Vikan - 23.07.1992, Síða 22

Þessir herramenn sýndu
meltingu mismunandi fæðuteg-
unda.
styrkja okkur mjög á óvart.
Þaö er aö sjálfsögðu ekki nóg
aö vera einungis kokhraustur,
maður þari aö geta mætt á
fundi meö fólki, sett fram hug-
myndir og síðan staöið aö baki
þeim hugmyndum þegar á
hólminn er komið.
Borgin er þaö stór aö mikill
tími fer í aö hitta alla þá sem
maður þarf aö tala við. Stór
hluti viðskipta í Los Angeles
fer því fram í gegnum síma og
það var eitthvað sem við þurft-
um alveg aö læra á. Lykillinn
var aö mörgu leyti sá aö ná inn
í þann litla hóp ráðamanna
sem hefur áhuga á list og
menningarstarfi og vill gera
eitthvað fyrir listamenn sem
eru skapandi, ögrandi og
kjarkmiklir. Það tók sennilega
mesta tímann í undirbúningn-
um aö finna þennan farveg.
Þessi hópur er með sína aö-
ila alls staöar og maður þari
að hafa ólíkar stofnanir borg-
arinnar á sínu bandi og full-
nægja alls konar reglugeröum.
Þaö komu til dæmis menn frá
borginni með nokkra kamra
sem eru úti í porti og aðrir
Tónverk fyrir túbu, klarínett og
vatnsbala. Gjörningar storka oft
ramma skynseminnar.
komu með stóla þannig að
það gefur augaleið að nauð-
synlegt er að hafa gott sam-
starf við þá sem vita hvert á að
snúa sér til að leysa úr öllum
þessum minni háttar atriðum
svo maður hafi tíma til að ein-
beita sér að ööru sjálfur.
SAN ANTONIO OG
KJARVALSSTAÐIR
- Hvað er á dagsskránni hjá
þér þegar þessu verkefni
lýkur?
„Við erum að koma saman
tilboði um að setja upp nýtt
hópverkefni f San Antonio
sem er ferðamannaborg !
Texas, rétt norðan við landa-
mæri Mexíkó. Þetta er lítill
bær sem á rennur I gegnum
og við árbakkann er göngu-
gata með veitingahúsum og
verslunum. Okkur langar til að
setja upp sýningu í ánni og við
ána. Ein hugmyndin er að
vinna með Ijósleiðara (fiber
optics) og hafa þá í vatninu á
takmörkuðu svæði. Við höfum
verið í sambandi við mynd-
höggvara með utanhússverk í
huga og okkur langar til að
fleyta prömmum eftir ánni á
kvöldin. Á prömmunum yrðu
flutt stutt tónverk og aðrar uppá-
komur á meðan þeir flytu niður
eftir ánni.
Það er mikið líf I San Anton-
io og fjöldi fólks við ána þannig
að staðurinn er kjörinn fyrir
svona verkefni. Þetta er allt á
undirbúningsstigi ennþá og
eftir að sækja um leyfi og fjár-
veitingar en fyrst á dagskránni
er að ganga frá hugmynda-
vinnunni og framsetningunni á
henni. Við Amy hugsum þetta
sem tveggja vikna dagskrá og
okkur langar til að kasta henni
í framkvæmd sumarið 1993.
Þegar verkefninu hér í
Hollywood lýkur fer éþ til ís-
lands til að setja upp einka-
sýningu að Kjarvalsstöðum.
Hún verður opnuð í byrjun
ágúst. Ég vil nú ekki segja
mikið um sýninguna á þessu
stigi málsins nema hún verður
I sýningarkössunum fjórum sem
eru notaðir undir persónulega
muni Kjarvals. Þeir urðu fyrir
valinu meðal annars vegna
þess að ég hef mikinn áhuga á
að opna hluti og skoða það
sem inni í þeim er. Mér er mik-
ill heiður sýndur að fá að sýna
þarna og er mjög þakklát fyrir
það því mér er kunnugt um að
umsækjendurnir eru margir og
stefnan er að gefa aðeins ein-
um ungum og óþekktum lista-
manni tækifæri til að sýna á
hverju ári.
Ég hef verið að setja saman
smáhluti sem eiga að vera í
kössunum og þessi sýning er
að ákveðnu leyti framhald af
þeim hugmyndum sem ég hef
niat rnrt
■2 w tfi •.}
k V’'
verið að vinna með. Á sein-
ustu sýningu blandaði ég sam-
an lífverum úr plöntu- og dýra-
ríkinu en ég hef lengi haft
áhuga á brjáluðum hugmynd-
um vísindamanna. Mig hefur
til dæmis alltaf langað til að
hafa skott og hugleitt hvernig
það er framkvæmanlegt að
láta sér vaxa skott.
Þegar maður fer að skoða
vísindaskáldskap kemur aftur
og aftur fyrir þört mannsins til
að fikta í æxlunarferlinu, að
búa til æðri mannverur eða
umbreyta hlutum í Ijósi nýrra
hugmynda. Það er kannski
ekki alveg rétt að tala um
brjálæði því það er yfirleitt á
forsendum sjálfsbjargarvið-
leitni sem menn eru að krukka
í litningum. Nýverið hefur at-
hygli mín snúist æ meira að
spurningunni um siðferði
þessara hugmynda og hvar
mörk hins perverska liggja á
þessu sviði og hvort allt sé
leyfilegt þegar sjálfsbjargar-
hvötin er annars vegar.
Ég þarf ekki að láta mér
nægja að leita á svið vísinda-
skáldskapar því það er svo
mikið að gerast á þessum vett-
vangi í raunveruleikanum. Þeir
eru farnir að senda skutluna út
í gufuhvolfið með fárra mán-
aða millibili og NASA er skylt
að koma upplýsingum um þær
tilraunir sem þeir eru að gera
um borð til hins almenna skatt-
borgara. Ég fylgist grannt
með þessu og í síðustu tveim-
ur ferðum að minnsta kosti
hefur athyglin beinst að æxlun
í þyngdarleysi. Geimfararnir
eru meö froskaegg og froska-
fóstur og alls konar plöntur á
frumstigi æxlunar. Það er verið
að skoða hver áhrif þyngdar-
leysið hefur á æxlunina og
hvernig lífverurnar breytast,
verða jafnvel fyrir stökkbreyt-
ingum við þessar kringum-
stæður, sennilega með fram-
tíðarlíf! geimnum í huga.
Ég spyr sjálfa mig hvort
þetta sé virkilega sá staður
sem sjálfsbjargarviðleitni
mannsins er komin á og hvort
þetta verði jafnvel okkar sein-
asta hálmstrá ef allt fer til
fjandans á þessari blessaðri
plánetu sem hefur fóstrað
mannkynið í þúsundir ára."
Á meðan við spjöllum
hefur fólk verið að koma og
fara, taka niður verk og leggja
drög að nýjum gjörningum.
Kristrún býr sig undir að hjóla í
leigusalann en ég er spenntur
að vita hvort innihald Kjarvals-
kassanna í ágúst verður af
raunveruleika þessa heims
eða skyldara heimi brjálaðra
vísindaskáldsagna.