Vikan - 26.02.1981, Blaðsíða 16

Til legskohinar
t.d. eftir blæðingar
Fæst í næstu lyfjabúð
KEMIKALÍA HF.
Brautarholti 28 — Sími 21630
o
Klaus eftir innbrotið geðjaðist mér vel
að hugmyndinni. En ég treysti Harry
ámóta vel og skröltormi. Þetta yrði of
einfalt fyrir hann. Bang — og Benny
væri dauður. Bang — og Joe væri
dauður og enn bang — og ég væri
dauður.
„Já,” sagði ég. „Mér líst vel á þetta.”
Hann hallaði sér fram og klappaði á
hné mér.
„Fínt, góurinn, þá er það ákveðið.”
Ég lagði þilnum fyrir utan húsið sem
ég bjó í og færði mig svo þannig til i
sætinu að ég sá framan í Harry. Birtan
af götuljósinu féll beint á andlit hans.
„Segðu mér nokkuð, Harry,” sagði ég.
„Skiptir það þig engu máli að drepa Joe
og Benny? Gætirðu bara skotið þá með
köldu blóði?”
Hann brosti breitt.
„Setjum dæmið svona upp, góur:
myndi þér ekki standa hjartanlega á
sama um að skjóta Klaus til að ná
Glendu?”
Ég velti þessu lengi fyrir mér. Ef ég
dræpi ekki Klaus myndi hann áreiðan-
lega drepa okkur Glendu bæði. Ég var
viss um það.
„Þú hefur nokkuð til þíns máls,” sagði
ég.
„Ef ég ætla að fá milljón dollara, hvað
ætti ég f>á að hirða um að stúta tveim
aulum eins og Joe og Benny? Hver
myndi svo sem sakna þeirra?”
Ég opnaði bíldyrnar og steig út á
gangstéttina. Harry slóst í för með mér
og við fórum með lyftunni upp í íbúðina
mína.
Meðan Harry leit í kringum sig flýtti
ég mér að setja saman tækin sem ég
þyrfti til að komast inn I bankann. Ég
fann plastpoka i eldhúsinu og stakk
tækjunum i hann.
Ég leit á úrið mitt. Nú var klukkan
orðin tíu mínútur yfir eitt. Tíminn var
brátt á þrotum.
„Allt tilbúið,” sagði ég og setti pokann
á borðið.
„Ertu meðallt þarna?"
„Já.”
„Ertu viss? Það má ekkert mistakast
bara fyrir það að þú hafir gleymt
einhverju.”
„Það er allt í stakasta lagi.”
„Gott.” Hann gekk að stól og settist.
„Hvað segirðu um sjúss?”
Ég fór að vínskápnum mínum og tók
þaðan viskíflösku og tvö glös. Ég bland-
aði tvær veikar blöndur, rétti honum
aðra og fór svo og settist hjá honum.
Hann lyfti glasi.
„Skál fyrir velgengni. Hlustaðu nú á
hvað við gerum.” Hann drakk, setti frá
sér glasið og hallaði sér fram. „Klaus
sagði mér að víkja ekki frá þér. Hann
treystir þér ekki en þú skalt ekki hafa
áhyggjur af því. Við förum upp í skrif-
stofu Mansons meðan Benny og Joe
bíða við dyrnar á hvelfingunni. Þú gerir
það sem þarf að gera við simann og
N
lbVlkan 9-tbl