Vikan - 25.01.2000, Síða 29

hins vegar ekkert eftir og krafð-
ist þess að fá svar. Eg sagði
henni að hugsanlega gæti ég
tekið á mig annað lánið en alls
ekki bæði. Mér þætti það hart
ef ég missti íbúðina mína hans
vegna og sagðist tæplega trúa
að það væri hennar vilji. Hún
sagði svo ekki vera en maður
sinn réði alfarið fjármálum á
þeirra heimili og ég yrði að tala
við hann.
Ég hringdi þá í pabba hans
og þar stóð ekki á svörunum.
Hann væri búinn að borga nóg
fyrir þennan son sinn og ekki
kæmi til greina að það yrði
meira. Ég benti honum þá á að
hann væri ábyrgðarmaður á
öðru láninu en hann svaraði því
fljótt og sagðist aldrei hafa
skrifað upp á neitt. Petta var
mér mikið áfall því sambýlis-
maður minn hafði lofað að
pabbi hans myndi vera ábyrgð-
armaður ásamt mér á seinna
láninu. Fyrst svona var komið
átti ég ekki annarra kosta völ
en þeirra að höfða til samvisku
föður hans. Ég benti honum á
að það eina sem ég ætti væri
þessi litla íbúð, föður- og móð-
urarfur rninn og varla væri það
hans vilji að ég missti hana. Ég
gæti greitt af öðru láninu en
ekki af báðum og auk þess væri
annað þeirra komið í lögfræði-
innheimtu.
Hann sagði þá að það væri
tæplega sitt vandamál, sonur
hans væri fullorðinn maður og
fjárráða og það væri ég sömu-
leiðis. Við tvö yrðum að leysa
þetta okkar á milli hann væri
ekki vanur að blanda sér í
einkamál barna sinna. Síðan
kvaddi hann og lagði á. Ég sat
eftir með símtólið í höndunum
og vissi ekki mitt rjúkandi ráð.
Það eru nokkur ár síðan
þetta gerðist og ég varð að selja
íbúðina mína til að greiða upp
lánin tvö. Um þessar mundir bý
ég hjá systur minni og er að
reyna að safna fyrir útborgun í
aðra íbúð. Lánsupphæðirnar, að
viðbættum dráttarvöxtum og
lögfræðikostnaði námu nánast
andvirði íbúðarinnar. Ég reyni
að vera ekki bitur en í hvert
skipti sem mér verður hugsað
til símtalsins við föður fyrrver-
andi sambýlismanns míns verð
ég nánast tryllt af reiði. Sú upp-
hæð sem ég fór fram á að hann
borgaði var aðeins örlítið brot
af eignum hans en mín eina
eign rétt dugði. En líkt og hann
sagði sonurinn er fullorðinn og
fjárráða og skilur eftir sig slóð
fjármálaóreiðu hvert sem hann
fer, sennilega er til of mikils
mælst að stóreignamaður taki
ábyrgð á slíku, breið bök smæ-
lingjanna eru betur til þess fall-
in.
m
%
-
rj«r§
«* ♦
Lesandi segir
Steingerði
Steinarsdóttur
sögu sína
Su upphæð sem eo for
framá.að Jiann borgaði
var aðeins örlítið brot af
éignum hanstb mín
» eina eign rétt dugði-
Vilt þu deila sögu þinm meö
okkur? Er eitthvaö sem hefur
haft mikil áhrif á þig, jafnvel
breytt lífi þínu? Pér er vel-
komiö aö skrifa eöa hringja til
okkar. Viö gætum fyllstu
nafnleyndar.
lleimilislun^iO er: \ ikuii
- „l.iTsrevnsliisaga**, Seljavegur 2,
101 Kevkjavík,
NeTfuiij*: vikan@i'ru(li.is