Vikan - 16.07.1981, Blaðsíða 35

einmitt hérna káluðu þeir
óvinum sínum þegar þeir
þurftu að losa sig við þá.
Daginn út og daginn inn var
loft hér mettað af viskífnyk og
vindlastybbu svo að ekki sást út
úr augum. En núna, herra
minn, hangir maður bak við
barborðið frá morgni til kvölds
og afgreiðir kók eða Seven up
til túrista sem líta hér inn. Nei,
villta vestrið er alveg búið að
vera. . .
Mike komst ekki lengra.
Dyrunum var hrundið upp og
skítugur, útjaskaður, langur
sláni ruddist inn, reif sexhleypu
með perluskreyttu skefti upp úr
byssubeltinu og grenjaði:
— Upp með hendur, Mike!
Mike lyfti höndum upp fyrir
höfuð. Hann ljómaði upp eitt
andartak. Loksins gerðist
eitthvað í þessari þrautfúlu
holu, Riddle Rock!
— Og þú líka, herra! Sláninn
vatt sér að mér og ég flýtti mér
að hlýða.
— Og komdu svo með
skildingana, Mike, sagði sá
langi miskunnarlausum rómi.
— Skildingana! sagði Mike
hikandi til að vinna tíma
meðan hann reyndi að fikra sig
varlega í átt að símanum á
veggnum. — Ég á ekki sent!
Ekki eitt einasta, skitið sent!
Sláninn otaði sexhleypunni
óþolinmóður að Mike og benti
honum að halda sér frá
simanum.
— Ég gef þér þrjátíu
sekúndur til að koma með
aurana, Mike! Eftir þrjátíu
sekúndur ertu dauður maður ef
þú hlýðir ekki, Mike!
Til að sýna að hann meinti
það sem hann sagði sendi
sláninn nokkrar sendingar í
hillurnar á barnum, þar sem
allar Seven up flöskurnar stóðu
í röðum. Síðan ýtti hann barða-
stóra hattinum sinum svolítið
aftur á hnakkann með byssu-
kjaftinum og hélt áfram með
ískaldri ró:
— Jæja, hvernig gengur,
Mike?
Mike seildist í ræfilslegt
veski undir barborðinu.
— Ég á víst nokkra dollara
hérna, sagði hann og röddin
skalf ofurlítið. Hann reyndi
með fálmkenndum hreyfingum
að opna veskið.
— Sendu það hingað, Mike,
— og flýttu þér! Ef þú hefur
áhuga á að lifa þangað til sólin
hnígur til viðar bak við Walnut
Hills í kvöld.
Mike sendi ræfilslega veskið
yfir borðið til slánans og hann
fann fimm eða sex seðlabunka i
því, tók þrjá en lét hina aftur í
veskið. Siðan snerist hann á
hæli á háhæluðu, svörtu stig-
vélunum sinum og fór. Augna-
blik var dauðaþögn á barnum
en svo gat ég ekki stillt mig um
að segja:
— Hann tók ekki nema 300
dollara. Af hverju leyfði hann
þér að halda afganginum?
— Hann átti ekki að fá nema
300 dollara, það er þess vegna!
hvæsti Mike og lét veskið á sinn
stað.
— Já, en hver var þetta þá?
— Hver? Þetta var sjálfur
Stephen James, Arizona-
Steven eins og við köllum
hann. Eini eftirlifandi
afkomandi Jessie James . . .
eini ljósi punkturinn í Riddle
Rock. Hann er með smálög-
fræðiskrifstofu og sérhæfir sig
í árangursríkum innheimtuað-
gerðum! Ég var nefnilega
farinn að skulda húsaleigu, þú
skilur! \ m
29. tbl. Vikan 35