Vikan - 05.10.1999, Blaðsíða 17

Laugaveg
anna drukku sig í hel.
„Jú, einhverjir þeirra. Dagur
Sigurðarson drakk sig í hel. Við
Dagur vorum tengdir en ekki
skyldir, svo ég þekkti hann frá
barnæsku. Pað var einkennilegt
með Dag að hann byrjaði seint
að drekka. Alfreð Flóki aftur á
móti var ölkær um tvítugt en
Dagur byrjar ekki að drekka
fyrr en á miðjum þrítugsaldri.
Dagur var sérkennilegur maður
og það bar á því strax þegar
hann var barn. Hann var ákaf-
lega bráðger og þegar við hinir
lásum Hróa Hött las hann
Sturlungu. Mikið var látið með
hann vegna þess og hann látinn
reyna allt sem hann gat. Minna
varð þó úr en efni stóðu til.
Hann var t.d. alltaf að stauta ut-
anskóla til stúdentsprófs og
lauk því ekki fyrr en um þrí-
tugt.
Hann giftist ungur og eignað-
ist börn en það hjónaband fór
út um þúfur vegna drykkju-
skapar. Undir það síðasta var
ég meðal fárra gamalla vina
sem enn talaði við hann. Ég
hitti hann síðast tveimur mán-
uðum áður en hann dó. Dagur
hafði alla tíð ákaflega barnslegt
andlit en þrekinn og vöðvamik-
inn skrokk. Ég hitti hann þar
sem honum hafði verið hent út
af krá í miðbænum og það
læddist að mér sú hugsun að ég
myndi sennilega ekki sjá hann
oftar. Ég sá bara að þessi
skrokkur sem ég þekkti vel eftir
að hafa umgengist hann svo
mikið í gegnum tíðina var hrun-
inn og ég hugsaði með mér,
hann getur ekki átt iangt eftir.
Alfreð Flóki dó hins vegar af
ættarfylgjusjúkdómi. Það
myndast blóðgúlpur í heilanum
sem síðan springur. Afi hans og
pabbi dóu úr þessu og systir
hans er lömuð af völdum svona
blæðingar. Flóki var hins vegar
illa farinn af drykkju þegar
hann dó.
Milli Flóka og Braga Krist-
jónssonar var mikill vinskapur
og Bragi sá alltaf aumur á
Flóka. Úlfur Hjörvar var sömu-
leiðis vinur hans og eitt sinn
vissi ég að það átti að koma
Flóka á Vog og var ekki van-
þörf á. Bragi og Úlfur höfðu
gengið í málið og Úlfur ætlaði
að sjá um að koma honum upp
eftir. Áður en lagt var í hann
bað Flóki um fleyg til að
stramma sig af og hressa sig
ögn. Ju, það var sjálfsagt að
verða við þeirri bón og síðan
leggur Úlfur af stað með hann á
bílræfli sem hann átti.
Hálka var og krap og færð öll
hin versta. Úlfur lenti í miklum
hremmingum festi bílinn og átti
í mesta basli með að komast
leiðar sinnar. Nokkrum sinnum
þurfti hann út að ýta og eitt
sinn mátti hann skríða undir
bílinn til að koma honum úr
stað. Á meðan sat Flóki frakka-
klæddur inni í bílnum og
staupaði sig. Þegar þeir komu
inn á Vog sneru menn sér um-
svifalaust að Úlfi og sögðu:
„Ertu kominn, blessaður, og
vertu velkominn." Því Úlfur var
ekki kræsiiegur en Flóki fínn og
strokinn.”
Hvernig stóð svo á því að
kaffihúsið að Laugavegi 11
lognaðist út af?
„Silli og Valdi seldu staðinn
og þá fóru að reka hann bræður
Þorsteins Viggóssonar sem rak
Bónaparte í Kaupmannahöfn.
Rekstrarviðmótið breyttist og
það var augljóst að þeir hugðu
sér annan „kúnnakreðs".
Mokka opnar um þetta leyti og
eilítið af gamla hópnum af
Laugaveginum flyst þangað
upp eftir. Laugavegurinn lafði
hins vegar í tvö ár eftir þetta en
lagðist svo af. "
Hörður er mikill brunnur
skemmtilegra sagna og hefur
enn margt að segja. Fyrir les-
endur Vikunnar hefur hann þó
dregið upp góða mynd af and-
rúmsloftinu á Laugavegi 11 sem
var, eins og hann segir sjálfur,
einstakt menningarfyrirbæri
sem hvergi á né hefur átt sinn
líka í heiminum.
Vikan 17