Menntamál - 01.10.1933, Blaðsíða 12

MENNTAMÁL
108
liafa ckki verið lækií'æri til að móta mannkosti ne
þroska í'élagsliyggju nemandans.
Þella er ölium ljósl og engum belur cn kennurun-
um. Orsakirnar liggja fyrst og fremst í gersamlega
ómögulegu fyrirkomulagi, sem skapar ólijákvæmilega
óhe])pileg vinnubrögð. Námsefnið ekki rétt valið, náms-
bækur óhenlugar, kröfurnar rangar og árangurinn af
öllu sainan vægast sagt vafasamur.
Það virðist því barla erfitt að ná binum eiginlega
tilgangi fræðslu með þessu fyrirkomulagi. Enda hefir
verið liorfið að því, að reisa beimangöngu- og heima-
vistarskóla, og liygg eg, að starfsemi sumra ])essara
lieimavislarskóla hafi nú þegar myndað þá reynslu í
ýmsum atriðum, sem verl væri að gel'a gaum og
byggja á í framlíðinni. En skólar þessir liafa of oft
orðið of dýrir, og þó ekki allskostar heppilegir að
gerð. En þar er um mistök að ræða, sem auðvelt ælli
að vera að varast.
Þá eru félagsmálin. Að ýmsu leyti gætu þau verið
eins konar uppeldisstofnun æskufólksins. Hlutverk
þeirra er að sameina kraftana um öll menningar- og
framfaramál innan héraðsins. Menn skipa sér í eins
konar slarfsbópa um bin ýmsu málefni. Þar liéldust
í liendur fræðsla og slarf. Þau félög, sem helst eru
starfandi i sveitum eru: ungmennafélög, búnaðarfélög,
kvenfélög og lieimilisiðnaðarfélög. Þessir liópar bafa
við ýmsa örðugleika að slríöa, sem eru þvi valdandi,
að þau eru máttlítil í starfsemi sinni. Skipulag félag-
anna er losaralcgt, verkaskiptingin ógreinileg og víð-
asl livar vantar þau samastað fyrir fundi sína og aðra
starfsemi. Hvergi er meiri nauðsyn á öflugum sam-
tökum en í strjálbýlinu; þar er félagsskapurinn sú líf-
taug, sem gerir lífsbaráttuna lcleifa, ef rétt cr á hald-
ið. Það er því augljóst, að eins og nú er áslatt, eru
það örðugleikarnir, sem hafa svo að segja sigrað