Vikan - 18.05.1989, Qupperneq 19

FVRR 0(5 HÚ
engri cmnarri lík
^ reykjavíkurstUlkan
LINDA S. GUÐMUNDSDÓTTIR SKRIFAR
Það getur verið erfitt að lýsa
Reykjavíkurstúlkunni 1989,
við erum jafn ólíkar og við
erum margar. Það er því
auðveldast fyrir mig að taka
mið af sjólfri mér og þeim
sem ég þekki til.
Nú á dögum ljúka flestir stúdents-
prófi og eru þá stelpurnar jaínvel
í meirihluta. Fyrir mig var það
mikill áfangi að fá hvítu húíuna, þó að fólk
segi að stúdentspróf sé aðeins lykillinn að
frekari menntun. Ég man að í stúdents-
prófunum hugsaði ég oft til þess hve fegin
ég yrði þegar ég loksins væri orðin
stúdent. Þá fyrst væri ég ffjáls að gera ná-
kvæmlega það sem mig langaði til. Á út-
skriftardaginn var þó ekki laust við að ég
færi að sakna þess að vera að hætta. Það
var oft gaman í skólanum, og að mörgu
leyti þægUegt. Kennararnir veittu okkur
aðhald og á vissan hátt komumst við hjá
því að taka mikilvægar ákvarðanir í sam-
bandi við námið. AUt í einu var kominn
tími til að taka sjálfstæðar ákvarðanir. Vinir
og vandamenn fóru nú að spyrja hvað ég
ætlaðist fyrir. Satt að segja hafði ég ekki
svar á reiðum höndum, það væri svo
margt sem mig langaði tU. Ég held að
margar stelpur á mínum aldri standi í
sömu sporum og ég. Möguleikarnir eru
óteljandi, og nú gera stelpur sömu kröfur
til menntunar og strákar. Hafi ungt fóUc í
huga að mennta sig eitthvað frekar, þá eru
mörg fög hér heima í háskólanum sem
koma til greina. Að vísu er fólk búið að
velja ákveðnar brautir í ffamhaldsskólun-
um, og hefur þannig takmarkað sig við
ákveðin svið.
Það eru líka fleiri skólar en háskólinn,
sem hafa upp á ýmislegt að bjóða. Ég held
t.d. að Iðnskólinn gleymist oft. Einnig er
aUtaf fjöldi sem reynir að þreyta inntöku-
próf í Myndlista- og handíðaskólann, LeUc-
listarskóla íslands og Söngskólann.
Að fara til útlanda í nám hlýtur líka að
vera spennandi, alveg nýtt umhverfi og
fólk sem talar annað tungumál. Hér koma
Frh. á bls. 21
ÍO.TBL. 1989 VIKAN 19