Vikan - 20.07.1999, Blaðsíða 2

Texti: Friöa Björnsdóttir
Ljósmyndir: Baidur Bragason
Klukkiinu, seni er úr ma-
liúni, skar (iiiúinuncliir ú(
cftir tcikiiinj> seui liann fékk
li já leiðlieinanda sínuin í fé-
lagsstnili aldraúra í Furu-
}>erúi. Salatskciúarnar eru
úr linditré. Þser eru fyrst
{•rófsagaúar úr trénu en síú-
an eru |iær tálgaúur til.
Ciiiúniiindur lieldur liér á fujjlaliiisi
uieú verönd. lliisiú er bæsaú en auú-
vitaú væri liæ«;f aú iuálu svoiia luis ef
nieun vildu |iaú frckar. Takiú eltir
livaú vutnsklæúiiinj>in er vandlcj>a
nej>ld utan á lnisiú seni niinnir einna
lielst á norskan fjallakofa.
Sker út klukkur og
sleifar
„Ég hef tekið þátt í félags-
starfi aldraðra," segir Guð-
mundur „og sótt námskeið
bæði í félagsmiðstöðinni í
Hæðargarði og í Furugerð-
inu og þar hef ég meðal ann-
ars verið að skera út klukk-
ur og tálga skeiðar og aus-
ur.“
Fuglahúsin sem Guð-
mundur smíðar eru lítil og
nett. Þau eru úr vatnsheld-
um krossviði og utan á þau
er negld eins konar vatns-
klæðning, lítil borð, sem
Guðmundur hefur búið til.
Sum fuglahúsin eru með
verönd, önnur ekki, en að
sögn smiðsins hentar öllu
betur að hafa veröndina fyr-
ir framan húsin. Þar geta
fuglarnir tyllt sér niður og á
veröndina er líka hægt að
hús
Húsasmíði hefur verið
ævistarf Guðmundar Á.
Sigfússonar trésmiðs
og þótt hann sé nú
sestur í helgan stein
heldur hann áfram að
smíða hús. Aðalmun-
urinn á húsunum sem
hann smíðar í dag og
þeim sem hann vann
við að reisa fyrr á
árum er fermetrafjöld-
inn sem lengst af
skipti hundruðum en
er nú aðeins nokkrir
fersentimetrar. Já, og
svo eru húsin ekki
lengur ætluð mönnum
heldur fuglum.
gefa þeim korn á veturna.
Skemmtilegast væri nú að
koma litlu fuglahúsunum
fyrir uppi í trjám en það hef-
ur þó þann ókost í för með
sér að þangað eiga kettir
greiða leið og kannski er
það einmitt þess vegna sem
fuglahús eru yfirleitt
látin standa á staur
nokkurn veginn á ber-
svæði þar sem hægt er
að hafa auga með ferð-
um óvina þeirra sem í
húsunum búa og halda
sig í námunda við þau.
Guðmundur er F . r-
■ bekkingur að upp-
runa en er eiginlega
löngu orðinn Reykvíkingur
þar sem hann hefur búið hér
meiri hluta ævinnar. Um sjö-
tugt fór hann á eftirlaun eins
og lög gera ráð fyrir og í
framhaldi af því fór
hann að leita sér að
tómstundagamni, en til
slíks hafði svo sem ekki
gefist mikill tími fram
að þessum tímamótum.
Hann byrjaði með því
að fara á útskurðarnám-
skeið hjá Friðgeiri Guð-
mundssyni útskurðar-
meistara og hjá honurn
lærði hann hvernig beita
skyldi útskurðarhnífun-
um. Að tjyí búr a fór hann
að skera út af kappi heima í
bílskúrnum sínum. En hann
gerir meira en að skera út,
hann rennir líka lampafætur
og sitthvað fleira og nú síð-
ast er hann farinn að smíða
hús á nýjan leik.