Vikan - 22.10.1987, Síða 37

þungt og umsvifamikið heimili
aftra sér frá því að fara í kvöld-
tíma í háskóla. Hægt og bítandi
sótti hún námið og 12 árum síð-
ar hafði hún tekið MS gráðu.
Kvöld eitt, snemma á árinu
1977, þegar Jean var um fertugt,
sótti að henni, uppúr þurru, sú
hugmynd að skrifa sögu sem
gerðist á forsögulegum tíma;
sögu um unga stúlku sem okkur
þætti öðruvísi, en sem lifði á
meðal manna sem þótti hún
öðruvísi.
„Ég hef enn þann dag í dag
ekki nokkra minnstu hugmynd
um það hvernig mér datt þetta í
hug, en ég ákvað strax að reyna
að skrifa þessa sögu, þó ég hefði
aldrei áður skrifað skáldsögu,
bara örfá ljóð. Fljótlega rak mig
í vörðurnar því ég komst að því
að ég vissi afar fátt um lífið á
þessum tíma og átti því erfltt
með að lýsa því sem ég vildi, t.d.
hvað fólkið borðaði, hverju það
klæddist, hvar það bjó og hvort
það kunni að kveikja eld. Há-
skólanámið hafði kennt mér að
leita heimilda og ég byrjaði á
þeirri bók sem var hendi næst,
alfræðiorðabókinni, sem er góð
byrjun. Daginn eftir fór ég á
bókasafhið og kom þaðan heim
með fangið fullt af alls konar
bókum um fornleifafræði og
mannfræði."
Jean hélt áffam að lesa allt
sem hún náði í um þetta
tímabil og auk þess kynnti hún
sér persónulega margt sem
komið gat henni að gagni við
skriftirnar. Hún fór með Ray og
hópi af fólki upp í fjöll þar sem
Jean Auel hreifst ákaflega af
Gullfossi og umhverfinu hans.
Sagði að landslagið minnti sig
á dal sem hún hefði lýst í bók
sinni Dalur hestanna.
VIKAN 37