Menntamál - 01.08.1961, Blaðsíða 35
MENNTAMÁL
113
GESTUR O. GESTSSON:
Reikningur.
Árið 1929 var barnaskólunum sett námsskrá. Ekki
gerði hún miklar lærdómskröfur, og margt hefði mátt
betur fara um niðurröðun efnis á námsár, en heildarkröf-
urnar voru skynsamlegar, þótt litlar væru, og ef þeim hefði
jafnan verið hlýtt, væri þjóðin nú vel á vegi stödd.
En námsskránni var ekki hlýtt. 111 próftízka, flutt hing-
að frá Ameríku á þriðja tug aldarinnar og seinna fest í
landsprófum barna, réð mestu um framkvæmd kennsl-
unnar. Þar liggja rætur mikils ófarnaðar.
Nú er ný námsskrá löggilt. Lítill árangur illra kennslu-
hátta í reikningi, sem þau fáránlegu próf hafa skapað,
virðist öllu ráða um námskröfur hennar (í reikningi), og
hún vill einnig binda kennsluna í þær reglingsviðjar, sem
prófin hafa spunnið.
Þótt ég vissi, að orð mín yrðu að engu höfð, skrifaði
ég námsskrárnefnd bréf um móðurmálskennsluna í ungl-
ingaskólum, því að hún virðist nú komin á sömu villigöt-
ur og reikningskennslan. Það var vorið 1958. í því sama
bréfi vék ég aðeins að reikningskennslunni. Ekkert lagði
ég til þeirra mála, frá sjálfum mér, en ég benti á nokkra
flokka leiðbeininga og tilmæla um reikningskennslu, sem
ég vænti, að ekki yrði gengið alveg framhjá. En sú von
brást.
Varla verður kennurum þó bannað að kenna meiri reikn-
ing en námsskrá leyfir, né að kenna hann betur en hún
ætlast til, ef hvorki þarf til þess aukinn kennslutíma né
aukna heimavinnu nemenda. Þess vegna vil ég nú benda