Vikan - 03.10.1985, Blaðsíða 20

og viö svo marga. — Það varð
aldrei neitt rifrildi um nokkurn
skapaðan hlut en ég hef alveg
ákveðnar skoðanir á skemmtiefni
og hvernig á að bera fram slíkt
efni, meira að segja í sjónvarpi.
Ég hugsa að fáir hafi horft á
meira sjónvarpsefni en ég, það er
að segja af því sem gott er. Ég
sleppi engu í sjónvarpinu sem ég á
von á að sé gott. Sem áhorfandi
veit ég alveg hvernig gott sjón-
varpsefni á að vera. Og þarna held
ég að skýringuna sé að finna: í
sjónvarpinu var ég ekki lengur
einn um alla framkvæmdina.
Þarna komu svo margir við
sögu.”
— Hafðirðu meira gaman af að
vinna stóru skemmtiþættina sem
þú stjórnaðir i gamla daga en tón-
listarþættina sem þú ert með á rás
tvö núna, Með sinu lagi og Rökkur-
tóna?
„Þetta tvennt er svo ólíkt að
það er ómögulegt að bera það
saman. Algjörlega óskyldir hlutir.
En það er náttúrlega mikil vinna
aö baki hvoru tveggja. Ég var bú-
inn aö lýsa geðveikinni í kringum
skemmtiþættina en ég þarf vita-
skuld einnig að taka til hendinni
við þá þætti sem ég er með núna,
bæöi þriðjudags- og fimmtudags-
þáttinn. Fólk tekur kannski ekki
eftir því. En það má segja um þá
þætti sem fólk tekur ekki eftir að
vinna hafi verið lögð í, að það sé
vegna þess að þá VAR vinna lögð í
þá.
Ég hef gaman af að kynna
þessa gömlu íslensku músík á
þriðjudögum. Við verðum að gæta
að því að við erum á íslandi og rás
tvö er íslensk útvarpsstöð. Þeir
sem hafa gaman af að hlusta á
þessa tegund tónlistar eiga svo
sannarlega skilið að fá svona
þætti.”
íslensk tónlist og rás 2
— Er of lítið leikið af islenskri
tónlist á rás tvö?
„Já. Það er hægt að útbúa fleiri
þætti með íslenskri tónlist.”
Svavar hugsar sig aðeins um.
„Nýjar íslenskar plötur fá
reyndar alla þá spilun sem æski-
leg er og nauðsynleg. En það er
hægt að hanna þætti í líkingu við
þann sem ég er með á þriðjudög-
um á ótal vegu. Það er til
dæmis hægt að taka fyrir þjóð-
lagaflokkana sem voru og hétu
fyrr á árum, blanda upp með tali
og rabbi við þá tónlistarmenn sem
komu fram á plötunum.
Möguleikarnir til að gera þætti
með íslenskri músík á rás tvö eru
óendanlegir að mínu mati. Ég veit
bara ekki hversu mikið er til af
fólki sem fæst til þess, nennir að
standa í því eða hefur áhuga fyrir
því.”
— Erlendis hefur það gerst að lög
hafi verið sett um það hvert hlutfall
innlendrar tónlistar skuli vera á
móti erlendri. Segjum fjörutiu af
hundraði á móti sextiu. Telurðu
þetta vænlega leið til að tryggja is-
lenskri tónlist það sem hún á skilið?
„Nei, ég er alveg á móti því að
negla þetta niður með lagabók-
staf. Ég tel að hver og einn eigi
bara að finna þetta hjá sér. Þessi
andi á að vera allt frá yfirmönn-
um útvarpsins — og nú er ég ekki
bara að tala um rás tvö — frá út-
varpsstjóra og útvarpsráði og nið-
ur úr, að íslenskt efni af öllu tagi
eigi að fá meiri umfjöllun en það
fær.
En við verðum að passa okkur á
einu. Ef viö fengjum þá skipun að
íslensk tónlist ætti að vera f jörutíu
prósent dagskrár á móti sextíu af
erlendri, þá eru íslensku hljóm-
plöturnar ekki svo ýkja margar.
Þú ert því kannski farinn að
endurtaka sömu plötuna viku eftir
viku og mánuð eftir mánuð. Þá er
verr af stað farið heldur en heima
setið.”
— Hver er uppáhaldstónlistin þín
í dag?
„Djass, djass og aftur djass.”
— Af hverju býrðu þá ekki til
djassþætti?
„Tja. . . Það eru ágætir menn
að fást við þá þáttagerð og svo hef
ég ekki verið beðinn um að gera
djassþætti.”
— Hefurðu þá kannski ekkert
gaman af poppi?
„Jú, jú. Víst hlusta ég en
kannski ekki mikið. Hvers vegna
skyldi ég líka vera að setja popp-
plötu á fóninn heima hjá mér
þegar ég á djassplötu sem mér
þykir miklu meira gaman aö
hlusta á. Maður getur ekki gert
tvennt í einu og ég tek djassinn
fram yfir alla aðra tónlist.”
IMæstu tíu ættliðir
— Hefurðu heyrt i hljómsveitinni
Cosa Nostra?
Núglottir Svavar: „Lítillega.”
— Myndirðu gefa út plötu með
henni ef þú yrðir beðinn?
„Sennilega, ef ég væri að gefa
út plötur núna. En ég er ekki að
gefa út plötur núna. Ég er bara
með gamalt efni í endurútgáfu.”
— Aðaldriffjöðrin i Cosa Nostra
er Máni sonur þinn. Þú sagðir mér
áðan að þú sæir eftir því að hafa
lagt út á hljómlistarbrautina. Ráð-
leggurðu honum að láta tónlistar-
stússið eiga sig?
„Hann stundar tónlistina núna
sem áhugamál með skóla og með
sumarstarfi og ég vona bara að
það verði aldrei nokkurn tíma
meira. Ég vona aö enginn af mín-
um afkomendum í næstu tíu ætt-
liði eigi eftir að lifa á því að leika á
hljóöfæri.”
— Hefurðu ráðið Mána frá því að
gera tónlistina að atvinnu?
„Nei, ég geri það ekki. Hann
gerir náttúrlega nákvæmlega það
sem hann langar til. Nákvæmlega
eins og ég gerði. Það var enginn til
að taka af skarið þegar ég lagði
fyrir mig hljóðfæraleik og ég hefði
sennilega ekki hlustað á það.”
— Kíkirðu stundum í laumi á
hljóðfærin sem Cosa Nostra notast
við, hljóðgervlana og hvað þau nú
heita?
„Það er helst að ég detti um
þau þegar ég er að leita að plötum
sem hafa horfið úr plötusafninu
mínu.”
— Hvernig líst þór á hijóðin sem
er hægt að skapa úr þessum hljóð-
færum?
„Þau eru merkileg. Það er al-
veg stórkostlegt hvað hægt er að
gera nú orðið. En við verðum nátt-
úrlega að líta á það sem nokkurs
konar föðurlandssvik þegar sonur
landsþekkts trommuleikara labb-
ar út í bæ og kaupir rafmagns-
trommuheila og kemur með inn á
heimilið!”
Frjálst útvarp og pólitík
— Það eru miklar sviptingar fram
undan i útvarpsmálum. Gefurðu
frjálsu útvarpi auga?
„Ekki til að starfa þar. Sannast
sagna hef ég voðalega litla trú á
frjálsuútvarpi.”
— Afhverju?
„Kannski er ég bara staðnaður í
kreddum. En ég efast um að
frjálst útvarp geti orðið mjög gott
hér á landi. Það þarf svo margt til.
Hafa menn til dæmis efni á að
vera með mikla tónlist, lifandi eöa
af plötum? Það kostar mikla pen-
inga að flytja slíka tónlist.
Höfundarréttargjöld og fleira og
fleira. Hafa menn efni á að ráða til
sín gott starfsfólk?
Höfuðborgarbúum er sjálfsagt
enn í fersku minni þetta frjálsa
útvarp sem var í verkfalli BSRB í
fyrra. Eg hlustaði stöku sinnum
og aðra eins flatneskju hef ég
aldrei á ævinni heyrt á öldum ljós-
vakans. Þarna voru að verki góðir
fjölmiölamenn á öðru sviði, sem
geystust fram og ætluðu að gerast
útvarpsstöð á nokkrum dögum. Ef
þetta er dæmi um hvernig frjálst
útvarp verður þá býð ég ekki í
það. En ef að þessum stöðvum
ráðast menn sem hafa vit og þekk-
ingu á útvarpsmálum og það
verða peningar til þá verður hægt
að gera þetta frjálsa útvarp ágætt,
býst ég við og vona reyndar.”
— Ef „frjáls" útvarpsstjóri
bankar upp á hjá þér og býöur þér
vinnu, ætlaröu þá að hafna henni
umsvifalaust?
„Ég myndi ekki hlaupa til fyrir
tvöfalt hærra kaup en ég hef núna
hjá Ríkisútvarpinu og hef ég þó
ekki mikið. — Ríkið hefur aldrei
haft efni á að borga starfsfólki
sínu, hvort sem það vinnur við út-
varp eða annars staðar. Ég myndi
kannski hugsa mig um fyrir enn
meira en tvöfalt og jafnframt
tryggingu fyrir því að þetta væri
útvarpsstöð sem stæðist þær
gæðakröfur sem því hlýtur að
fylgja að senda út útvarpsefni til
almennrar hlustunar.
Ég myndi ekki vilja leggja nafn
mitt við einhverja rusl-útvarps-
stöð.”
— Er þessi afstaða þin til frjálsra
útvarpsstöðva eingöngu fagleg en
ekki pólitísk líka? Eða ertu kannski
allaballi i laumi?
„Pólitík kemur þessu ekkert
við. Mín afstaða mótast aðeins af
reynslu minni við að hlusta á út-
varp og starfa við það. Ég á bágt
með að sjá góðar frjálsar útvarps-
stöðvar koma á næstunni. Það tek-
ur áreiðanlega langan tíma.”
— En þetta með allaballann? Ertu
pólitiskur?
„Ég veit nú satt að segja ekki al-
veg hvað það er. Ég hef auðvitað
ákveðnar skoðanir á landsmálun-
um og tel mig vera sjálfstæðis-
mann. Ég var eiginlega dreginn í
þann dilk þegar ég var orðinn for-
maður í verkalýðsfélagi. Þar tal-
aði ég á Alþýðusambandsþingi, en
því miður voru menn þar ekkert
endilegar fulltrúar sinna verka-
lýðsfélaga, virtist mér vera. Menn
voru annaðhvort íhaldsmenn eða
kommúnistar.”
— Ómar Ragnarsson, góður
grínisti og skemmtikraftur, átti sér
þann draum, þegar hann var ungur,
að verða stjórnmálamaöur. Hefur
þig aldrei langað á þing?
„Aldrei nokkurn tíma. Ég sé
eiginlega eftir því að hafa verið
dreginn í pólitískan dilk á sínum
tíma. Ég hefði gjarnan viljað geta
haldið mig utan við þetta allt sam-
an og haft mínar ákveðnu skoðan-
ir án þess að vera negldur neinum
ákveðnum flokki. En það hefur
ekki komið sér illa fyrir mig,
hvorki vel né illa.”
— Heldurðu samt ekki að það
vanti húmorista á þing?
Svavar lýkur úr kaffibollanum
áður en hann svarar. Viðtalið er á
lokasprettinum.
„Nei,” segir hann loks. „Það
vantar ekki húmorista á þing. Það
sem ég held að vanti á þing er að
þeir sem eru þar taki sig alvar-
lega.”
— Eigum við ekki að láta þetta
vera lokaorðin?
„Nú, varstu með segulbands-
tækið í gangi — ég hélt að þetta
væri bara æfing.”
20 Vikan 40. tbl.