Vikan - 19.10.1989, Síða 30

BALLETT
um í viku og þegar þau eru komin á fjórða
og flmmta ár eru þau á hverjum degi í
tíma. Þegar líður á námið höfum við reynt
að bæta við meiri nútímadansi og vildum
gera enn meira að því en eins og málum er
háttað nú höfúm við ekki húsnæði til þess.
Listdansskólinn mun komast í öllu stærra
og betra húsnæði áður en langt um líður.
Þegar það verður getum við boðið upp á
miklu fjölbreyttari kennslu og byrjað fyrr
með börnin, til dæmis í látbragðsleik og
öðru slíku. Það eru rúmlega hundrað nem-
endur í skólanum á hverju ári. Ég er eini
fasti danskennarinn en allir aðrir eru
stundakennarar. Það hafa verið dansarar
úr íslenska dansflokknum í stundakennslu
en ég á von á að við fáum fleiri fasta
kennara um leið og við faum betra hús-
næði. Þegar bömin komast á kynþroska-
aldurinn er voðinn vís hjá mörgum þeirra.
Sum eiga það til að fitna og það er náttúr-
lega slæmt fyrir dansara og líkamar þeirra
breytast mjög mikið. Oft er það þannig að
þeir sem voru efnilegir og góðir breytast
allt í einu mikið og hlutföllin í líkamanum
verða allt önnur. Það getur gert það að
verkum að börnin eiga hreinlega erfiðara
með að dansa og eru stirðari en áður. Á
þessum aldri missa mörg niður það sem
þau höfðu byggt upp. Tæknin, sem þau
höfðu byggt upp, hrinur svolítið og þau
þurfa að byrja á nýjan leik að læra á sinn
eigin líkama. En þau sem komast í gegnum
þetta tímabil án þess að líkaminn aflagist
eru auðvitað á grænni grein.“
Það væri draumur að koma
öllum nemendum á svið
Hvemig tengist íslenski dansflokkurinn
Listdansskólanum?
„Við höfum ekki haft nein lokapróf enda
getur dansari ekki dansað nema hann sé í
þjálfun þannig að við höldum náminu allt-
af opnu og nemendur geta endalaust sótt
hjá okkur tíma. Sumir nemendur eru mjög
heppnir og komast inn í íslenska dans-
flokkinn. í honum eru ellefu dansarar. Það
segir sig sjálft að það er ekki mikil von um
að komast inn í dansflokkinn en eins og ég
sagði áður geta eftiilegir dansarar verið
heppnir. Einstaka sinnum hefúr dansflokk-
urinn verið með þannig verkeftii að elstu
krakkarnir hjá okkur hafa getað dansað
með og það er alveg ómetanlegt fýrir þau.
Þau öðlast mjög góða reynslu og læra mik-
ið af að dansa á sviðinu í hinum ýmsu upp-
færslum. Að mínu mati þyrftu að vera að
minnsta kosti sextán dansarar í íslenska
dansflokknum ef vel ætti að vera og jafnt
hlutfall karla og kvenna. En aðstæður hér
heima leyfa það ekki enda er markaðurinn
svo óskaplega lítill. Það væri náttúrlega
draumur ef hægt væri að koma öllum sem
vildu á svið en því miður er það ekki hægt
eins og staðan er nú. Það eru alltaf ein-
hverjir sem fara til útlanda í framhaldsnám
og það hefúr verið mikið um að þau fari til
Norðurlandanna eða jafrivel Bretlands og
Þýskalands. Oft eru margir sem útskrifast
og þá hefst lífsbaráttan við að fá sér vinnu
sem dansari. Það getur verið mjög erfltt
fyrir suma dansara að fá atvinnu og oft á
tíðum ekki hægt. Það eru líka alltaf ein-
hverjir sem eru mjög heppnir, fá góða at-
vinnu og verða frægir dansarar. Markaður-
inn á íslandi fýrir atvinnudansara er mjög
takmarkaður og þar af leiðandi eru litíir
möguleikar fýrir þá að þróa sig sem slíkir —
nema þeir komist inn í íslenska dansflokk-
inn en það er mjög erfltt og ekki nema ör-
lítið brot af dönsurum sem kemst þangað.
íslenski dansflokkurinn er á launum hjá
ríkinu enda er um fúllt starf dansaranna að
ræða.“
Börnin fá strax mismunandi
tilfinningu fyrir dönsunum
Hvaða dansarar fá að spreyta sig?
„Þeir bestu og duglegustu, það er engin
spuming. Vanti hins vegar börn í ieikrit, til
að taka þátt í ópem eða öðru slíku þá eru
þau tekin úr Listdansskólanum. Oft eru
valdar ákveðnar týpur til að vera með en
ekki endilega bestu dansararnir. Oft kem-
ur upp sú staða hjá okkur að mjög erfitt er
að velja í danshlutverk þar sem dansarar
geta verið mjög svipaðir. Það veltur í raun
á tegund dansanna hvaða böm við veljum
til að fara með hlutverkin. Þau hafa mis-
munandi tilfinningu fyrir mismunandi
dönsum þannig að það er gott að geta haft
sem fjölbreyttast úrval af dönsumm. En
það er um að gera fýrir krakkana að vera
hörð og reyna að standa sig sem best því
þannig fá þau tækifæri."
Samkeppni meðal barnanna
af hinu góða
Pað hlýtur að vera erfitt fyrir ungar sálir
að vera í stórum hóp og sfá að einungis
peir bestu fá að sýna sig fyrir framan
áhorfendur. Skyldi vera mikil innbyrðis
samkeppni meðal bamanna?
„Það er mjög mismunandi eftir flokkum
hvemig andi myndast í kringum dans-
æfingarnar. Sumir flokkar einkennast af
mikilli samvinnu og bömin em innbyrðis
Ingibjörg leiðbeinir hér ungum nem-
endum Listdansskólans. Skólinn er nú
að komast í stærra og betra húsnæði, en
keyptur hefur verið stór hluti þess húss
sem hýst hefur Dansstúdíó Sóleyjar.
góðir vinir en engu að síður ríkir viss sam-
keppni. Þau finna fljótt að þau bestu fa
tækifærin þannig að öll reyna að vera í
fremstu röð. En þau em alls ekki að ergja
sig yfir þessu og samkeppnin hefúr aldrei
verið neitt vandamál enda er hún bara af
hinu góða.“
Hvað kostar nám í Listdansskólanum?
„Það fer eftir því hve oft í viku börnin
koma í danstíma. Fyrir þau sem koma
tvisvar í viku kostar 3.000 krónur á mánuði
en þau sem em allt að fjórum sinnum í
viku eða oftar greiða 3-900 krónur. Við
reynum að halda verðinu eins lágu og við
mögulega getum. Það em alltaf tveir kenn-
arar sem leiðbeina yngstu hópunum en í
þeim em yfirleitt um tuttugu böm. Þegar
líður á námið fækkar í hópunum og það er
algengt að í þeim séu tólf til sextán. Það er
mjög þægilegur fjöldi fyrir kennara.“
Það er greinilegt að skólastjórinn, Ingi-
björg Björnsdóttir, geislar öll þegar hún
talar um ballett og allt sem honum fýlgir.
Það er nú kannski ekki nema von þar sem
ballettinn hefur verið stór hluti af lífi
hennar og hefur hún í langan tíma miðlað
reynslu sinni til ungra og upprennandi
dansara. Ballettdans er ekki bara gullfalleg-
ur heldur veitir hann líka áhorfendum
vissa ánægju yfir því að eiga slíka gersemi
í menningarlífinu. Það er því ljóst að List-
dansskólinn er nauðsynlegur ef við viljum
viðhalda hefðbundinni dansmenningu hér
á íslandi.
30 VIKAN 21.TBL1989