Menntamál - 01.10.1933, Blaðsíða 24

120
MENNTAMAL
bænda og ýmissa annarra, er eg liefi átt tal við, gefa
bendingu um, að áliugi og skilningur sé mikili á þess-
um málum og ]jví þess að vænta, að ekki verði langt
að bíða þcss, að liafist verði handa um framgang þeirra.
Allir skólar vilja vinna að menntun og þroska nem-
enda sinna. En það vill oft brenna við, að nemandinn
er slitinn um of úr samhandi við hið raunverulega
líf og starf. Því þarf að gefa meiri gaum, liverjar eru
]>arfir cinstaklinga og þjóðarinnar og sniða fræðsluna
eftir þvi þroska féJagshyggju, starfhæfni og starfs-
gleði, fá einstaldingana lil að setja metnað sinn í að
mynda fyrirmyndarlieimili og lifa framkvæmdasömu
athal'nalifi. Á livern liátt skólarnir geti best unnið að
þessu aðalhlutverki sinu er og verður að vera rann-
sólcnarefni á liverjum tíma og Jiverjum stað. Það á
að vera rannsólmarefni allra starfandi kennara. Það
á að vera kappsmál forvigismanna þjóðarinnar, að
það geti tekist sem best, og það er Jn-ennandi áliuga-
mál allra liugsandi foreldra, sem vilja hamingju barna
sinna.
Skólunum er ekkert óviðkomandi. Þess vegna þurfa
kennarar, t. d. við lieimavistarsleóla i sveit, að liafa
fullan skilning á og ktinna tii starfa, sem þar mega
koma að gagni, svo sem garðrækt, meðferð alifugla,
skinnasútun og ýmiskonar lieimilisiðju. Eg hefi eink-
um gert að umtalsefni fræðslumál sveitanna og nefnt
nokkuð al' ])ví, sem mér finnst að mætti koma þar
að gagni, svo að fræðslan gæli verið hagnýt. í þessu
cfni liafa skólarnir að vísu, Jivar sem er, sama hlut-
verk að vinna. En það verður alltaf með nokkuð ólílc-
um liælli, hvernig unnið er — fer það eftir þörfnm
á Jiverjum stað. T. d. er í þessu efni um allverulegan
mismun að ræða á fræðslu i sveit og kaupstað.
Að lokum þetta. Þótl kreppan hindri nú framlvvæmd-
ir og Jivers lconar viðleitni til menningar, líkt og vor-