Vikan - 20.06.1995, Blaðsíða 48

TRUMAL
Ingunn Hagen hefur verió búsett á íslandi ■ um tvö ár vegna starfa eiginmannsins en er nú senn á förum heim til Noregs á ný. Ingunn
hefur svo sannarlega ekki setið auöum höndum þennan tíma á íslandi . ..
„KVENÍMYNDIR MÍNAR ERU ÚR BIBLÍUNNI"
SEGIR INGUNN HAGEN, FRÁ NOREGI
TEXTI:
ANNA S.
BJÖRNS-
DÓTTIR
MYNDIR:
GUNNAR
GUNNARS-
SON
Hún tengist svo
mörgu, unga konan
sem situr fyrir framan
mig. Oft hef ég séö henni
bregöa fyrir í bæjarlífinu. Sítt
hárið flaksar þar sem hún
gengur rösklegum skrefum í
Reykjavík, borginni sem hún
hefur búiö í um tveggja ára
skeið.
Oft ber hún hatt á höföinu
og alltaf er hún svo glaðleg
aö eftir henni er tekið.
Við ætlum að komast að
því hver hún er og ræöumst
viö á heimilinu hennar á Sel-
tjarnarnesi, einn bjartan dag
þegar geislar vorsólarinnar
verma sem mest.
Þegar inn er komiö vekur
forláta hattahengi með alls
kyns höttum af mörgum
stærðum og gerðum mesta
athygli.
„Já, ég safna gömlum
höttum og stundum sauma
ég hatta sjálf og er það mjög
gaman," segir Ingunn og
bregður mosagrænum filt-
hatti á kollinn.
„Ég hef alltaf haft áhuga á
höttum og borið þá viö ýmis
tækifæri. Þegar ég feröast til
annarra landa kaupi ég oft
hatt til minningar um staöinn
sem ég dvelst á og á íslandi
hef ég lært að sauma hatta
hjá Helgu Rún.
Þaö er eitthvað svo sér-
stakt við hattana, þeir skapa
svo mikil tengsl milli fólks.
Hattahengið hennar Ing-
unnar er smíðaö af finnska
hönnuðinum og listamannin-
um Pekka Pyykonen, sem
einnig er búsettur hér á landi
og er hengið eins og marg-
greinótt blóm. Hattarnir njóta
sín einstaklega vel og eru
eins og listaverk, blóm á
greinum trésins.
En viö ætluöum aö ræöa
við prest og viö förum út í þá
sálma. Ingunn talar á sinni
fallegu norsku. Hún kann
einnig þónokkuð í íslensku
en enn eitt mál kann hún
sem fæstir kunna og þaö er
norskt táknmál. Því hún er
ekki aðeins prestur heldur
prestur fyrir heyrnarlausa.
„Þegar ég var búin aö
læra til prests i Noregi og
var ekki enn búin aö ráða
mig í stöðu sá ég auglýsta
stöðu heyrnleysingjaprests í
Bergen. Ég hef alltaf hrifist
af hugmyndinni um mál sem
ekki þyrfti hljóð, þar sem
röddin skipaði ekki stærsta
sessinn, og þegar þessi
staöa var auglýst, sótti ég
um og fékk hana. Ég fékk
hálfs árs undirbúningstíma
og vann síðan að málefnum
heyrnarlausra í Bergen og
þar í kring.
Eftir nokkra mánuði tek ég
við stööu minni aftur en ég
hef búiö á íslandi í þennan
tíma vegna starfa mannsins
míns, Öyvind Stokke, sem
vinnur í norska sendiráöinu."
Ingunn hlakkar til aö fara
heim og takast á við starfið
eftir þetta hlé en í millitíðinni
eignuöust þau hjón soninn
Helge og hér á landi hefur
Ingunn fundið sér margs
konar viðfangsefni.
„Ég hef verið svo heppin
aö fá aö kynnast og starfa
með Miyako Þórðarson, sem
er prestur heyrnarlausra á
íslandi, og þaö hefur veriö
ómetanlegt. Við höfum átt
48 VIKAN 6. TBL. 1995