Vikan - 25.02.1988, Blaðsíða 15

Júlíus í gervinu fyrir auglýsinguna um Hi-C en þetta var eitt eftir-
minnilegasta hlutverk hans enda varð hann að vera í gervinu 114
tíma samfellt.
Á skrifstofu Polydor í Kaupmannahöfh eftir að Pelikan hafði
undirritað samning við fyrirtækið. Júlíus er fyrir miðju en með
honum eru Ólafur Sigurðsson og Ómar Óskarsson.
eiginlega eins og snjóbolti sem
rúllar niður brekku, Þursarnir
fyrst og síðan Stuðmenn en það
þekkja allir þá sögu,“ segir Júlli.
Hann var með í gerð mynd-
anna Með allt á hreinu og Hvítir
mávar, fór með til Kína og var
með á Atlavíkurhátíðunum,
meðal annars þeirri sem Ringo
Starr mætti á sællar minningar.
Talið berst aðeins að Ringo
en mjög vel fór á með þeim
Júlla í Atlavík.
„Hann er mjög rólegur
náungi og blátt áffam. Drakk
brennivín í kók og var síður en
svo snobbaður. Einn úr hópnum
hélt annað og þegar í ljós kom
að kokkurinn sem við vorum
með var aðeins með þriggja
stjörnu koníak lét hann senda
eftir fímm stjörnu flösku til
Reykjavíkur. Um leið og hellt
var úr henni í glasið hjá Ringo
setti hann kók saman við. Sagð-
ist ekki geta drukkið þetta öðru-
vísi.
Annað nokkuð fyndið atriði
var er verið var að grilla humar
á útigrilli, var Ringo spurður
hvort hann vildi ekki fá slíkt en
Ringo svaraði: Nei takk, ég
borða ekkert sem skríður. Þann-
ig að humarinn fór í börnin."
Júlli hefúr annars mun meiri
áhuga á að ræða um daginn í dag
heldur en Þursaflokks/Stuð-
mannatímabilið enda er búið að
gera því góð skil á öðrum vett-
vangi. Hann hefúr sem fyrr segir
innréttað hljóðver í kjallaranum
heima hjá sér að Skólastræti 1.
Þar býr hann ásamt konu sinni,
Vilhelmínu S. Kristinsdóttur,
sonum sínum tveimur, þeim Ei-
ríki Kristni, Agnari Má og föður
sem er Agnar Guðmundsson
kunnur hvalveiðiskipstjóri hér á
árum áður. Júlli hefúr alltaf átt
heima í þessu húsi, það er þegar
hann hefur verið á landinu og
vill hvergi annars staðar vera. „f
mínum huga er allt fyrir ofan
Snorrabrautina sveit, líka allt
fyrir vestan Hringbrautina."
Aðspurður um þetta hljóðver
sitt segir hann að innréttingarn-
ar hafi hann smíðað í febrúar og
síðan var Þorri sendur út til að
kaupa tækin í það.
„Eg man að fyrsta verkefnið
var að setja íslenskt tal inn á
tvær Charles Brown myndir,"
segir Júlli.
„Ég hef unnið fyrir Stöð 2 við
hljóðsetningu teiknimynda og
nú eru í gangi viðræður við
Bergvík um að ég setji íslenskt
tal inn á myndir þeirra svo sem
Walt Disney myndir og fleiri.
Júllí ér einkum þekktur fyrir
skondnar sjónvarpsauglýsingar
á síðustu árum þar sem hann
hefúr skemmt landanum í ýms-
um gervum. En hvernig ætli
þessi Ieikur í auglýsingum hafi
komið til.
„Er verið var að gera myndina
Hvítir mávar kynntist ég bæði
Karli Óskarssyni og Ágústi Bald-
urssyni og upp úr því biðja þeir
mig að koma og fíflast í auglýs-
ingum,“ segir Júlli.
„Hver var fyrsta auglýsingin
sem þú lékst í?“
„Það var um Þykkvabæjar-
kartöflur. Ég var svolítið á báð-
um áttum með þá auglýsingu
því ég hélt að hún yrði einhvern
veginn á þá leið að ég yrði sett-
ur í skál af frönskum, kannski
eins og frönsk kartafla og síðan
kæmi kokteilsósa og læti en þeg-
ar til kom var þetta ffemur
rólegt, ég í kokkasvuntu og eðli-
legur. Eftir þetta komu þessar
auglýsingar ein af annarri."
„Býrðu sjálfúr til hlutverkin
eða ferðu alveg eftir hugmynd-
um þess sem býr til auglýsing-
una?“
„Þetta er svona beggja blands,
sá sem gerir auglýsinguna er
yfirleitt með fastmótaðar hug-
myndir um hvernig hann vill
haifa persónurnar í henni, en
stundum verða þessar persónur
til á staðnum. Þetta gengur svo
hratt fyrir sig að maður byggir
þetta upp meir á svipbrigðum
en leik.“
„Hver er eftirminnilegasta
auglýsingin sem þú hefúr komið
í?“
>rÆtli það hafi ekki verið Hi-C
þar sem ég lék gamlan karl og
hún er eftirminnileg fyrir þá sök
að ég þurfti að vera í gervinu í
14 tíma og var alveg að líða út af
undir lokin. Þá taldi ég að þeir
hefðu fengið mig í staðinn fyrir
einhvern á réttum aldri því sá
hefði verið kominn í gólfið á
svona löngum tíma."
„En hvað finnst þér vera best
heppnaða auglýsingin?”
„Ég veit það ekki. Hvað finnst
þér? Ég get að sjálfsögðu ekki
dæmt um það, aðrir verða að
gert slíkt."
Þjónustustúlkan kemur til að
taka af borðinu og Júlli spyr
hana hvort hægt sé að panta hjá
henni irish coffee þótt nokkuð
sé komið fram yfir Idukkan
hálfþrjú. Hún lofar að athuga
það.
„Það má segja að maður setji
hljóð við allt sem hreyfist en
svo hefur maður það sem auka-
vinnu að leika í sjónvarpsauglýs-
ingum og það er nokkuð
gaman.“
í stað þjónustustúlkunnar kem-
ur ábúðarmikill þjónn að borð-
inu hjá okkur. Skartar gleraug-
um og vel snyrtu yfirvaraskeggi.
Hann segir það af og frá að við
getum fengið irish, eftirlitið hafi
litið inn hjá þeim fyrr um
daginn.
„Nú, þá koma þeir örugglega
ekki aftur," segir Júlli sem vill
ekki gefa sig í þessu máli.
„Það skiptir engu máli,“ segir
sá ábúðarmikli.
„Sko ef þeir koma þá notum
við bara atriðið með fingurinn,"
segir Júlli og slær út hendinni.
„Fingurinn?"
,Já, þú kemur með kalt irish
handa okkur og ef eftirlitið kem-
ur og er með röfl þá bara bend-
um við þeim á að við höfúm
pantað þetta fyrir hálfþrjú. Þeir
dýfa þá fingrinum ofan í glasið
og sjá að þetta er á hreinu hjá
okkur."
Sá ábúðarmikli hristir höfúðið
og fer að ná í reikninginn. —FRI.
VIKAN 15