Vikan - 01.08.2000, Qupperneq 15

Æ
göngutúr með hundinn sinn,
gekk að stúlkunni og spurði
hvort hún gæti eitthvað að-
stoðað hana. Stúlkan horfði
hræðslulega á hana og sagði:1
„Hvarerég?“ Konansvaraði
forviða: „Þú ert á Eyrar-
bakka, vina mín.
Stúlkunni brá mjög við'
þetta svar og sagði: „Á
EYRARBAKKA, ég bað
strákana að skutla mér heim
í Eyjabakka í Breiðholtinu!"
Rómantík og rækjur!
Fyrir mörgum árum á
gömlu, góðu Aðalstöðinni
var á dagskrá rólegur og róm-
antískur helgarþáttur. Um-
\ s
sjónarmað-
ur þáttarins var þaulvanur út-
varpsmaður og þótti velja fal-
lega og afar rómantíska tón-
list. Eitt laugardagssíðdegið
þegar hann var að afkynna
lag sagði hann: „Það er róm-
antíkin sem „ríður rækjum“
hjá okkur...“ Hann áttaði sig
strax á því að eitthvað var
bogið við kynninguna og
reyndi að leiðrétta sig en án
árangurs. Hann stamaði:
„Ræ...rí...ræð...“ Að lokum
gafst hann upp og setti nýtt
lag á, miður sín yfir mistökun-
um. Sér til afsökunar sagði
hann starfsfélögum sínum,
sem emjuðu af hlátri, að fyrr
um daginn hefði hann gætt
sér á djúpsteiktum rækjum og
hefðu þær eflaust ráðið ríkj-
um í huga hans þann daginn.
Kattatungur
í Glæsibæ var eitt sinn rek-
in SS-verslun. Á kassanum
vann ung menntaskólastúlka,
mikill dugnaðarforkur. Einn
daginn þegar mikið var að
gera kom eldri maður að
kassan-
um til hennar og spurði:
„Geturðu nokkuð sagt mér
hvort þið eigið kattatungur?“
Stúlkan hugsaði sig um
augnablik en svaraði síðan:
„Nei, ég veit það ekki, gáðu í
kjötinu!"
En sú fjölskylda...
Maður nokkur vann hjá
Áfengiseftirlitinu í mörg ár.
Eitt sinn sem oftar þurfti
■ hann að kaupa í matinn og
I fór inn í fiskbúð. Þar hitti
f hann gamlan kunningja
sinn, eldri mann sem var
farinn að missa heyrn og
talaði því afar hátt. Þeir
heilsuðust og síðan byrjaði
sá gamli að spyrja með syngj-
andi röddu sem glumdi yfir
allt.
„ÞÚ ERT ENN í
BRENNIVÍNINU, ER
ÞAÐ EKKI?“ Okkar
maður jánkaði því og
vissi að átt var við starf
hans.
„KONAN ENN í
TUGTHÚSINU?“
spurði karlinn áfram.
„Jú, jú,“ var svarið.
Enda rétt því eiginkon-
an var fangavörður í
Reykjavík. Nú voru
aðrir viðskiptavinir
fiskbúðarinnar
farnir að snúa sér
við og gætti
hneykslunar í
svip sumra
þeirra.
„OG SON-
URINN KOMINN Á
HRAUNIÐ?" argaði gamli
maðurinn enn og aftur yfir
búðina. Eftirlitsmaðurinn gat
ekki neitað því en sonurinn
hafði nýlega hafið störf sem
fangavörður á Litla-Hrauni.
Andrúmsloftið í fiskbúðinni
var orðið undarlegt, fólk
starði á okkar mann, ým-
ist alveg gáttað eða sam-
úðarfullt og sumir stungu
saman nefjum. Eftirlitsmann-
inum fannst sér ekki lengur
vært í fiskbúðinni og lét sig
hverfa. Fjölskylda hans borð-
aði bjúgu með kartöflumús
þennan dag.
Tarotspilin hennar Amyar
Hin fræga stórspákona
Amy Engilberts var eitt sinn
á gangi eftir götu í Reykja-
vík. Hún fékk allt í einu
óstjórnlega löngun til að
fleygja tarotspilunum sínum
sem hún var löngu búin að fá
leið á. Hún teygði sig niður í
handtöskuna sína, tók stokk-
inn upp úr henni og fleygði
öllum spilunum ofan í nálæg-
an húsgrunn. Á grunninum
reis síðan verslanamiðstöðin
Kringlan!
Frábær hefnd
Þekktur forstöðumaður
kristins safnaðar á höfuð-
borgarsvæðinu hefur þótt
með afbrigðum handóður.
Hann var víst svona strax á
barnsaldri. Stúlka nokkur
sem þekkti hann á æskuár-
um þeirra lýsir honum
þannig að þegar hann
kom í heimsóknir til
hennar hafi hann
fært allar fínu stytt-
urnar hennar úr
stað í hillunum.
Hann gerði þetta
óafvitandi á með-
an hann talaði
við hana..
Stúlkan var
alltaf lengi
að taka til
eftir að hann
var farinn. Fyr-
ir nokkrum árum
var forstöðumaðurinn
staddur á skrifstofu í
Vestmannaeyjum og fór af
gömlum vana að færa til muni
sem stóðu á borðinu. Segja
má að hann hafi verið eins og
kolkrabbi sem teygði sig yfir
allt skrifborðið og fiktað í öllu
sem hann komst yfir. Maður-
inn á skrifstofunni kunni ekki
við að biðja hann að hætta
þessu þótt hann væri orðinn
pirraður. Þegar hann horfði
síðan á forstöðumanninn
grípa lítinn stauk af borðinu
og opna ákvað hann að stein-
þegja. Hann horfði með vax-
andi ánægju á þegar forstöðu-
maðurinn makaði lími á var-
irnar á sér enda innihélt
staukurinn ekki varasalva
heldur límstift. Engum sögum
fer af því hvort varaþurrkur-
inn lagaðist.
Salerni með vaski
Þekkt ljóska í bænum, fyr-
irsæta með meiru, var að gera
upp íbúðina sína og vantaði
meðal annars hreinlætistæki.
Hún fór í B YKO og fann þar
glæsilegt klósett og spurði
hvað það kostaði. Afgreiðslu-
maðurinn sagði: „Það kostar
15.000 krónur með vaski.“
Ljóskan var ánægð með verð-
ið og pantaði klósettið sem var
frekar ódýrt miðað við að heill
vaskur fylgdi með. Hún fékk
salernið sent heim til sín sam-
dægurs og tók eftir að gleymst
hafði að senda vaskinn með.
Hún hringdi og kvartaði yfir
þessu og varð fyrir sárum von-
brigðum þegar henni var sagt
að afgreiðslumaðurinn hefði
átt við að klósettið kostaði
þetta með virðisaukaskatti. Sá
skattur var og er af sumum
alltaf kallaður vaskur.
Lumar þú á gúðri, sannri sögu sem
þú vilt leyfa öðrum að njóta
með þér? Skrifaðu okkur
bréf, merkt Vikan/Sögur,
Seljavegi 2, 101 Reykjavík
eða sendu tölvupóst til
gurri@frodi.is
Vikan
15