Vikan - 20.04.1989, Blaðsíða 30

HJONABAND
lonnifer Arnes
Rauðskinna
Sími: 651099
Hann lýsti í kring með sínu
vasaljósi. Þama voru fót-
spor altt um kring og virt-
ust ný. Ein spor frá veggnum að
Ijósinu en síðan mörk í kringum
það og loks tvenn spor milli vasa-
Ijóssins og kvíslarinnar, sem
þarna var skammt frá. Hugh rakti
sporin. Þau enduðú í mikilli upp-
rótaðri leðju á kvíslarbakkanum.
Hann lýsti niður í kvíslina og
stirðnaði upp. Leigh liðþjálfi lá
upp í loft á botninum á kvíslinni.
Hann var dauður. Höfuðkúpan
hafði verið moluð öðru megin af
þungu höggi.
BÓKAÚTGÁFAN
raudskinna
Bili kyssir brúðina í Garðakirkju „Biftingahringamir okkar em gerðir úr skóla-
hringnum mínum frá háskólaámnum, en það var á því tímabili sem ég þekkti Chris
áður,“ segir Bill.
mig. Mér finnst þetta allt eins og saga úr
ævintýrabók. Athöfhin í kirkjunni hafði djúp
áhrif á mig. Ég mun fara héðan betri.“
Endurnýjuð kynni
Það kemur fram að það var Bill Grady
sem átti hugmyndina að íslandsferðinni og
hann skýrir hvers vegna:
„Mér finnst það góð hugmynd að fara til
fslands til að ganga í hjónaband. Það var árið
1945 sem ég kynntist föður Chris fyrst og
mér þótti mjög vænt um hann. Ég var þá
hrifinn af Chris en ég þurfti að fara í burtu.
Mér fannst þá að ég myndi hitta John D.
Longhill og fjölskyldu hans aftur þótt ég
gerði mér ekki grein fyrir því þá hvenær
það yrði.
Ég var í herþjónustu þegar ég kynntist
John og fjölskyldu hans fýrir tilstilli ættingja.
Þegar við vorum í leyfi heimsóttum við
John gjarnan um borð í bátinn hans á
Mississippi. Við vorum oft allt að 15 saman
á bátnum og fórum í ferðir út í eyjar á
fljótinu. Þar var borðað saman á
fljótsbökkunum og við gátum synt í óhreinu
fljótinu en það ríkti mikil glaðværð í þessum
ferðum. Mér er minnisstætt að John bauð
mér eitt sinn að stýra bátnum en slíkt hafði
ég aldrei gert áður því ég var í flugdeild
flotans.
Þegar ég var í Norðurríkjunum mörgum
árum síðar, eða í maí 1977, ákvað ég að
hitta John D. Longhill og fjölsky'ldu hans á
ný og þá vonandi Chris líka. Þegar ég kom
svo til Memphis í Tennessee, þar sem
fjölskyldan hafði búið áður, var aðeins einn
Longhill í símaskránni, en það var Eric
Longhill, yngsti bróðirinn í fjölskyldunni.
Við töluðum saman og hittumst og hann
sagði mér hvar Chris var og ég ók þúsundir
kílómetra til að hitta hana og fjölskyldu
hennar. Á þessum tíma fékk ég að vita að
John D. Longhill væri dáinn.
Þá var Chris skilin og ég einnig en við
komumst að raun um að við elskuðum enn
hvort annað. Okkur langaði bæði til að
verða vinir á ný, ná saman og í framhaldi af
því langaði okkur til að ganga í hjónaband.
Þegar hún spurði mig hvar við ættum að
gifta okkur var það ég sem stakk upp á
íslandi. Þegar hún spurði mig hvers vegna
þá sagði ég henni að mér hefði þótt svo
vænt um föður hennar og ég vissi um
löngun hans til að heimsækja ísland til að
heilsa upp á gamla vini og ættingja. Kannski
gætum við fært til baka eitthvað af honum
eða minningu hans. Chris varð mjög hþfin
af þessari hugmynd og það varð é^ að
sjálfsögðu ánægður með. Við erum því
ánægð yfir því að hafa getað látið þennan
draum rætast með Guðs hjálp.
Garðakirkja er fallegt Guðshjús og
athöfnin hafði djúp áhrif á okkur. Séra
Sigurður Helgi Guðmundsson vígði okkur í
hjónaband. Það var eitthvað kynngimagnað
við þessa athöfn og við fundum til innri
styrks og trausts sem fylgdi vígslu séra
Sigurðar. Það var áhrifamikið að vera
staddur í þessari litlu fallegu kirkju á þessari
stundu og hafa útsýni út á fjörðinn í fögni
vetrarveðri. Ég er þakklátur þeim sefn
greiddu götu okkar og gerðu það mögulegt
að við gætum gifst á þessum stað á íslandi.
Ég vil nefna það að giftingarhringarnir
okkar eru gerðir úr skólahringnum mínum
frá háskólaárunum, en það var á því tímabili
sem ég þekkti Chris áður. Chris felldi tár
þegar ég sagði henni frá fyrirætlun minni
um hringana og það gerði ég reyndar líka.
Þetta hjónaband okkar er búið að eiga sér
langan aðdraganda svo það er alls ekki hægt
að segja að við höfúm flanað að neinu og
við munum fara héðan hamingjusöm."
Við þökkum þeim Chris og Bill fyrir að
segja okkur undan og ofan af þessari
sérstæðu ástarsögu þeirra. Þeim fýlgja bestu
ámaðaróskir um bjarta framtíð á Flórída, þar
sem þau munu búa. □
30 VIKAN 8. TBL. 1989