Vikan - 04.09.1986, Blaðsíða 55

ég. Ég gat ekki annað en brosað. „En hvað
áttu við, Poirot?“
„Ég á við það að Zoe Havering var leikkona
áður en hún gifti sig. Þið Japp sáuð ráðskon-
una aðeins í dimmri forstofunni. Þið sáuð
aðeins óljóst miðaldra konu, svartklædda, sem
talaði lágum rómi. Hvorki þú né Japp né lög-
regluþjónarnir, sem ráðskonan náði í, sáuð þær
frú Havering í einu. Þetta var barnaleikur fyr-
ir djarfa og snjalla konu. Hún segist ætla upp
að ná í húsmóður sína, fer í rauða peysu, setur
upp hatt með svartri hárkollu til að hylja gráa
litinn. Hún hreinsar burt farðann með hreinsi-
kremi, í staðinn kemur örlítill kinnalitur og
niður stigann gengur hin fagra Zoe Havering
sem talar með fallegri, hljómmikilli röddu.
Enginn skiptir sér neitt af ráðskonunni. Til
hvers væri það svo sem, hún hafði líka fjarvist-
arsönnun?“
„En byssan sem fannst í Ealing. Ekki gat frú
Havering komið henni fyrir þar.“
„Nei, það var það sem Roger Havering átti
að gera en þar gerðu þau líka mistök og þar
komst ég á sporið. Maður, sem myrðir með
vopni sem hann grípur á staðnum, fleygir því
strax frá sér. Hann dröslar því ekki með sér til
London. Nei, tilgangurinn var augljós. Afbrota-
mennirnir vildu losna við lögregluna frá
Derbyshire. Þeir vildu ekki hafa hana snuðr-
andi kringum veiðikofann. Byssan, sem fannst
í Ealing, var að sjálfsögðu ekki sú sem hr.
Pace var myrtur með. Roger Havering hleypti
af einu skoti, fór með hana til London og í
klúbbinn sinn til að fá fjarvistarsönnun sína
staðfesta. Því næst fór hann til Ealing með lest-
inni, það tók aðeins 20 minútur. Hann kom
bögglinum fyrir og fór síðan aftur til borgarinn-
ar. Á meðan dundaði hin indæla eiginkona
hans sér við að skjóta hr. Pace rétt eftir að
hann hafði lokið kvöldverði. Þú manst eftir þvi
að hann var skotinn í hnakkann. Það skiptir
líka máli. Síðan hlóð hún byssuna aftur, setti
hana á sinn stað og byrjaði að leika hlutverk
sitt.“
„Ótrúlegt,“ muldraði ég steini lostinn.
„Og þó er þetta sannleikurinn. Já, kæri vin-
ur, svona var þetta. Það er hins vegar annað
mál hvort hægt er að koma lögum yfir söku-
dólgana. Nú verður Japp að gera það sem í
hans valdi stendur. Ég hef gefið honum skýrslu.
En því miður er ég hræddur um að þau fái
ekki sína refsingu í þessu lífi. Héðan af er þetta
á valdi almættisins.“
„Og illvirkjarnir fitna eins og púkinn á fjós-
bitanum."
„En trúðu því, kæri Hastings, að þau þurfa
að greiða fyrir það á einn eða annan hátt.“
Allt fór þetta eins og Poirot hafði spáð. Þótt
Japp legði trúnað á kenningar hans fengust
ekki nægar sannanir til að tryggja dóm yfir
skötuhjúunum.
Auðæfi hr. Pace lentu því í höndum morð-
ingja hans. En örlaganornirnar voru samt ekki
búnar að sleppa þeim úr klóm sínum. Ég vissi
að réttlætinu hafði verið fullnægt þegar ég las
það í einu dagblaðanna að hr. og frú Roger
Havering hefðu verið meðal þeirra sem fórust
þegar áætlunarflugvélin milli London og París-
ar fórst.
36. TBL VIKAN 55