Vikan


Vikan - 30.07.1999, Blaðsíða 25

Vikan - 30.07.1999, Blaðsíða 25
 Sigríöur mcö eigiiinianni .sínuni, Antoni Antonssyni trcsknröarnicistara. Anton hcfur verið stoð og stytta Sigríöar í veikinduni licnnar og hann hciinsickir hana á hvcrjuni dcgi á sjúkrahúsiö. upp þá stund að hún frétti að hún væri með krabba- mein. „Það var eft- ir þessa þrjá upp- skurði hvern á eft- ir öðrum sem ég fékk vitneskjuna um krabbameinið en einn læknirinn minn sagði við mig að ég væri heppin að ekki væri um að ræða krabbamein í þetta skiptið. Ég brotnaði gjörsam- lega niður, að fá sannleikann beint í æð.“ Þarna voru komnar skýr- ingarnar á „frumubreytingun- um“, verkjunum og kvölunum sem Sigríður hafði lifað við í tíu ár. En hún gafst ekki upp. „Ég gefst aldrei upp. Að sjálfsögðu hef ég fundið fyrir uppgjöf og bbamein 18 ára gömul. henni nýrun. Þar sem Sigríður var bráðung þegar hún veikist tóku læknar á það ráð að segja henni ekki hreint út um veikindin og móð- ir hennar var beðin um að gera það Iíka. Krabbameininu var haldið leyndu fyrir henni í tíu ár og útskýrt sem frumubreyting- ar. „Mín skoðun er sú að hefði ég fengið að vita sannleikann strax þá hefði ég hagað lífi mínu með allt öðrum hætti en ég gerði. Ég hefði aldrei farið út í lyfjamisnotkun og ofneyslu áfengis til að koma mér í vímu eins og ég gerði í 18 ár. Ég bjó við nagandi óvissu vitandi það að eitthvað alvarlegt var að mér. Það eru tíu ár síðan ég fór í meðferð en þá hafði ég fengið viðvörun um að ég ætti ekki nema rúmt ár eftir af ævi minni með þessu áframhaldi. Hefði ég ekki hætt misnotkun lyfja og áfengis á þessum tímapunkti væri ég komin sjö fetin niður.“ Mér er ætlað þetta hlutverk Þrátt fyrir uppskurði og með- ferðir ágerðust veikindi Sigríð- hennar hafa komið í veg fyrir að hún geti ferðast um og farið allra sinna leiða. Hún viður- kennir að stundum komi sú hugsun upp að hún hafi misst af svo miklu í lífinu vegna veik- indanna. „Sú hugsun hverfur aldrei fyrir fullt og allt,“ segir góð í ellinni. Þetta heldur í mér lífskraftinum." Á sjúkrahúsinu og á Kristnesspítala er Sigríður óspör á að hjálpa öðrum sjúk- lingum og gera þá bjartsýnni. Hún segir það sitt æðsta starf og það besta sem hún geti gert að senda fólki kraft og kjark. skurðaðgerðir, 11 þeirra eru það stórar að þær tóku 4 til 6 klukkustundir. ar. Æxlið var fjarlægt reglulega en stækkaði alltaf enda um að ræða s.v.k. „systur“. (Æxlið er eins og vínberjaklasi, leggir þess teygja sig urn allt, fyllast og mynda ber sem verður á yfirfall og þarf að losa.) 28 ára gömul fór Sigríður í þrjá uppskurði vegna veikinda sinna. Magasuppskurð, uppskurð þar sem tekið var af ristlinum og uppskurð til að fjarlægja graftr- arpoll sem hafði myndast. Hún segir það grátbroslegt að eftir þessa uppskurði og þá sem á eftir komu, í tengslum við meinið, sé orðið ósköp lítið eft- ir inni í sér. Það er ekki góð minning í huga Sigríðar þegar hún rifjar reiði en ég tók strax upp á því að taka sængina mína og berja hana þegar slík tilfinning kemur upp. Ég hef oft spurt Guð því hann leggi þetta á mig allt mitt líf, og komist að því að ég hljóti að hafa brotið eitthvað alvar- legt af mér hér áður fyrr. En mergurinn málsins er sá að mér er ætlað þetta hlutverk. Ég á vini fyrir handan sem segja mér þetta, einnig að ég muni vinna sem miðill, eða í tengslum við það andlega, á sextugsaldri." Sigríður hefur alla tíð verið næm og sem stelpa lék hún sér við álfa. „Ég á eftir að virkja andlega þáttinn hjá mér seinna meir er mér sagt, ég á eftir að verða gömul kona og heilsan Það koma tímar og það koma ráð Sigríður og Anton hafa þann háttinn á að hittast á hverjum degi. Þegar Sigríður er á Fjórð- ungssjúkrahúsinu í lyfjameð- ferðum situr Anton hjá henni alla daga en þegar hún er kom- in á Kristnesspítala fer hann stundum til hennar annan hvern dag enda líðan Sigríðar betri þegar þangað er komið. Fyrir utan þetta hringjast þau á þrisvar tii fjórum sinnum á dag og hafa það sem reglu að bjóða hvort öðru alltaf góða nótt í gegnum síma. Sigríður hefur verið sjúkling- ur frá unglingsaldri. Veikindi hún en síðast skrapp hún í for- eldrahús á Snæfellsnesi vorið 1998 þegar systurdóttir hennar var fermd. „Ég er ekki viss um að ég myndi treysta mér í aðra slíka ferð.“ Þrátt fyrir það er draumur Sigríðar að komast til útlanda. „í framtíðinni langar mig til Noregs og Þýskalands þvf þar finnst mér ég eiga sterk- ar rætur. Mér líður eins og ég hafi verið þar áður. En það koma tímar og það koma ráð.“ Og hún bætir við að lokum: „Ég lifi alltaf fyrir líðandi stund og það er vonin og trúin um bata sem fleytir mér áfram. Hverfi sú trú þá er maður far- inn.“ Vikan 25
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.