i þeim tilgangi að koma fullfrá-
genginni vöru á framfæri og ég get ekki
betur séð en það ætti að geta skapað
gjaldevri á við nokkur hænsni ef vel
gengi. Og okkur gekk bara bærilega i
Cannes þrátt fyrir styrkleysið.
Perúmenn voru ólmir i að fá eitthvað frá
Brunaliðinu. en í landi þeirra búa 900
þúsund hvitir nienn og 9 nulljónir frum
byggja. Ef dæmið gengur upp er stór
markaður þarna.
Ilvort voru það hvítu mennirnir eða
frumbyggjarnir sem höfðu áhuga á
Brunaliðinu?
— Það voru þeir hvítu. að sjálfsögðu
— en þetta er þá 900 þúsund manna
markaður og það er nokk meira en hér
heima. En það hefst litið við það að fara
einu sinni til Cannes, það verður að fara
aftur og aftur og þá niyndi árangurinn
fara að koma i ljós.
„Þó Hljóðriti sé gott
stúdíó þá er niður-
drepandi að þurfa að
glápa á sama vegginn í
hvert sinn sem maður
tekur upp plötu. ”
En þetla kostar allt peninga, það
kostar peninga að afla meiri peninga og
þvi fleiri seðlar sem settir eru í þennan
16. tbl. Vikan 31