Vikan


Vikan - 30.07.1999, Blaðsíða 9

Vikan - 30.07.1999, Blaðsíða 9
Eins manns kona „Ég væri ekki sá rithöfundur sein ég er í dag ef Braga heföi ekki notiö við. Ég missti niikiö." ari mér, en Valla bækur eru að mínu viti svolítið „súrrealískar“. Ragnar er líka listrænn. Hann spilar á píanó og sagði einu sinni: „Aldrei ætla ég að verða rithöf- undur. Mér finnst Ijóðin ykkar Ara vera óskiljanleg en aftur á móti ski! ég Ijóðin hans Valla.“ Strákarnir mínir hafa allir reynst mér vel. Þeir eru miklir vin- ir mínir.“ Nfna hefur tengst Danmörku sterkum böndum. Þegar hún var ung stúlka fór hún á lýðháskóla í Danmörku. í þeim skóla fann Nína sína réttu hillu, ákvað að verða skáld og leikari. Og hún fór í leiklistarskóla L.R. Síðar átti Nína eftir að flytja með fjölskyld- una til draumalandsins Danmerk- ur. . Þau Bragi stunduðu þar nám, hún í leikhúsfræðum en hann var í viðskiptanámi. Ferðir Nínu í klaustrið „sitt“ eru ófáar. Hún segist vera mjög ást- fangin af Danmörku. Dönsk vin- kona Nínu, Ulla Ryum, er frægur rithöfundur, bæði á Norðurlönd- unum og f Bandaríkjunum. „Hún er nokkuð þekkt meðal bókmenntafólks hér á landi. Hún borgaði fyrir mig flugmiða til Dan- merkur þegar hún vissi hvernig var ástatt fyrir mér. En þar fór ég að drekka aftur. Ég vildi búa hjá vinkonum mínum sem drukku gjarnan rauðvín og bjór á kvöldin og ég þoldi það ekki. Ég flýtti mér aftur heim. Ég er bæði öryrki og öreigi. Hér áður fyrr fékk ég alltaf rífleg listamannalaun. Allt í einu fór ég bara að fá sex mánaða laun. Ég veit ekki af hverju. Guðbergur Bergsson er mikill vinur minn. Hann segir að ástæðan sé sú að ég var ekki í MR! Ég veit það bara að þeir sem eru að fá eins árs og þriggja ára laun eru ekki betri rithöfundar en ég.“ Prestarnir brugðust mér Ertu trúuð kona? „Já, ég hef alltaf verið mjög trú- uð. Við Bragi meðtókum kaþólska trú á meðan við bjuggum í Dan- mörku. Ég varð samt fyrir gífur- legum vonbrigðum með kaþólsku kirkjuna þegar við skildum. Þeir studdu mig ekki eins og ég bjóst við að þeir myndu gera. Kaþ- ólsku prestarnir hér á landi sögðu við mig að þetta kæmi þeim ekki við. Venjulega reyna þeir að koma í veg fyrir að fólk skilji en þeir sögðu við mig að þetta væri ekki þeirra mál af því að við giftumst að lúterskum sið. Ég hringdi grát- andi í einn prestinn kvöld eitt. Hann lofaði að koma til mín klukkan tvö næsta dag en kom aldrei. Mér fannst að þeir ættu að sinna mér að fyrra bragði þar sem þeir vissu hvernig ástandið var. I fyrsta skipti á ævinni kom upp tímabil þar sem ég gat hreinlega ekki beðið bænir. Það var á meðan við bjuggum bæði ennþá á Sólvallagötunni. Eina nóttina þegar ég fann að ég var að springa en gat með engu móti beðið vakti ég Braga og hrópaði: „Hvers vegna sveikstu mig Bragi Kristjónsson?1' Hann þau á fætur, felmtri sleg- inn og með sársauka í augunum. Ég sagði við hann að ég væri hætt að geta beðið. Þá sagði hann að við skyldu biðja saman. Við lásum saman bæn sem amma hans kenndi honum þegar hann var lítill. Síð- an gengum við inn í sitt hvort her- bergið og fórum að sofa. Eftir þetta gat ég farið með bænirnar mínar aftur. Mig dreymir oft Braga og hina konuna. Á hverju kvöldi bið ég guð að láta mig ekki dreyma þau, en það gerist samt. Mér líður verst þegar ég veit að þau eru á stöðunum okkar Braga. Hann var staddur úti í Kaupmannahöfn á afmælinu sínu. Ég veit að hún fór til hans. Mér fannst sárt að vita af þeim saman í Kaupmannahöfn. Ég á svo margar minningar tengdar borginni. Eins voru þau fyrir skömmu úti í Flatey. í mínum huga er það okkar staður og þá finn ég hvern- ig afbrýðisemin gýs upp. Ég hef aldrei upplifað slíkt fyrr. Mig langar að við séum vinir en það er erfitt. Við hittumst fyrir síðustu jól og skrifuðum saman jólakortin. Ég bauð honum í mat á aðfangadag en um morguninn sat ég og horfði á blóðugar rjúp- urnar. Ég gat ekki komið mér af stað til að matreiða þær. Vinkona mín, hún Alla, kom til mín og eld- aði jólamatinn. Að sama skapi gat ég ekki eldað mat á jóladag. Þá mætti til mín önnur vinkona mín, Jóhanna Ijósmyndari, sem bjó til uppstú. Mér finnst erfitt að umgangast hann því þá finn ég fyrir sársauk- anum og mér finnst alltaf svo sárt þegar við kveðjumst. Mig langar samt ekki að missa vináttu hans.“ ástarsambandi þeirra.“ Hjíirta mitt cr blœðandi sár síðan eiginmaður minn hvarf til annarrar konu Lygin fyllti munn hans hvert skipti sem ég spurði hann hvort svona vœri komið í Skálholtskirkju fyrir svo löngu síðan gáfumst við hvort öðru sórum heit fyrir Drottni Þetla heit vildi ég aldrei rjúfa hversu oft og illa sem við sœrðum hvort annað Nú ákulla ég Drottin hvert kvöltl Ó læknaðu sárið í hjartanu mínu og láttu mig ekki dreyma hann og Itina konuna eina nóttina enn en Drottinn hefur ekki bœnheyrt mig Þess vegna vil ég nú ganga um landið aðfinnu ónefndan dal Þar vil ég reisa Drottni altari og nefna dalinn Konudal Þá triii ég Drottinn muni taka sœrða hjartað úr brjósti mér leggja það á altarið og grœða það leiða mig svo að tœrri lind og lauga fœtur mína sem munu verða blóðugir eftir gönguna löngu Vikan
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.