Vikan - 25.02.1988, Blaðsíða 10

Þótt Þorsteinn Pálsson for-
sætisráðherra hafi um stund tek-
ist að kveða niður „global act-
ion“ drauma Steingríms Her-
mannssonar utanríkisráðherra
með því að neita honum um
tækifærið til að bera póstinn frá
Gorbasjov inn á leiðtogafund
NATO nú í byrjun næsta mánað-
ar er ekki víst að það haldi lengi
ef marka má frétt í Tímanum
fyrir helgi um að Steingrímur sé
tilbúinn til Moskvufarar sé þess
10 VIKAN
óskað til að bjarga treflasamn-
ingunum.
í ffamhaldi af þessari yfirlýs-
ingu Steingríms má búast við að
grátkórinn í ullariðnaðinum,
sem að mestu er byggður gena-
tískum framsóknarmönnum,
byrji að jarma hátt og lengi um
hversu bráðnauðsynlegt það sé
að Steingrímur fari austur í ein-
um grænum til að semja um
treflana og þar með hitta stórvin
sinn Gorbasjov og greina síðan
NATO-toppunum frá því hvað
það var sem Sovétmenn voru að
pæla í með hinu óvænta heim-
boði til forseta íslands.
Þorsteinn hefði mátt vita það
að vonlaust var að ætla sér að
stöðva þessa för Steingríms
austur því Nostradamus hafði
séð hana fyrir á sinni tíð eins og
greinilega kemur ffarn í spá-
dómum hans þar sem segir að
ffelsarinn komi úr norðri og
sameini austur og vestur. Eins
og staða mála er í dag getur vart
verið um annan en Steingrím að
ræða sem þá yrði „statesman a
internasjonal basis" eins og
hann hefúr stefnt að er Ijóst var
að ekki gæti hann orðið forseti
landsins í bráð.
Ljóst er að heimboð Sovét-
manna til forsetans var með
þeim hætti að þeir voru ekki að
fiska eftir að fá huggulegar
myndir af forsetanum og Gorba-
sjov saman í viðhafnarstofu
heldur vildu þeir, og vilja, fá
Steingrím austur til að taka póst-
inn til Brussel í byrjun næsta
mánaðar og það er skondið að í
allri umræðunni sem orðið hef-
ur um þetta mál hefúr enginn
velt því fyrir sér hvað sé að
finna í þessum pósti.
Öllu púðrinu í fjölmiðlum
hefúr verið eytt í að greina ffá
hver lak hverju, hver bókaði
hvað og hver vissi af þeim
bókunum, hvort það hafi bara
ekki verið öfúnd af hálfú Þor-
steins að leyfa Steingrími ekki
að fara, að Steingrímur hafi
hingað til leikið „landsföður í
sumarfríi" og tími væri kominn
að stöðva þann leik og þar fram
eftir götunum. Sem sagt enginn
hefúr komið auga á skóginn fyr-
ir trjánum í þessu máli.
Það má gefa sér að boðin sem
Steingrími var, er, ætlað að flytja
til Brussel snúist um afvopnun-
armál og þá einkum fækkun
skammdrægra kjarnorkuflauga í
álfúnni, sennilega bjóðast Sovét-
menn til að útrýma þeim alveg í
hvelli og áður en samningar um
fækkun hefðbundins vígbúnaðar
hefjast enda myndi slíkt stór-
bæta stöðu þeirra í álfúnni sök-
um þess hve hefðbundinn her-
afli þeirra er miklu umfangs-
meiri en herafli NATO.
Tilboðið sem slíkt myndi síð-
an varpa Steingrími á forsíður
allra heimsblaðanna og þar með
hefði „global action“ draumur-
inn rætst.
Annað atriði í þessari um-
ræðu hefur alveg farið fyrir ofan
garð og neðan hjá öllum og það
er nauðsyn þess að þurfa alltaf
að senda ráðherra austur þegar
Sovétmenn standa ekki við
gerða rammasamninga. Ráð-
herrar í líki farandsölumanna á
þennan hátt eru einsdæmi í Evr-
ópu. Þegar samningar um kaup
og sölu á vörum hafa á annað
borð verið gerðir er það lág-
marks kurteisi að aðilar standi
við þá samninga svo að ráðherr-
ar hérlendis þurfi ekki að eyða
dýrmætum tíma sínum í ónauð-
synlegar Moskvuferðir.
Páfi.