Vikan - 17.07.1980, Blaðsíða 21

Hjörtur Ölafsson trésmíðameistari:
VÉLA-
MANNI
BJARGAÐ
Hreyfillinn snýst ekki lengur.
inu. Björgunarsveitin lagði á sig erfitt
ferðalag yfir úfið hraun í svarta þoku og
snjókomu. Þeir sem eitthvað hafa ferð-
ast um hraunið vestur af Bláfjöllum vita
að það er ekki nema fyrir gætna menn
og þjálfaða að fara þar um.
Þeir tveir af áhöfninni sem komust til
byggða af eigin rammleik náðu húsum i
útvarpsstöðinni á Vatnsenda og verður
það að teljast afrek miðað við aðstæður.
Báðir voru mennirnir ókunnugir lands-
lagi á þessum slóðum en nutu sem betur
fer dagsbirtu á leið sinni eftir hjálp.
Brakið, eða hluti þess, er enn ti!
staðar 3 km suður af Stóra-
Kóngsfelli í Bláfjöllum.
Vegalengdin frá slysstað að Vatnsenda
er 14 km í beinni loftlínu en ætla má að
gangan hafi verið mun lengri þvi ekki
verður gengið beint af augum og krók-
arnir margir. Vegalengdin sem björgun-
arsveitin þurfti að fara til að komast að
flaki vélarinnar er um 10 km. Flugvélin
mun hafa brotlent um klukkan 9 að
morgni 6. febrúar og geta má nærri um
liðan slasaða vélamannsins sem biða
þurfti i 30 tima eftir hjálp, i alls ókunnu
umhverfi milli vonar og ótta um hvort
hjálp yfirleitt bærist.
Seint að kvöldi hinn 6. febrúar 1945
var hringt í undirritaðan og hann beðinn
að taka þátt í ferð snemma næsta
morgun til að sækja slasaðan mann sem
var i flugvél einhvers staðar uppi við
Bláfjöll. Náðst hafði í fjóra menn til
viðbótar til fararinnar og voru þrir úr
Hjálparsveit skáta og tveir úr skiðadeild
Ármanns. Guðmundur Ófeigsson, Guð-
steinn Sigurgeirsson og Hjörtur Ólafs-
son frá skátum, Skarphéðinn Jóhannes-
son og Egill Kristbjörnsson frá Ár-
manni.
Farið var eldsnemma frá Reykjavík í
bifreið sem breski sendiherrann útveg-
aði. Ekið var upp á Sandskeið. Talað var
um að ferðin myndi taka 6—7 klukku-
tíma og átti bifreiðin að vera til reiðu
þegar við kæmum til baka með slasaða
manninn. Við vorum allir rpeð skíði og
einn sleða höfðum við, sem gerður var
úr trégrind og reimuðum segldúk á.
Hófst nú gangan og gekk okkur þol-
anlega til að byrja með. Færi var
nokkuð þungt enda var slydduhríð öðru
hvoru. Þegar við komum upp í hraunið
(Húsfellsbruna) sem tekur við af Sand-
skeiðinu, urðum við að þræða á milli
hraunhryggjanna vegna snjóleysis. Eftir
því sem okkur miðaði nær fjöllunum
ágerðist snjókoman og svo skall á svarta
þoka til viðbótar. Okkur hafði verið tjáð
að flugvél frá hernum myndi reyna að
aðstoða okkur við leitina ef fært þætti.
Heldur þótti okkur ósennilegt að það
tækist eins og veðrið var. Þannig stóð á
að flugvélin sem brotlenti lenti í villu og
hafði rekið niður annan vænginn, senni-
lega þegar snúa átti við til Reykjavíkur
en þaðan hafði hún hafið ferðina. I vél-
inni voru þrir menn. tveir flugmenn og
einn vélamaður. Flugmennirnir höfðu
sennilega lítið sem ekkert slasast því þeir
komust niður að Vatnsendahæð og báðu
um aðstoð við að ná í vélamanninn sem
hafði slasast.
Þegar liða tók að hádegi vorum við
komnir upp úr hrauninu á snæviþakta
sléttu og enn hélst þokan. Við reyndum
þá að dreifa okkur eins mikið og þorandi
var. Um svipað leyti fórum við að heyra
í flugvél sem flaug fram og til baka yfir
okkur. Svo skeði það að gat kom i þok-
une og sá'um við hvar flugvélin steypti
sér niður nokkur hundruð metra fyrir
framan okkur og þóttumst við vita að
þar væri flugvélarflakið. Þokan huldi nú
alla útsýn en brátt sáum við flugvélina
þar sem hún lá á snjósléttunni. Þegar við
áttum eftir nokkurn spöl að flugvélinni
sáum við hvar dyrnar opnuðust og
maður kom út og gekk örfá skref í átt til
okkar en þá hné hann niður. Maðurinn
var mikið skorinn og hafði eflaust misst
mikið blóð. Voru nú höfð snör handtök
og bundið um sárin eins og kostur var
og manninum komið fyrir á sleðanum.
dúðaður teppum og festur við sleðann
með ólum. Ekkert markvert gerðist á
leiðinni niður á Sandskeið, nema hvað
snjóleysið tafði okkur mikið þegar leið á
daginn og svo byrjaði að rigna. Ferðin
tók mikið lengri tíma en áætlað var og
vorum við þó alvanir að ferðast á
þennan máta. Við urðum að fara mjög
varlega niður af sléttunni og í gegnum
hraunið vegna mannsins á sleðanum.
Nú, um síðir komum við á sama stað og
við höfðum lagt upp frá á Sandskeiðinu
og var þá klukkan orðin rúmlega 7 um
kvöldið. Þá var þar engan bíl að finna og
voru menn heldur óhressir, svangir,
blautirogþreyttir.
Þarna biðum við i um hálfa klukku-
stund en þá kom vörubíll austan af Sel-
fossi á leið til Reykjavikur og fengum
við far með honum. Sleðinn með mann-
inum á var settur á bílpallinn og sett-
umst við svo á pallinn hjá sleðanum.
Ekið var að hersjúkrahúsinu, sem var í
Gamia stúdentagarðinum við Hring
braut (General Hospital nr. 50). Þangað
var komið laust eftir klukkan 9 um
kvöldið.
29. tbl. VlKan 21