Vikan - 17.08.1999, Blaðsíða 29

Ég hreinlega sveif af
sælu þegar Antonio
var í návist minni.
Hann hrósaði mér í
sífellu, það var alveg
sama hvort ég var að
elda mat eða sat í
íþróttagallanum uppi í
sófa.
allt leynimakkið en ein-
hverra hluta vegna tókst
okkur að halda þessu leyndu
fyrir Helgu og fjölskyldunni.
Þau litu út fyrir að vera
svo hamingjusöm. Helga tal-
aði í sífellu um hversu yndis-
legur Antonio væri og
hversu heppin hún væri með
nýju vinnuna. Ég sá enga
aðra karlmenn, enginn
þeirra stóðst samanburðinn
við Antonio.
Eftir eins árs ástarsam-
band fékk ég símhringingu.
I símanum var Helga og ég
heyrði að henni var mikið
niðri fyrir. Ég fékk hnút í
magann, því auðvitað kæm-
ist hún að þessu fyrr en síð-
ar. Hvernig systir er ég?
hugsaði ég stöðugt á meðan
ég beið eftir fréttinni. „Þú
ert að verða móðursystir,
elsku systir.“ Mér fannst
hjartað í mér hætta að slá.
„Hvað, segir þú ekkert? Ég
er búin að reyna að verða
ófrísk í marga mánuði og
núna loksins tókst það. Ég
er komin þrjá mánuði á leið.
Við ætlum líka að gifta okk-
ur fljótlega því Antonio vill
ekki að barnið fæðist utan
hjónabands. Finnst þér hann
ekki mikið krútt?“
Ég tautaði til hamingju og
reyndi að virðast glaðleg í
símanum. Ég fékk algjört
áfall. Antonio hafði sífellt
verið að tala um hversu
slæmt sambandið á milli
hans og Helgu væri og hann
ætlaði að slíta því. Auðvitað
hafði hann bara verið að
leika sér að mér. Sá að ég
var til í tuskið og einmana.
Hann hafði aldrei ætlað sér
að fara frá Helgu. Ég vissi
ekki hvað ég átti að gera.
Eftir að ég sleit símtalinu
fór ég að hágráta og grét í
fleiri klukkustundir, fannst
mér. Ég ákvað að taka mig
saman í andlitinu og heim-
sækja Helgu. Þar voru
mamma og hinar systur mín-
ar samankomnar. Það ljóm-
uðu allir af gleði nema ég.
Mamma þekkti mig vel og
sá strax að eitthvað amaði
að mér. Ég útskýrði það
með því að ég væri lasin og
þetta væri ekkert alvarlegt.
Antonio sat eins og kóngur
með Helgu í fanginu og
strauk á henni magann. Þeg-
ar ég reyndi að horfa í augu
hans leit hann alltaf undan.
Hann hætti að hringja eft-
ir þetta og við hittumst ekk-
ert í langan tíma. Ég ákvað
þó að reyna að ná í hann því
ég vildi ekki að hann kæmist
upp með þessa hegðun. Ég
vera með einhver uppsteyt
væri það mitt mál, en ég
myndi einungis særa systur
mína sem þætti mjög vænt
um mig. Ég
væri greinilega
ekki hrifin af
honum lengur
og það væri
bara allt í lagi.
Hann vildi bara
prófa að sofa
hjá mér og hon-
um hefði fund-
ist það gott.
Allt í einu sá
ég hann í nýju
ljósi. Mér
fannst hann
ekki lengur
myndarlegur
eða góðlegur.
Mér bauð við
honum. Auð-
vitað hafði ég
sjálf komið mér í þessa
stöðu en hvað átti ég að
gera varðandi systur mína?
Mamma og systur mínar
dýrkuðu Antonio og allt var
á hvolfi við að undirbúa
brúðkaupið þeirra. Ég
ákvað að þegja. Helga var
flytti til útlanda. Dóttir mín
var alsæl með að fá tækifæri
til að flytja til útlanda og
naut sín vel. Mér tókst að
Mér fannst ófyrirgefanlegt þegar eiginmaður
minn hélt fram hjá mér og svo lagðist ég jafnlágt
með því að halda við unnusta systur minnar.
hitti hann einu sinni einan
heima og um leið og hann sá
mig var gamla góða brosið
komið á sinn stað. Mér
flökraði, bæði við honum og
því sem ég hafði gert systur
minni. Ég sprakk af reiði og
las honum pistilinn. Það
hefði verið hann sem hélt
fram hjá en ekki ég. Hvort
hann skammaðist sín ekk-
ert?
Hann hélt nú ekki. Faðir
hans hefði ætíð átt margar
ástkonur og honum fyndist .
það eðlilegt. Ef ég ætlaði að
hamingjusöm og það skipti
máli. Þetta var hennar líf og
hennar stóri dagur. Ég
reyndi að láta líf mitt ganga
með eðlilegum hætti fram
yfir brúðkaupið. Samvisku-
bitið nagaði mig sífellt og ég
gat hreinlega ekki sagt syst-
ur minni hvað að var. Hún
geislaði af hamingju á brúð-
kaupsdaginn og Antonio var
glæsilegur í augum þeirra
sem ekki þekktu manninn.
Fljótlega eftir brúðkaupið
skipti ég um starf og nýja
starfið krafðist þess að ég
gleyma Antonio eins og
hægt var miðað við að hann
væri mágur minn. Hamingj-
an blómstraði hjá þeim,
a.m.k. út á við, en ég veit að
hann hélt iðju sinni áfram
þrátt fyrir að ég væri farin.
Þegar ég horfi til baka þá
upplifi ég ástarævintýrið
sem mestu mistök ævi minn-
ar og ég veit að ég mun
ávallt bera ör á hjarta eftir
það. Mér fannst ófyrirgefan-
legt þegar eiginmaður minn
hélt fram hjá mér og svo
lagðist ég jafnlágt með því
að halda við unnusta systur
minnar. Slíkt er ófyrirgefan-
legt í mínum huga og ég bið
þess heitt að hún muni
aldrei komast að því hvaða
mann hann hefur að geyma.
Ég held í þá von að hann
breytist og reynist systur
minni vel. Ef einhver á skil-
ið að eiga góðan eiginmann
þá er það hún litla systir
mín.
Lesandi segir Margréti V. Helgadóttur sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni meö okkur? Er eitthvaö sem hefur haft mikil áhrif á þig, jafnvel breytt lífi
þínu? Þér er velkomið aö skrifa eöa hringja til okkar. Viö gætum fyllstu nafnleyndar.
Hcimilisfangiö cr: Vikan
„Lífsreynslusaga“, Scljavcgnr 2,
101 Rcykjavík,
Nctfang: vikan@frodi.is