Vikan - 05.10.1999, Blaðsíða 54

Lífsrexmshisam
Ástarævintýri í Egyptalandi
Æ v i n
Ég þráði að giftast og
eignast börn
Þegar ég var 25 ára byrj-
aði ég að vera með manni
sem ég var mjög hrifin af og
samband okkar gekk vel í
fyrstu. Við hófum sambúð
innan árs en þá fyrst fór að
bera á geðlægð hjá honum
og framkoma hans var oft á
tíðum undarleg. Ég humm-
aði þetta fram af mér ansi
lengi en það kom sá dagur
sem ég var tilneydd til þess
að horfast í augu við ástand-
ið. Ég hvatti sambýlismann
minn til þess að leita sér að-
stoðar og hann fór í með-
ferð hjá geðlækni. Það gekk
Mér fór að finnast íbúðin
mín tómleg og á kvöidin
helltist einmannaleikinn
yfir mig. Ég þráði að
kynnast manni til þess að
deila lífinu með
hins vegar erfiðlega að
hjálpa honum því hann
þjáðist bæði af fælni og of-
sóknaræði. Ymis lyf voru
reynd en án sýnilegs árang-
urs og hann var nokkrum
sinnum lagður inn á geð-
deild. Ég vildi gera allt sem í
nrínu valdi stóð til þess að
hann næði heilsu, en það var
lítið sem ég gat gert því
hann var mjög alvarlega
veikur. Þetta hafði þrúgandi
áhrif á heimilislífið, ég var
sjálf alltaf dauf í dálkinn og
eygði enga von um betri
tíma. Auk þess komu stund-
ir þegar ég var dauðhrædd
við hann. En til þess að gera
langa átakasögu stutta, þá
t ý r i n
þraukaði ég í þessu sam-
bandi í ein sex ár og þegar
við skildum taldi ég mig
hafa fullreynt þessa sambúð.
Þá tóku við annars konar
erfiðleikar en þeir fólust í að
aðlagast lífinu sem ung, ein-
hleyp kona. Ég náði að festa
kaup á lítilli íbúð og hellti
mér út í botnlausa vinnu. Ég
var enn í sárum og átti við
margvíslegar tilfinningar að
stríða; mér fannst ég hafa
eytt alltof mikið af dýrmæt-
um tíma í þennan mann en
var samt ósátt við að vera
ein á báti. Frá því að ég var
lítil stelpa hafði ég ávallt
þráð að giftast og eignast
börn. Ég hafði séð þennan
framtíðardraum minn í hyll-
ingum. Ég náði þó smám
saman að byggja upp and-
legt þrek rnitt að nýju og
ákvað að láta ekki deigan
síga þótt ég ætti að baki
átakanlega sambúð.
Ég fékk nóg af firringu
næturlifsins
Ég var nokkuð fljót að
vinna úr sorginni og þeim
söknuði sem óneitanlega er
fylgifiskur sambandsslita.
Ég tók gleði mína á ný og
naut þess að vera ung og
einhleyp. Mér fannst æðis-
legt að búa ein og var dug-
leg við að bjóða vinkonum
mínum heim um helgar í
hugguleg kvöldverðarboð.
Þá var alltaf glatt á hjalla.
Við sötruðum rauðvín, mál-
uðum hvor aðra inni á baði
og og sátum síðan fram eftir
kvöldi með kaffi og koníak.
Þá var ýmislegt rætt eins og
e n n g
gengur og gerist í svona
stelpupartíum. Þegar komið
var fram yfir miðnætti fór-
um við oftast út að skemmta
okkur.
Svona gekk lífið í fimm
skemmtileg ár. Mér leið eins
og drottningu í ríki mínu og
var ákaflega ánægð í vinn-
unni. Ég eignaðist mikið af
góðum vinum í kringum
starf mitt og var alltaf að
gera eitthvað spennandi. Ég
varð ástfangin nokkrum
sinnum en einhverra hluta
vegna gengu samböndin
aldrei upp. Ymist voru þess-
ir menn nýlega fráskildir og
báru þess enn merki eða
þeir sýndu mér lítinn áhuga.
Þegar fimm ár voru liðin
frá skilnaðinum fór að halla
undan fæti hjá mér. Mér
fannst ekki lengur spenn-
andi að vera alltaf í
stelpupartíum og þvælast
um á skemmtistöðum. Mér
fór að finnast íbúðin mín
tómleg og á kvöldin helltist
yfir mig einmannaleiki. Ég
þráði að kynnast góðum
manni til þess að deila lífinu
með. Smám sarnan hættti ég
að fara út á lífið með vin-
konunum en kaus þess í stað
að sitja ein heima á kvöldin
og horfa á sjónvarpið eða
gott myndband. Um helgar
fór ég ein í gönguferðir eða í
leikfimi og borðaði með for-
eldrum mínum á kvöldin.
e r a s t
Vinkonur mínar höfðu
áhyggjur af mér og reyndu
sífellt að fá mig til þess að
vera með þeim en ég gat
ekki hugsað mér að vera
þátttakandi í firringu nætur-
lífsins lengur. Ég fór að
sinna áhugamálum mínum
betur. Ég hef t.d. alla tíð
verið heilluð af fornegypskri
menningu- og listmunum og
er áskrifandi af nokkrum
tímaritum um þau efni. Ég
nálgaðist líka upplýsingar
um þetta áhugamál mitt á
netinu og gældi við þann
draum að komast til Egypta-
lands.
Auglýsingin sem
breytti lífi mínu
Einn sunnudag var ég að
lesa Morgunblaðið í róleg-
heitum uppi í rúmi þegar ég
rak augun í litla auglýsingu
sem átti eftir að breyta lífi
mínu. í henni kom fram að
einhver íslendingur væri að
skipuleggja ævintýraferð til
Egyptalands í þeim tilgangi
að skoða píramídana og
ýmsar fornminjar. Viðkom-
andi bað áhugasama að
senda sér nafn og símanúm-
er og tekið var fram að þetta
væri ekki ferð á vegum
ferðaskrifstofu eða farar-
stjóra heldur var ætlunin að
smala saman u.þ.b. 10 ein-
staklingum sem hefðu þetta
sameiginlega áhugamál og
Foreldrar mínir og vinir töldu mig hafa tapað
vitinu og höfðu miklar áhyggjur af því að ég
ætlaði til svo fjarlægs lands og það með bláó-
kunnum manni
54 Vikan