Vikan - 28.11.2000, Blaðsíða 12

„Þegar lítil ástarsaga þvælist inn í textann er sér-
staklega freistandi að drepa annað hvort elskend-
anna, en það er aðeins of ódýrt. Þú veist ekki hvað
Jónas yngri í nýju bókinni var í stórkostlegri hættu
framan af og líka IVIargrét yngri. Þau eru of ástfang-
in, það er of væmið að láta þetta enda vel, hugsaði
ég og eyddi löngum tíma í að ákveða örlög þeirra.“
væntingar. Ljúlí Ljúli heitir sú
bók, skáldsaga, og fékk bæði
mjög slæma og mjög góða
dóma. Ég reyni að vera sem ró-
legust þegar kemur að útgáfu
en auðvitað getur maður ekki að
því gert að það er erfitt að
sleppa afkvæmi sínu út í heim-
inn. Ég harka af mér og hlusta
á og les gagnrýni. Ef ég heyri
eitthvað slæmt þá herðist ég og
sennilega hef ég gott af því.
Vond gagnrýni hefur þó mun
sterkari áhrif en önnurgagnrýni
og manni hættirtil aðtaka hana
frekar alvarlega, eins og maður
haldi að þeir sem eru óánægð-
ir hljóti að vera eitthvað gáfaðri
en aðrir.
Ég stytti bækurnar mínar yf-
irleitt mjög míkið og markvisst.
Mér finnst alltaf svolítið erfitt
að kyngja því þegar annars góð-
ar bækur dragast fram úr hófi
og maður er meira en fullsadd-
ur þegar maður leggur þær frá
sér. Ég vil helst að þegar fólk
lýkur við að lesa mínar bækur sé
það nokkurn veginn ánægt, en
engan veginn fullsatt. Þegar
fólk leggur frá sér bækur á það
helst að hungra í svolítið meira,
örlitla ábót eða eftirrétt.
Stundum er eins og textinn
spretti fram fullkláraður, þannig
var það með Fyrirlestur um
hamingjuna, ég þurfti litlu að
breyta og allt vinnsluferlið tók
ekki nema nokkra mánuði. Aft-
ur á móti þegar ég skrifaði Ljúlí
Ijúlívarég bæði í vinnu ogskóla
og stal tíma til að geta skrifað
hana. Ég endurskrifaði hana
þrisvar eða fjórum sinnum áður
en ég lét hana frá mér, tveimur
og hálfu ári eftir að ég byrjaði
á henni."
Lestu þínar eigin bækur?
„Ég sé ekki beinlínis eftir
neinu sem ég hef skrifað, en
ég á mjög erfitt með að lesa
gamlan texta eftir mig því mað-
ur breytist og þroskast svo hratt
og stundum í stórum stökkum.
Ég leitast þó við að fyrirgefa
sjálfri mér fyrir að hafa verið sú
sem ég var þegar ég skrifaði
þetta eða hitt, hef reynt að líta
á Evurnar sem voru þarna á
undan mér sem litlar systur,
ungar og reynslulausar og
stundum kjánalegar, reyni frek-
ar að brosa að þeim en skamm-
ast mín fyrir þær.“
Leyndarmálið upplýsist
[ bókinni Ljúlí Ljúlí fékk
söguhetjan Saga bréf frá móð-
ur sinni. í bókinni upplýsist
aldrei hvert var innihald bréfs-
ins. Guðrún Eva varð fúslega við
þeirri bón að segja lesendum
Vikunnar frá því.
„Bréfið var ein stór afsökun-
arbeiðni með útskýringum: „Ég
fór frá ykkur af þvi að mér leið
ekki vel. Pabbi þinn var svo
mikill durgur, það dróst aldrei
upp úr honum orð og ég var svo
óhamingjusöm að égtreysti mér
ekki til að ala upp barn, ég var
ekki vandanum vaxin, þú varst
betur komin hjá honum en
mér." Ogsvoframvegis. Þannig
sé ég það fyrir mér sem alvitur
höfundur. Saga las ekki þetta
bréf frá móður sinni. Það var
eins konar hefnd hennar að
leyfa ekki móðurinni að afsaka
sig í bréfi. Þess vegna var inni-
hald bréfsins ekki látið uppi.
Það er mér samt Ijúft að segja
frá þessu fyrst ég er spurð."
Hefur þig aldrei langað að
drepa sögupersónurnar þínar?
„Nánasti vinur Sögu dó og
það varð henni í raun til góðs því
hann hafði ofverndað hana og
staðið þannig í vegi fyrir þroska
hennar. Það hafði alltaf staðið
til að drepa Sögu sjálfa en hug-
myndin að bókinni kviknaði
þegarégsá hana fyrir mér brun-
andi á hjóli niður Túngötuna í
slagviðri og myrkri og beint fyr-
ir bíl. Svo hætti ég við það. Ég
áttaði mig á því að það var of
auðveld leið. Það er svo auð-
velt að loka sögunni með því
að drepa sögupersónuna. Þeg-
ar lítil ástarsaga þvælist inn í
textann er sérstaklega freist-
andi að drepa annað hvort
elskendanna, en það er aðeins
of ódýrt. Þú veist ekki hvað
Jónas yngri ( nýju bókinni var í
stórkostlegri hættu framan af og
líka Margrét yngri. Þau eru of
ástfangin, það er of væmið að
láta þetta enda vel, hugsaði ég
og eyddi löngum tíma í að
ákveða örlög þeirra.“
flðrir rithöfundar
Guðrún Eva býr með Hrafni
Jökulssyni rithöfundi en þau
giftu sig nýlega.
Ríkir mikil samkeppni á
heimilinu?
„Við Hrafn snúum bökum
saman eins og bandamenn eiga
að gera. Við hvorki keppum
hvort við annað né rífum niður
verk hins. Við dáumst svolítið
hvort að öðru og erum frekar í
klappliðinu en niðurrifinu. Við
erum bæði mjög sjálfsgagnrýn-
in og þurfum ekki stöðugt á því
að halda að ýtt sé við okkur til
að við vöndum okkur. Aðrirgeta
séð um að segja okkur til synd-
anna en sá sem stendur manni
næst verður að vera vinveittur.
Hrafn er reyndar ekki rithöfund-
ur í fullu starfi um þessar
mundir. Hann ritstýrir tveimur
vefjum á strik.is, annar þeirra,
Bókavefurinn, fjallar um bækur
og hinn, Pressan, um fjölmiðla
og pólitík. Þetta eru afar vel
lukkaðir og skemmtilegir vefir. “
Hefurðu lesið aðrar bækur
sem koma út núna fyrir jólin?
„Ég er búin að lesa nýjustu
bók Vigdísar Grímsdóttur og
hún kom mér mjög ánægjulega
á óvart. Hún er svo troðfull af
óvenjulegri og ógnandi
stemmningu og endirinn svo
óvæntur og skemmtilegur.
Auður Jónsdóttir er búin að
skrifa litríkasta fiðrildi sem sést
hefur á íslandi, bókin hennar
nýja, Annað líf, er sexí og
spennandi og leikur á öll skiln-
ingarvit lesandans. Svo veit ég
að hið smáa en ört vaxandi for-
lag Salka er með í prentun stór-
skemmtilega bók sem er full af
girnilegum uppskriftum og enn
girnilegri sögum. Hún minnir
svolítið á Afródítu eftir Isabel
Allende, en þá bók keypti ég
mér í fyrra eftir að hafa heyrt
þýðandann lesa úr henni. Það
er reyndar gaman að segja frá
því að ég gaf móður minni
Mínervu Afródítu, þótt mér
þætti svolítið erfitt að sjá á eft-
ir henni, en Afródfta sigldi síð-
an aftur til mín eftir krókaleið-
um því einhver keypti hana
handa mér, alveg án þess að
vita af fórninni sem ég hafði
fært skömmu áður.“
Hlakka til að eldast
Oft hefur verið sagt að rithöf-
undar þurfi að vera fátækir,
svangir, drykkfelldir og berkla-
veikir til að geta skrifað al-
mennilegar bækur.
Á eitthvað af þessu við þig?
„Ekkert af þessu. Ég veit ekki
hvort maður þarf endilega að
fara illa með líkama sinn til að
virkja í sér skáldagáfuna, en ég
verð alltaf meiri og meiri áhuga-
manneskja um tæran huga og
skýra hugsun og reyni að eign-
ast hvort tveggja, meðal annars
með því að rækta líkamann af
virðingu og alúð. Ekki þó með
einhverjum meinlætalifnaði, ég
er mikill nautnaseggur, en
stærsta nautnin er fólgin í skýr-
um huga sem búsettur er í
ánægðum líkama. Ég hlakka líka
svo til að verða gömul og spök
og vil ekki eyðileggja fyrir mér
ellina með ónýtum líffærum."
12
Vikan