Vikan - 22.10.1987, Blaðsíða 29

ÆVAR R.
KVARAN
1 „Eg hef verið beðinn um að
reyna að koma í veg fyrir ókyrrð
eða reimleika í 12 húsum í Reykjavík,
™ Hafnarfirði, Kópavogi og Mosfellsbæ.
Rað hefurtekist í öllum þessum tilvikum.
Ress vegna leyfi ég mér að fullyrða,að reim-
séu enn við líði á ákveðnumstöðum á íslandi."
Einhverjum kann að koma þessi
fyrirsögn kynduglega fyrir sjónir.
Hvað á maðurinn við? Er drauga-
gangur heima hjá honum eða
hvað? Þessu er rétt að svara með
því, að svo er ekki. Hins vegar
kann ég betur við að tala um
reimleika en draugagang sökum
þess, að orðið draugur hefur
meðal flestra mjög neikvæða
merkingu. Ef til vill stafar það af
þeim fjölda draugasagna, sem við
höfum lesið í þjóðsögunum
okkar, því þar eru þess háttar
ríkur þáttur. Draugum er þar
jafnan lýst sem mjög illum verum
og því voðalegum. Flestir sem
kunna að lesa það sem hér er
hripað munu vafalaust vilja
sannfæra mig um það, að
reimleikar tilheyri algjörlega
fortíðinni, og hafi einungis
skapast sökum hjátrúar, myrkurs
og fátæktar. [ þeirri upplýstu
veröld, sem við nú lifum í geti
draugar og annað hjátrúarillþýði
ekki þrifist, og þess vegna sé
fyrirsögn þessarar greinar ekki
sérlega gáfuleg. Það er því ekki
með öllu ástæðulaust að gera
nokkra grein fyrir henni.
Eg hef nefhilega verið beðinn um að
reyna að koma í veg fyrir ókyrrð eða
reimleika í 12 húsum í Reykjavík, Hafnar-
flrði, Kópavogi og í Mosfellsbæ. Það hefur
tekist í öllum þessum tilvikum. Þess vegna
leyfl ég mér að fullyrða, að reimleikar séu
enn við lýði á ákveðnum stöðum á íslandi,
þrátt fyrir alls konar aðrar framfarir. Senni-
lega verður þessu best lýst með því að rekja
hér að nokkru leyti fyrstu tilraun mína í
þessum efnum. Enda má segja að þar hafl
komið sitt af hverju fram, sem telja megi all-
kynlegt og þótt undarlegt megi teljast, einn-
ig broslegt. Ég hef nú þessa skrítnu frásögn.
Dag einn fyrir nokkrum árum, þegar ég
sat heima við ritstörf, hringdi síminn. Mér
svaraði einhver maður, sem ég kannaðist
ekkert við. Hann var mjög kurteis og baðst
afsökunar á því að trufla mig, en sagðist eiga
við mig brýnt, en nokkuð óvenjulegt erindi.
Ég fann á rödd hans, að hann var í hálfgerð-
um vandræðum með að tala við mig, eins og
hann kviði erindinu. Mér tókst þó fljótlega
að róa hann og spurði hann vingjarnleg
VIKAN 29