Menntamál - 01.01.1945, Qupperneq 17

MENNTAMAL
13
Kunnugur maður* segir svo um hann: „Haim kenndi
málleysingjum . . . mæta vel bæði til bókarinnar og vandi
þá við vinnu; hélt og kennara handa þeim. Hann kenndi og
að jafnaði ungum mönnum og breiddi mikið ut menntun í
kringum sig. Undir skóla kenndi hann ýmsum.....Hann
var góður kennari, þegar
annir hindruðu ekki. . . Gáf-
urnar voru miklar, liðugar
og mjög fjölhæfar, og ör--
lyndið var að sama skapi.
Honum þótti því miður, eins
og mörgum, of góður sop-
inn. . . Hann var í sjálfu
sér búforkur, en fjárgæzl-
an var ekki að sama skapi,
og hægri höndin vissi ekki,
hvað sú vinstri gerði ....
Hann var höfðingi í lund og
góðgjarn langt yfir efni
fram, . . fjörmaður og gleði-
maður og manna skemmti-
legastur. Þorvarður læknir
Kjerulf kvað um hann lát-
inn:
Vígmóður í volki heims,
var þó jafnan glaður,
öllum veitti án auðs og seims
afbragðs gáfumaður.“
Það er til marks um atorku og áhuga séra Páls, að
hann samdi þrjá kennslubækur handa málleysingjum,
meðan hann dvaldi í Kaupmannahöfn 1867. Þessar þrjár
bækur voru:
*) t)r. Jón Þorkelsson í Sunnanfara III, 60. (Smbr. einnig Sunnu-
clagsblað Vísis 4. okt. 1936.)