Vikan - 17.08.1999, Blaðsíða 10

Texti og myndir: Egill Egilsson
Hann heitir Sigurður Björnsson og er fyrrverandi sjómaður frá Flateyri. Fyrir
tæplega 11 árum snerist líf hans um að stunda sjóinn og afla góðra tekna. Einu
tengslin við sjávarsíðuna í dag er áhugi hans á kajaksiglingum á sjó, sem hann
stundar víða um heim þegar færi gefst frá spilamennskunni.
diskinn vítt og
breitt um
landið eru
tveir tónlist-
armenn, ensk-
ur gítarleikari,
Keith
Hopcroft og
slagverksleik-
ari frá Tríni-
dad og Tó-
bagó, Roy
Pascal. Báðir
eru þeir gam-
alreyndir og
þess má geta
að Roy hefur
spilað með
ekki ómerkari
mönnum en
Eddie Grant.
Tónlistin á
Ef hann gæti það, gæti
ég það einnig
Hann kom í land fyrir 11
árum og ákvað að gerast
trúbador. Síðan hefur Siggi
Björns ferðast víða um heim
með gítarinn sinn og þriggja
gripa kunnáttu sína sem hef-
ur fleytt honum áfram fjár-
hagslega fram á þennan
dag. Á nafnspjaldinu stend-
ur Siggi Björns, ekki með ís-
lensku ö-i heldur á danska
vísu. Til Flateyrar kemur
Siggi ætíð þegar hann heim-
sækir ísland því þar búa
systir hans og móðir.
í október í fyrra gaf Siggi
út geisladisk, ROADS, en
diskurinn hefur fengið góða
dóma í dönsku pressunni. Á
disknum er Sigga til aðstoð-
ar fjölþjóðlegt lið frá Dan-
mörku, Englandi, Hong
Kong og Kúrdistan. Með
Sigga í för til að kynna
disknum er
bræðingur af þjóðlagatón-
list, blús, rokk, kántrí og
reggí, þar sem rám rödd
Sigga og útsetningar undir
áhrifum slagverksleikara og
gítarleikara falla saman í
eina heild.
Ég hitti Sigga Björns á
Vagninum á Flateyri þar
sem ævintýrið hófst fyrir 11
árum þegar Siggi Björns
kom í land. „Þetta hófst
með því að Guðbjartur
Jónsson sem rak Vagninn á
sínum tíma, fékk mig til að
spila á Þorláksmessu 1988.
Þá hafði einhver trúbador
forfallast og Guðbjartur
stóð uppi ráðalaus. I fram-
haldi af því kynntist ég íra
einum sem bjó hérna á sín-
um tíma og hafði komið og
spilað á Vagninum. Iri þessi
hafði ferðast um heiminn í
15 ár og framfleytt sér og
fjölskyldu sinni á þriggja
gripa spilamennsku. Þetta
þótti mér sérstætt þar sem
ég hafði einnig stundað slíka
spilamennsku án þess að
hugleiða nánar að leggja
það fyrir mig. Hann sagði
við mig að ef hann gæti það,
þá gæti ég það einnig. Okk-
ur varð vel til vina og við
tókum nokkur „gigg“ saman
í Reykjavík. Þegar ég spil-
aði í fyrsta sinn á bar einum
í Kaupmannahöfn, fyrsta
kvöldið sem ég kom þangað,
þá kom þessi sami Iri á bar-
inn og heyrði mig spila.
Hann útvegaði mér nokkur
verkefni og það má eigin-
lega segja að eftir það hafi
boltinn byrjað að rúlla. Ég
kynntist einnig hálfklikkuð-
um gaur í Kaupmannahöfn
sem hét Jan og hann redd-
10 Vikan