Vikan - 24.01.1985, Blaðsíða 23

Umsjón: Geir R. Andersen
Sjálfstæðar kvikmyndir
Þessi mynd er byggð á sögu
Beth Gutcheon, „Still
Missing". — Sýningartími er
114 mínútur. Leikstjóri er
Stanley R. Jaffe og jafn-
framt framleiðandi.
Aðalleikarar: Kate
Nellington og Judd Hirsch.
Without a Trace er ein
þeirra fjölmörgu mynda sem við
eigum eftir að kynnast. Þessi
mynd er byggð á skáldsögu sem
varð metsölubók í Bandaríkjunum
á sínum tíma. Sagan er eftir Beth
Gutcheon og kom út í bókarformi
undir heitinu Still Missing.
Þetta er saga um þess konar
martröð sem verður að veruleika.
Sex ára gamall drengur, Alex,
kveður móður sína um morgun til
að fara í skólann. Hann hverfur
sporlaust .. . martröð sérhvers
foreldris sem fyrir slíku verður.
Myndin fjallar um leit konu að
barni sínu sem hefur horfið. Leitin
sameinar hana um stundarsakir
fráskildum eiginmanni hennar en
hann skilur hana síöan eftir
hræðilega ráðþrota: martröð sem
veröur að veruleika. En myndin
er miklu meira. Hún er einnig
saga um hugrekki móður og trú
hennar — og hollustu lög-
reglumanns umfram þau
skyldustörf sem hann þarf að
sinna.
KATE NELLIGAN, sem leikur
aðalhlutverkið í þessari mynd,
sýnir í fyrstu hina aðlaöandi
móður. Síöan breytist hlutverkíð
og verður allsráðandi í myndinni
vegna ákafans við leitina. Og þeg-
ar hæst ber fær hlutverkið yfir-
bragö eins konar trúarhita.
JUDD HIRSCH leikur annað
aðalhlutverkiö í myndinni. Hann
sýnir afbragðs leik í þessari mynd
— persónu sem er í senn tilfinn-
inganæm og hörð í horn að taka.
Ýmsar aðrar persónur, sem
fram koma í þessari mynd, svo
sem „húshjálpin” og „miðillinn”,
sem bæði koma við sögu við leitina
að hinu týnda barni, eru oft nálæg-
ar í raunveruleikanum þegar
svona atburöir gerast. — En sjón
er sögu ríkari.
Þetta er sönn frásögn af
slysinu mikla við Washing-
ton árið 1982. Handrit er
samið af John Mc Greevey.
Leikstjóri er Robert Lewis.
— Sýningartími er 90
mínútur.
Aðalleikarar eru: Jeanetta
Arnett, Stephen Machi,
Barry Corbin, Dinah Man-
off, Richard Masur og
Jamie Rose (Falcon Crest).
Hljómlist: Gill Melle.
Flight 90 — Disaster
on the Potomac _ er enn
ein stórslysamyndin sem sett er á
svið. — Hér gildir þó hið „raun-
sanna” ef svo má að orði komast.
Þessi atburður skeði í raun og
veru — og það ekki fyrir svo ýkja
löngu.
Það var árið 1982, nánar tiltekið
13. janúar þaö ár, að flugvél frá
Air Florida, flug 90, var að leggja
upp í ferð frá Washington til
Florida. Þetta flugtak endaði með
miklum harmleik.
Flugvélin, sem hóf sig til flugs í
blindbyl og yfirhlaðin snjó, komst
að vísu í loftið. En það var heldur
ekki miklu meira. Hún tók skyndi-
lega að hristast og ofrísa og
steyptist loks á kaf í ána Potomac
við borgina og sneiddi þök nokk-
urra bifreiða í leiðinni.
Þetta er harmsaga um flugtak
og mistök, um björgunarmenn og
þá er af komust — og þær 60
sekúndur sem skiptu máli og urðu
heimsfréttir meðan á atburðunum
stóð.
Aldrei fyrr hefur áhorfandinn
verið svo nálægt veruleikanum
þegar um flugslys hefur verið aö
ræða sem í þessari kvikmynd.
Það voru 79 farþegar og áhöfn
flugvélarinnar sem hurfu í ísi
lagða ána. Áhorfendur eiga þess
kost að fylgjast náið meö öllum
aðdraganda, tilviljunum og því
sem eðlilegt þykir aö flokka undir
orsakasamhengi slyssins.
Eftirminnilegt er að hlýða á
samtal flugmannanna tveggja
(flugstjórans og aðstoðarflug-
manns) í flugi 90 á meðan þeir
bíða flugtaksheimildar. — Hvað
geröist í flugstjórnarklefanum?
Þetta voru sömu mennirnir og
lögðu af stað snemma morguns
frá Miami í sólbjörtu veðri í
noröurátt. Á áfangastað var vetr-
arveður og þar áttu þeir að snúa
við og fljúga aftur til Miami. . .
„Þessi mynd er tileinkuð þeim
óeigingjarna hluta mannssálar-
innar sem er að finna í okkur öll-
um,” segir í byrjun myndarinnar.
— Sú staðhæfing kemur vel fram í
þeim hluta myndarinnar sem lýsir
björgunaraðgerðum eftir slysið —
björgun sem kom allt of seint.
Umsjón: Geir R. Andersen
4. tbl. Vikan 23