Vikan - 11.07.2000, Síða 2

Án fyrsta barnsins væri
engín handavinna til
Um bessar mundir er mikið
um að vera hjá Magdalenu
Margréti Kjartansdóttur. Hún
var að opna svningu í Lista-
safni ASÍ sem hún kallar
Skrítínn skuggi og hún á
verk á samsýníngu nokkurra
listamanna í Ljúsafossvirkj-
un sem vakið hefur gífur-
lega athygli. Sýningarstað-
urínn er sérstæður og
skemmtílegur og verkin
bera hess merki að ímynd-
unarafl listamannanna hefur
fengið byr undir báða uængí
eftir að hað var skoðað.
„Konurnar eru í Ásmundar-
sal Listasafns ASI en karlinn
birtist í verki mínu í Ljósa-
'L fossvirkjun,“ segir Magda-
■° lena Margrét. „Verkið þar
<2 c heitir Adam og Eva, vituð ér
« o enn eða hvat? Þau eru hálf-
i— CO t
- « klædd skötuhjúin enda búin
~ « að fá sér bita af eplinu. Fyrir
^ = þessa sýningu fengum við að
^ o fara ígeymslur Landsvirkjun-
'Z ■- ar og nýta okkur allt það sem
“ = þar var að finna. Ég sá þar
® I tæki sem vakti athygli mína.
œ “ Á árum áður var það notað til
” ~ þess að j afna strauminn á raf-
x = kerfinu á álagstímum. Það er
® s með vírum sem vafðir eru
með pappír til að hindra að
þeir gefi frá sér straum. Þetta
tiltekna tæki er rautt og minn-
ir lögunin um margt á epli.
Tækið er handunnið eins og
mörg tæki Landsvirkjunar
voru til að byrja með. Það
stendur sem sagt á milli þeirra
Adams og Evu, rautt epli af
skilningstrénu og eins gott að
straumur hlaupi ekki í gegn-
um það. Ég var einnig mjög
hrifin af því að tækin eru
handunnin, því hefðu Adam
og Eva ekki skapað fyrsta
barnið væri engin handavinna
til og án getnaðar engin sköp-
un. Það má alveg gera sér í
hugarlund hversu gífurleg
orka það er sem leysist úr
læðingi þegar getnaður á sér
stað.“
Konur sem raða sér á
pappír
Konurnar á skuggamynd-
unum í Ásmundarsalnum eru
margsvíslegar og mismun-
andi. Þær dansa, vinda upp á
sig, eru hugsandi, sumar jafn-
vel svolítið þóttafullar á svip
og ánægðar með sig, aðrar
þokkafullar, sumar móður-
legar en umfram allt allar
konur. Um þær segir Magda-
lena Margrét í sýningarskrá:
„Konurnar birtust og sett-
ust á blöðin mín. í huga mín-
um eru þær hver og ein sem
skrítinn skuggi sem skýst til í
ljósi minninga, sumar þekkt-
ar í samfélaginu, aðrar þekkt-
ar í Kleppsholtinu, hverl'inu
mínu. Allar eiga þær sameig-
inlegt að hafa látið í ljós til-
finningar sínar, nokkrar á
þann hátt sem menn eiga ekki
að gera og vera nú horfnar af
sjónarsviðinu (nokkrar lifa í
verkum sínum). Eftirfarandi
konur hafa orðið á vegi mín-
um í gegnum tíðina og haft
áhrif á mig með eftirtektar-
verðri framkomu eða gjörn-
ingi: Nína Sæmundsson sem
átti fallegasta verkið þar til ég
varð fjórtán ára, en þá tók
danska teiknibókin við. Nína
Björk birtist óvænt,
Hattadaman, svartklæddur
göngugarpur, konan sem gekk
með dularfullu pinklana sína á
hverjum degi alltaf sömu leið,
Pálína stubbasafnari sem varð
stundum óð, fallega konan
sem vildi hausana af eins
drottningin í Lísu í Undra-
landi. Þær eru hér, því enginn
veit sína ævina fyrr en öll er,
í bland við barnaskapinn sem
gott er að varðveita sem
lengst.“
Og þegar konum og körl-
um og sköpunarkrafti þeirra
hafa verið gerð skil hyggst
Magdalena Margrét fara að
vinna með steinþrykk sem er
tveggja alda gömul aðferð við
listsköpun og í því skyni hef-
ur hún flutt inn níðþunga
kalksteina frá Austurríki.
„Ég ætla að fara að vinna
með steinþrykk (lithograp-
hiu) sem var sá miðill sem ég
vann mest með í Myndlista-
og handíðaskóla íslands í tvö
sumur, en gömul pressa og
steinar, sem koma frá Lista-
skólanum í Árósum, komu
upp í hendurnar á mér. Ég er
að koma þessu fyrir á vinnu-
stofu minni að Korpúlfsstöð-
um. Steinþrykk er gömul að-
ferð við að vinna grafík, frá
1700-1800. Unnið er með níð-
þunga kalksteina frá Austur-
ríki og eru miðlar eins og
tölvuprent að koma í stað
þess en ég er alsæl að fá tæki-
færi til að snerta og burðast
með steinana á næstunni.“
Magdalena Margrét er
samt ákveðin í því að burð-
urinn sé þess virði enda eng-
in sköpun fyrirhafnarlaus né
án þess að leysa þurfi mikla
orku úr læðingi. Þegar press-
an góða verður komin á sinn
stað fá íslenskir listunnendur
vonandi fljótlega að sjá
hvernig hún vinnur.
2
Vikan