Vikan


Vikan - 31.08.1999, Blaðsíða 7

Vikan - 31.08.1999, Blaðsíða 7
Valgerður starfaði um árabil sem deildarstjóri á barnadeild Fjórðungssjúkrahússins en árið 1993 fannst henni kom- inn tími til að breyta um starfsvettvang. Eftir krefj- andi og ábyrgðarmikið starf í gegnum árin sótti hún um námsleyfi við sjúkrahúsið og ákvað að hefja nám í djáknafræðum við Háskóla íslands. Námsgreinina taldi hún koma til móts við áhuga sinn á sálgæslu, siðfræði og mörgu því sem tengist sorg og nýtast sér til að veita þarfan stuðning inni á sjúkrahúsum. Frumkvæði Valgerðar varð til þess að stöðu djákna var komið á hjá FSA, starfi sem hefur sannað sig með dugnaði hennar. Djákni þarf beina teng- ingu við kirkju Valgerður var í fyrsta hópnum sem stundaði djáknanám á íslandi og hún segir námið hafa verið ynd- islegt. Hún vissi ekkert út í hvað hún var að fara í fyrstu því í upphafi ætlaði hún ekki að láta vígja sig sem djákna. Hún hafði tengst kirkjuleg- um störfum í gegnum setu í sóknarnefnd Akureyrar- kirkju og ein hugsun hennar með djáknanáminu var sú að hún gæti á einhvern hátt lagt kirkjunni lið. Sjálf hafði hún einnig lent í að missa marga og hún vissi því hve mikilvægt var að hafa stuðn- ing í sorg og erfiðleikum. Með þetta í huga fór Val- gerður í djáknanám ásamt djúpri trúarlegri vissu og vit- und um að bænin gerði henni gott. Eftir að Valgerður hóf námið fór hún hins vegar al- Sálgæsla sjúklinga, að- standenda og starfs- manna Pað hefur ekki alltaf verið létt verk að koma starfinu á fót og byggja það upp að sögn Valgerðar en hún hefur fundið mikinn stuðning og þakklæti fyrir það sem hún hefur verið að gera. Þá ekki síst frá stjórnendum Fjórð- ungssjúkrahússins sem hafa ákveðið að starf djákna sé komið til að vera en í dag er það komið inn í skipurit stofnunarinnar sem trúarleg þjónusta. Valgerður hefur byggt starfið upp skv. fyrirmynd af sjúkrahúsþjónustu presta í Reykjavík og vinnur það á svipaðan hátt. „í fyrsta lagi er ég mjög meðvituð um að ég er sálgæslumaður sjúk- linganna. Petta kallar á nána samvinnu við starfsfólk, sem er á bilinu 600 - 700 manns, og söfnuðurinn er því býsna stór eða um þúsund manns með sjúklingum og aðstand- endum. í öðru lagi er að tengjast aðstandendum, veita þeim þá umhyggju sem mér fannst vanta þegar ég var aðstandandi sjúklinga og varlega að velta því fyrir sér að fara alla leið, láta vígja sig sem djákna og sækja um djáknastarf við Fjórðungs- sjúkrahúsið sem hún vissi að mikil þörf væri á. Þar hafði enginn sjúkrahússprestur verið starfandi en prestar við Akureyrarkirkju sinntu sjúkrahúsinu vel. „Ég talaði við framkvæmdastjóra og hjúkrunarforstjóra sem tóku vel í þessa hugmynd mína. Þau kynntu sér málið og skrifuðu til biskups, því ég þurfti beina tengingu við kirkju þar sem djáknar eru samstarfsmenn presta, og einnig þurfti leyfi sóknar- presta og sóknarnefndar Akureyrarkirkju. Djákna- starfið var svo nýtt á þessum tíma og ég var fyrsti djákn- inn sem kallaður var til starfa eftir nám við Háskóla Islands, þá hafði ekki verið gert ráð fyrir að vígðir djáknar færu að vinna á stofnunum, miklu frekar í söfnuðum þar sem voru prestar. Um haustið 1994 var lagafrumvarpi til kirkju- þings breytt á þann veg að ég mátti starfa á stofnun þar sem ekki er prestur og þá, í þessu tilfelli, með heimild sóknarpresta og prófasts Eyjafjarðarprófastsdæmis. Ég var óskaplega ánægð með það að fá að taka þetta djáknastarf að mér á FSA og kom til starfa í janúar 1995.“ í dag er djáknastarfið við- urkennt sem full staða við FSA og Valgerður er því mikill frumkvöðull. „Ég kveið því svolítið að koma aftur til starfa á sjúkrahús- inu eftir námsleyfið þó ég hefði unnið þar í 30 ár. Ég hafði alltaf klæðst hvítu sem hjúkrunarfræðingur en núna var ég komin í mín föt og þurfti að fara að ryðja mér allt aðra braut. Hvernig fólkið tæki mér sem þekkti mig, og hafði unnið með mér á öðrum vettvangi, var ég ekki viss um því ég var orðin breytt, komin í annað hlutverk á sjúkrahúsinu. En frá fyrsta degi fannst mér þetta eiga að vera svona. Það var ekki lengur inni í myndinni þegar ég gekk stofugang að fara að hugsa um rúmið og laga koddana. Ég var komin í annað hlutverk." Vikan 7
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.