Vikan - 20.04.1989, Blaðsíða 23

FERÐALOC5
farin ferð með skiptinemum hvaðanæva
úr heiminum ásamt nokkrum krökkum frá
heimilum skiptinemanna. Það var ferðast
um New South Wales og síðan um Suður-
Ástralíu og loks til staðar sem nálgast eyði-
mörkina mjög mikið. Þar komum við til
staðar þar sem eru ópalnámur. Þar eru
grafnir upp ópalsteinar. Þar bjó fólkið í til-
búnum hellum eða eiginlega í jarðhúsum.
Þeir nýta það rými sem þeir hafa grafið út
og í stað þess að loka þessum göngum þá
nýta þeir þau sem híbýli. Og þetta fólk er
ekki bara ffumbyggjar heldur líka hvítir
menn. Þetta eru víst góð húsakynni því á
sumrin er svo óskaplega heitt þarna en
þessir hellar halda hæfilegum hita.
Ævintýri líkost
— Nú þegar þú ert komin heim aftur og
farin að ganga hér í skóla á ný, finnst þér
að þú hafir haft gott af þessari dvöl þinni í
Ástralíu sem skiptinemi?
Já, þetta var mjög þroskandi og maður
gerir sér grein fyrir því hvernig lífið er
annars staðar. Það er svo margt að sjá.
Auðvitað finnur maður fyrir þörf til að sjá
meira. Ég er núna ákveðin í að klára skól-
ann og fara út aftur. Mig langar til að reyna
að ferðst meira og taka myndir.
— Gætirðu hugsað þér að búa í Ástralíu?
Ég hefði ekkert á móti því að búa í
Norður-Queensland eða Brisbane um
nokkurn tíma, kannski 3 til 4 ár, ekki meir
en svo mundi ég vafalaust sækja heim
aftur.
— Hvað er í rauninni minnisstæðast?
Það er svo margt sem kemur upp í
hugann. Ég kynntist auðvitað mörgum
þarna af ólíkum uppruna, krökkum inn-
fluttra og svo krökkum ffumbyggjanna og
það er alveg frábært að hugsa til þess að
afar þeirra og ömmur voru fyrir 60 eða 70
árum mannætur. Þá var kannski gripinn
einn og einn og drepinn og étinn. Annars
er erfitt að nefna eitthvað sérstakt eftir
svona dvöl. Ég kynntist svo mörgum og sá
svo margt að þessi dvöl í heild sinni er
eins og stórt ævintýri. Það er svo margt
sem ég mun aldrei gleyma. Ferðalögin eru
minnisstæð en ég ferðaðist samtals sem
svarar 33 hringjum umhverfis fsland, í rút-
um og svo auðvitað með flugi til Sidney og
Adelaide.
Ég tel að ég hafi verið heppin með skól-
ann en þar voru 1100 nemendur og sam-
svarar frá 7. bekk og til 2. bekkjar í fram-
haldsskóla.
— Kemur námið þér að gagni núna þegar
þú ert komin aftur í Flensborgarskólann?
Það er kannski helst enskunámið. Svo
tók ég nám í ljósmyndun þarna úti og tók
mikið af myndum fyrir skólablaðið og
bæjarblaðið. Svo tók ég myndir fyrir kenn-
arana. Ég fékk reyndar verðlaun fyrir ljós-
myndun og var hæst í því fagi. Allt svoleið-
is var mjög formlegt og ég fékk heiðurs-
skjal hvað þá annað. Svo það er margt sem
kemur mér að góðu gagni.
— Ljósmyndun er þitt áhugamál?
Já, og líklega legg ég það fyrir mig.
— Viltu hvetja þína jafnaldra til að fara
sem skiptinema til annarra landa?
Brosað breitt í faðmi fjölskyldunnar, sem Helga Laufey dvaldi hjá meðan hún var sem
skiptinemi í Ástralíu. „Fólkið þama úti tekur lífinu íillt öðru vísi en við gemm. Það
er ekki eins stressað.“
Frá sýningu þar sem krókódílar vom í aðalhlutverkum. Gæslumaður á baki einnar
skeppnunnar og býr sig undir að gefa henni hænu í hádegisverð...
Alveg hiklaust. Ef ungt fólk hefur tæki-
færi til að fara eitthvað þá á það að drífa í
því. Það er ekki víst að allir verði eins
heppnir og ég og það má ekki gera sér
neinar gyllivonir um skóla eða heimili en
það má ekki gefast upp. maður gerir sjálf-
um sér greiða með því að fara svona út.
Þetta er alveg áreiðanlega þroskandi og
gott fýrir ungt fólk.
Kóralrifin voru heillandi
— Ef ég á að minnast á einn stað umfram
annan þá er það Cairns sem er um 90
kílómetra frá þeim stað þar sem ég dvaldi.
Þetta var eiginlega ferðamannasvæði og er
mér mjög minnisstætt. Fólk sótti þangað
ekki bara til að fara á strendurnar og verða
brúnt. Það var einnig hægt að skoða regn-
skógana sem eru stórkostlega fallegir. Þar
voru fallegir fossar. Strendurnar voru hálf
auðar því þær voru svo víðáttumiklar, en
svo voru það kóralrifin úti fyrir sem eru
bara það stórkostlegasta sem ég hef séð.
það er ótrúlegt að synda með öllum þess-
um litríku fiskum. Eitt skiptið var ég að
synda með vinum mínum þá kom þar
skjaldbaka sem var á stærð við okkur. Við
syntum með henni og gátum komið við
hana.
Þegar maður kemur innar í landið þá er
óskaplega grænt og fallegt. Það eru því
ekki bara strendurnar heldur svo margt
annað fallegt að sjá. Náttúran er alveg stór-
kostleg á þessum slóðum.
— Fóruð þið á bátum út í kóralrifin?
Já, annars gat maður þegar lágt var í sjó-
inn séð kóralrifin í fjarska frá húsunum
heima. En það varð að fara þangað út með
bátum. Annað hvort fórum við með túrist-
unum eða með einhverjum vinum. Kóral-
eyjarnar sá maður mjög vel fyrir utan.
Stundum dvaldi maður úti í þeim eyjum í
eina eða tvær nætur með kunningjunum. í
sumum eyjunum er túristabyggð, hótel og
þess háttar en svo kom maður líka í eyjar
þar sem var engin byggð. Það voru eigin-
legar Suðurhafseyjar, alveg stórkostlegt.
í ylríkri minningu Suðurhafeeyja Ijúkum
við þessu spjalli og þökkum Helgu Lauf-
eyju fýrir skemmtilegan fróðleik.
8. TBL. 1989 VIKAN 23