Vikan - 25.01.2000, Síða 8

Unnur f'éll
kyllitlöl lyr
ir vcitingu-
stuöiuini u
Stokkscyri.
sem rekið hafði kaffihús á
Stokkseyri, í mig og bað mig
að taka við rekstrinum. Við
Rut höfðum aldrei hist en
hún er ákveðin kona og
henni tókst að sannfæra
mig. Ég fór til Stokkseyrar,
sá staðinn í sínu yndislega
umhverfi og féll kylliflöt fyr-
ir honum. I byrjun var held-
ur rólegt þarna fyrir minn
smekk og því eyddi ég á
stundum tíma mínum í að
kynnast mínu nánasta um-
hverfi. Svo vildi til að
humarvinnsla var starfrækt í
næsta húsi og ekki leið á
löngu áður en ég keypti
fyrsta kílóið af humri sem ég
matreiddi og seldi sársvöng-
um ferðalöngum. Ánægjan
var þvílík að síðan varð ekki
aftur snúið. Kaffihúsið
breyttist í veitingastaðinn
Við fjöruborðið."
Aukin umsvif kölluðu á
meiri mannskap. Ekki þurfti
Unnur Ása þó að sækja
vatnið yfir lækinn. „Það var
eins og það leyndist kraftur í
hverju húsi á Stokkseyri. Úr
einu húsinu kom ofurkraftur
sem bjó í Irisi Gunnarsdótt-
ur. Hún hefur
verið mín stoð og
stytta og á stóran
þátt í að skapa
velgengni veit-
ingahússins. Við
tvær vinnum mik-
ið saman og hún galdrar
fram ótrúlega gómsætan
mat. Annað starfsfólk hefur
einnig lagt allt kapp á að
gera staðinn að því sem
hann er og hef ég sjaldan
unnið með jafn metnaðar-
fullu fólki."
Sjáuarlyktin og sueita-
rómantíkin
Hér gerir Unnur Ása hlé á
máli sínu og hugsar um
„Fyrir mér er starfið leikur einn, en ég
verð að viðurkenna að allt liafi hetta
líka með heppni að gera að koma hing-
að á réttan stað á réttum tíma. En svo
er spurning hvað heppni er.“
8 Vikan
hennar eru bæði innlendir
og erlendir ferðamenn og
kemur fólk jafnvel langt að
til að bragða á humrinum.
Ekki spillir fyrir að veitinga-
staðurinn stendur, eins og
nafnið gefur til kynna, við
fjöruborðið á Stokkseyri.
„Staðsetningin býður upp á
mikla möguleika og reyni ég
að nota hugmyndaflugið til
að auka fjölbreytnina. Á
blíðviðrisdögum er til dæmis
hægt að borða úti, jafnvel
niðri í fjöru ef fólki hugnast.
Á kvöldin eigum við það til
að kveikja eld utandyra til
að auka á gleðina. Sólstólar
eru Iíka til staðar ef fólk vill
hvfla sig og njóta útsýnis til
sjávar. Þetta snýst því ekki
aðeins um mat heldur um
heildarstemningu og gestir
okkar fá sjávarlykt og
sveitarómantík í kaupbæti."
Það hafði lengi verið
draumur Unnar Ásu að reka
veitingastað eftir eigin
höfði. „Ég hef löngum heill-
ast af hafinu og fannst ég
heldur betur detta í lukku-
pottinn þegar ég kom til
Stokkseyrar. Ég gat slegið
tvær flugur í einu höggi og
það má segja að langþráður
draumur hafi ræst. Fyrir mér
er starfið leikur einn, en ég
verð að viðurkenna að allt
hafi þetta líka með heppni
að gera að koma hingað á
réttan stað á réttum tíma.
stund. „Stokkseyri er mjög
sérstakur staður. Bærinn er
ekki í alfaraleið en er samt
innan seilingar. Það má
segja að hann hafi ekki ver-
ið inni á kortinu sem ferða-
mannastaður og því er það
ósvikin gestrisni sem bæjar-
búar sýna hverjum þeim
sem sækir Stokkseyri heim.
Þar er allt mjög tilgerðar-
laust og svo virðist sem fólk
sé í meiri tengslum við nátt-
úruna og umhverfið en
þekkist víðast annars staðar
í þéttbýli á íslandi."
Það hefur verið nóg að
gera hjá Unni Ásu því
humarrétturinn hennar hef-
ur verið mjög vinsæll. Gestir
En svo er spurning hvað
heppni er," segir Unnur
Ása, dálítið leyndardómsfull
á svip.
Unnur Asa cr nukil
athafnakona. Hún licf-
ur verift í vcitinga-
bransanum frá því hún
var unglingiir.