Vikan - 22.05.1980, Qupperneq 23

Copyright 1979 by Avery Corman.
Sjötti hluti
Þýðandi: Jóhanna Þráinsdóttír
Avery Corman
unk inn í kynfæri hennar. Hann fékk
fullnægingu næstum um leið.
— Fyrirgefðu, sagði hann. — Það er
svo langt síðan ég hef gert þetta.
— Þaðeralltílagi, sagðihún.
Og fjarna lágu þéfi þétt saman í mjóu
rúminu undir laki og í næsta rúmi hraut
barnið. Ted beið, reyndi svo aftur en
það brakaði í rúminu. Billy hreyfði sig í
svefninum og hún var búin að fá nóg af
eyjarrómantíkinni á þessu kvöldi.
— Liggðu kyrr, sagði hún og lagfærði
föt sín sem hún hafði aldrei fullkomlega
farið úr.
Hann fór í þau föt sem hann hafði
farið úr og vegna þess að „þú fylgir kon-
unni heim” gekk hann þögull heim með
henni. Partíið var enn á fullu. Hann
kyssti hana. Hún kyssti hann hirðu-
leysislega á móti og fór inn. Fimm
mínútum seinna var hann kominn upp í
rúmið við hliðina á Billy.
Þau mættust á götunni næsta dag,
heilsuðust en litu niður. Samband þeirra
hafði ekki haft mikla þýðingu, varla
tjaldað til einnar nætur. Cynthia hafði
þó verið honum nokkuð meira en hann
óskaði eftir, þó hann myndi varla nafn
hennar. Hún var fyrsta konan sem hann
hafði verið með síðan hann kynntist Jó-
hönnu. 1 næsta skipti mundi honum
ganga betur, hann mundi geta sýnt ofur-
litið meiri ástúð, tekið dálitið meira tillit
— en það þyrfti að vera einhver önnur.
Ekki Jóhanna. Aldrei aftur Jóhanna.
Hann hafði forðast að komast að þessari
niðurstöðu en nú var henni náð. Konan
hans var farin frá honum og ef konan
þín fer frá þér kemur að því fyrr eða
síðar að þú verður að fara að fást við
aðrar konur. Hann var einhleypur á ný.
Hafi hann haft tilhneigingu til að álíta
að hann þyrfti ekki annað en að birtast í
einhverju partíinu til að fá sér rúmfélaga
fékk hann þveröfuga reynslu i hanastéls-
boðinu sem hann fór í um næstu helgi,
þar sem enginn skipti sér af honum. Það
var sama sagan með næstu helgi og á
verkamannadaginn. Meðan allir voru á
iði til að næla sér í einhvern stóð hann
einn á stígnum í rökkrinu með glasið sitt
í hendinni og horfði á fólkið sem var á
leið í heimapartí. Hann ávarpaði glæsi-
legustu stúlkuna sem hann hafði séð vik-
um saman, hún var í hvítum kjól og
hann sló henni gullhamra fyrir fegurð-
ina. Hún brosti elskulega en var á leið í
partí. Hann gat ekkert farið. Hann
horfði á eftir henni og hann vissi að
hann mundi aldrei sjá hana aftur af því
að hann átti fjögurra ára dreng heima
sem var nýbúinn að kasta upp á stofu-
gólfið og lá nú fyrir í herberginu sínu.
Svo að pabbi hans gat ekki farið og elst
við draumadísir í hvítum kjólum. Hann
horfði á fólkið á leið í síðustu partí
sumarsins, hann öfundaði það af frjáls-
ræði sínu. Það hafði ekkert að hugsa um
nema sjálft sig meðan hann gat ekki
einu sinni leyft sér að fara í gönguferð.
— Hvernig líður þér, litli minn?
— Égerveikur, pabbi.
— Ég veit það. Ég held að þú hafir
borðað yfir þig af poppkorninu heima
hjá Joey.
— Reyndu að sofna, elskan. Á
morgun er síðasti dagurinn okkar hér,
við verðum að skemmta okkur. Við
skulum byggja glæsilegasta sandkastala
sumarsins.
— Égvilekkifaraheim.
— Það er farið að hausta. Og haustið
er stórkostlegt I New York. Farðu nú að
sofa.
— Sittu hjá mér, pabbi. Þangað til ég
sofna.
— Allt í lagi, vinur minn.
— Ég borðaði of mikið af poppkorni
heima hjá Joey.
Síðasta daginn í CHEZ GLORIA gat
Ellen, ritstjórinn sem hafði ekki hitt
neinn allt sumarið, ekki risið upp úr
stólnum sínum. Geðlæknirinn, George,
fagmaðurinn á staðnum, sagði að
Ellen væri mjög næm manneskja og
hefði orðið fyrir neikvæðum áhrifum 4.
júlí, þegar fyrrverandi sambýliskona
hennar gat ekki heldur risið úr stólnum.
Þetta varð ein vinsælasta sagan á Fire
Island, hún gekk munn frá munni þvi að
tvö taugaáföll í sama húsi voru eins-
dæmi á einu og sama sumrinu.
Þetta var ömurlegur leikur sem Ted
var nú aftur orðinn þátttakandi í. Kann-
ski hefði honum getað verið lokið þarna
á Fire Island en hann vissi að líf hans
yrði nú að vissu leyti eins og framleng-
ingá þessu sumri.
NlUNDI KAFLI
Skilnaðurinn tók sjö mínútur. Yfir-
heyrslurnar fóru fram á skrifstofu dóm-
arans. John Shaunessy, lögfræðingur og
knattspyrnuhetja, kaus hinn gullna
meðalveg. Nokkrar skriflegar, eiðfestar
yfirlýsingar, eiginkonan kom ekki með
neinar kröfur, læknisvottorð um tauga-
veiklun eiginmannsins. Ted fékk
nokkrar prentaðar spurningar sem
hann svaraði. Hann skrifaði að þetta
hefði verið erfið reynsla og dómarinn
virtist ekki hafa mikinn áhuga á málinu.
Honum var dæmdur skilnaður og um-
ráðaréttur yfir barninu vegna grimmi-
legrar og ómanneskjulegrar hegðunar
sem gerði frekari sambúð ómögulega.
21. tbl. Vlkan 23