Vikan


Vikan - 30.07.1999, Blaðsíða 47

Vikan - 30.07.1999, Blaðsíða 47
Hann kinkaði kolli. Gætir þú hugsað þér að hafa svona herbergi heima hjá þér? En sú spurning! svaraði Rusty pirraður. Fyrirgefðu, sagði hún. Þetta var heimskuleg spurn- ing. Hann rétti úr sér. Ég meinti það ekki svoleiðis, sagði hann. Það er bara svo margt sem er að angra mig. Eins og hvað? Nokkrir vinir mínir eru horfnir sporlaust. En hræðilegt, sagði hún. Heyrðu, ég ætla að halda veislu á föstudaginn. Ég ætla að vígja leikherbergið. Langar þig ekki til þess að koma? Það getur vel verið að þú getir krækt þér í við- skiptavini í veislunni þegar gestirnir sjá hvað þér hefur tekist vel upp með herberg- ið. Því miður, ég er upptekinn á föstudaginn. Er ekki vinnan þess virði að fórna einu kvöldi? Fyrir viku hefði hann ekki slegið hendinni á móti tæki- færi til þess að krækja sér í nýja viðskiptavini en ekkert gat fengið hann til að breyta áætluninni fyrir þennan föstudag! Hann og Rae voru búin að panta borð á Chateau, notalegum, litlum veitingastað í New Hamps- hire. Og þau höfðu lofað hvort öðru að hugsa ekki um neitt leiðinlegt allt kvöldið, ekki minnast á horfna vini og bilaðar bremsur! Rusty! Hann hrökk við og leit hissa á Viktoríu. Hvað er að þér, sagði hún. Ég var að bjóða þér í veisl- una mína! Ég var að segja að... Þú heyrðir hvað ég sagði, Viktoría. Ég er upptekinn. Hún sneri sér við og gekk að dyrunum. Bíddu aðeins ... Hann stakk hendinni í buxnavas- ann, náði í umslag og kastaði því til hennar. Hér eru lyklarnir að herberginu. Pabbi Macs hringdi í Rusty á fimmtudagskvöld- inu. Lenny McDormatt hér, sagði hann. Hvað er eigin- lega í gangi? Þú ert allt í einu kominn með leyninúm- er, það var bara einstök heppni að ég mundi nafnið á fyrirtækinu þínu. Systir mín var alltaf að fá dularfullar upphringingar, útskýrði Rusty. Ég held bara að heimur- inn sé að ganga af göflunum, sagði McDermott. Þú ert þá búinn að frétta að því að Bobby er horfinn og stelpurnar líka? Þú getur bætt tveimur við á þennan lista. Mac og Genu! Hvað? Ég sem talaði við Mac á laugardagskvöldið. Og síðan hefur enginn heyrt í honum. Hann mætti ekki í vinnuna á mánudag- inn og ég hélt að Gena væri komin á fæðingardeildina. En svo kom hann heldur ekki í gær og þá fór ég heim til þeirra og kom að tómu húsinu. Það þarf enginn að segja mér það að þau hafi allt í einu ákveðið að fara í frí! Gena á von á sér ein- hvern næstu daga. Ég þykist þess viss að þú sért búinn að hafa samband við lögregluna? Auðvitað! Ég talaði við lögreglustjórann, ég er bú- inn að þekkja hann síðan við vorum guttar, og hann er búinn að setja þrjá lögreglu- menn í rnálið. Einhver ná- ungi sem heitir Spanski stjórnar rannsókninni, en ég veit svo sem ekki hvað þeir geta gert! Ég er hræddur um að þú kornir að tómum kofanum hjá mér, sagði Rusty. Það eina sem ég veit er að þegar ég talaði við Mac á laugar- daginn sagði hann mér að Gena væri á barnabóka- kynningu. En ég hef ekki hugmynd um hvar. Það er ekki ofsögum sagt að ég hlakka til annað kvöld! sagði Rusty við Rae. Hann var búinn að hringja í marga af gömlu bekkjarfé- lögunum ef ske kynni að eitthverjir þeirra hefðu rek- ist á Bobby og hina félag- ana. Rae stóð fyrir aftan hann og nuddaði á honum axlirn- ar og hann slakaði á eitt andartak. Svo stóð hann upp og gekk að glugganum. Þetta er alveg að gera út af við mig! Sagði ég þér að ég er farinn að keyra Carol í skólann á morgnana? Og ég þori varla að hleypa henni einni út úr húsinu. Ég hringi í hana á klukkutíma fresti úr vinnunni. Um daginn fór hún til vinkonu sinnar sem býr hérna í götunni og ég þorði ekki annað en að fylgja henni. Og í gær, eftir að pabbi Macs hringdi... Hvað þá? spurði Rae ró- lega. Hann dró djúpt að sér andann. Þegar þú varst búin á kvöldvaktinni í gær beið ég á bílastæðinu við sjúkra- húsið og ók á eftir þér. Ég vildi vera viss um að þú kæmist óhult heim. Af hverju talaðir þú ekki við mig? Mér leið eins og fífli, sagði hann vandræðalega. En það ert þú svo sannar- lega ekki, sagði hún og tók utan um hann. Halló, svaraði syfjuleg rödd í símann. Elaine, þetta er Viktoría. í augnablik var þögn á hinum endanum. Síðan sagði Elaine: Veistu hvað klukkan er? Hún er tvö eftir miðnætti! Er eitthvað að? Nei, alls ekki. Ég hringi bara til þess að minna þig á veisluna á morgun? Ég er ekki búin að gleyma henni. Hefur þú tök á því að koma svolítið snemma. Svo þú getir hjálpað mér áður en gestirnir koma. Ég loka búðinni ekki fyrr en klukkan sex, en ég get verið komin til þín um sjöleytið. Er það í lagi? Fínt. Þú gleymir því ekki? Auðvitað ekki. Viltu að ég komi með eitthvað með mér? Nei. Hvað finnst þér ann- ars best að drekka? Fyrir utan bjór? Þú spyrð undarlegra spurninga um miðja nótt. Hún hugsaði sig um. Mér finnst best að drekka Haf- golu. Það er kokkteill sem er búinn til úr vodka, trönu- berjasaft og greipaldinsaft. Hvað er eiginlega að Vikt- oríu? hugsaði Elaine þegar hún lagði á. Að vekja hana um miðja nótt til þess að spyrja hvað hún vildi drekka. Fyrr mátti nú vera! Vikan 47
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.