Menntamál - 01.04.1957, Qupperneq 27

MENNTAMÁL
13
til allra þeirra námsgreina, sem hópkennslu er tíðast beitt
við. Ætti það að vera kafli í almennri kennslufræðilegri
handbók. Meðan þessi sjálfsögðu gögn vantar, verður
kennarinn eingöngu að styðjast við hugboð sitt og reynslu.
Hann þarf að vaka yfir því, að einstök börn missi ekki
af mikilvægum grundvallaratriðum í neinni námsgrein.
Hann veit t. d. nokkurn veginn, hvenær bekkurinn hefur
lært hljóð og stafi og les tveggja og þriggja stafa orð.
Segjum nú, að öll börnin hafi náð þessu marki nema tvö,
og teljast þau þá orðin svo langt á eftir, að sérstakra að-
gerða þarf við. Hliðstætt um reikning: þegar allur þorri
barnanna hefur skilið talnahugtökin, eining og tug, og
kann samlagningu og frádrátt með lægstu tölum, eru þrjú
börn, sem ekki skilja þessi atriði, ófær um að fylgjast með
hinum, og þarfnast sérkennslu um skeið.
Kennarinn má ekki skjóta sér undan þeim vanda að
fylgjast nákvæmlega með námsárangri barnanna. Ef hon-
um þykir einstök börn dragast svo mikið aftur úr, að
hætta sé á, að þau hafi ekki lengur not af þeirri kennslu,
sem ætluð er börnunum öllum, á hann þegar í stað að til-
kynna það skólastjóra sínum.
Hér hefst hinn sérstaki þáttur í námsstjórn skólans:
að sinna hverju barni einstaklingslega, þegar sýnt þykir,
að almenna kennslan ein saman nægir því ekki.
Enginn dregur í efa, að íslenzkir skólastjórar sinni al-
mennri námsstjórn jafn vel og starfsbræður þeirra með
öðrum menningarþjóðum. Bæði er hún viðurkennd sem
meginþáttur í starfi þeirra og skólahúsið býður öll venju-
leg skilyrði til þess að rækja hana. öðru máli gegnir með
hina einstaklingsbundnu námsstjórn. Til hennar skortir
skólastjórann flestar nauðsynlegar aðstæður. í flestum
stærri barnaskólum vantar smástofur handa börnum, sem
taka þarf úr ýmsum bekkjum til sérkennslu dálítinn tíma.
Aðstæður vantar sömuleiðis til þess að fá rannsakaða þá
galla í fari barnsins, sem hamla námsárangri þess. Loks