Vikan - 18.05.1989, Síða 13

„Oft virðast vandamálin svo lítil í samanburði við það sem gerist úti,“ segir Stefán Jón Hafstein, sem tvisvar hefúr farið
til Eþíópíu til hjálparstarfa á vegum Rauða krossins.
árið 1979 er ég starfaði sem fréttamaður
og síðar fór ég á námskeið fyrir sendifull-
trúa. Þegar hungursneyðin var sem mest í
Afríku árið 1984—85 vann ég hjá Alþjóða-
samtökum Rauða Krossins í Genf og hef
farið tvisvar til Eþíópíu til hjálparstarfa.
Það starf sem stundað er á vegum Rauða
krossins er bæði áhugavert og gefandi og
ég hef mikinn áhuga á því.
Það má segja að ég sé veraldlegur húm-
anisti. Maður fer öðruvísi sýn á samland-
ana þegar maður er erlendis. Oft virðast
vandamálin vera svo lítil í samanburði við
það sem gerist úti. Það er líklega þess
vegna sem ég verð stundum pirraður út í
fólk þegar það talar um óyflrstíganleg
vandamál. En þar fyrir utan finnst mér
samt ekkert of smátt til að tala um það.
Stór hluti af mannlegum samskiptum er að
tala um svo sem ekki neitt. Mörgu fólki
sem hlustar á okkur finnst asnalegt að vera
að sinna þessu kvabbi og smámálum, en
mér finnst það nauðsynlegt. Lífið er fullt af
smáatriðum sem vert er að gefa gaum. Mér
finnst skemmtilegra að tala við þetta
„venjulega fólk“ heldur en að vera alltaf að
ræða við stóru kallana. Þetta fólk hefúr
svo oft eitthvað nýtt og skemmtilegt fram
að fera.
Mér finnst gaman að geta unnið fyrir allt
landið, að þjóna ólíkum hlustendahópum.
Ég er mikill útvarpsmaður í mér. Ef ég gæti
fert eitthvað af því sem ég er að gera í út-
varpinu yfir í sjónvarp þá væri ég ef til vill
til í það en ég er ekki viss um að það sé
hægt, að vilji sé fyrir því.
Eins og ég sagði áðan er ég mjög bjart-
sýnn á ffamtíð Rásar 2. Ég er ekki á förum
héðan því ég ætla að klára þetta verkefni
sem ég tók að mér. Þegar ég er búinn að
gefa allt sem ég get gefið, þá ætla ég að
fara. Ég er ánægður á meðan ég fæ við-
brögð, hvort sem þau eru neikvæð eða
jákvæð. Aðalatriðið er að hafa líf og fjör
og láta aldrei deigan síga.