Menntamál - 01.08.1961, Blaðsíða 54

132
MENNTAMAL
Aukaverkefni.
Ýmis hjálpargögn eru auðfengin til að þjálfa og auka
lestraröryggið, en samt sem áður mun kennarinn jafnan
þurfa á uppeldislegri hugkvæmni sinni að halda til þess að
sjá lökustu börnunum fyrir hentugum viðfangsefnum.
Þess kyns efni getur verið til þess fallið að þjálfa orð-
lestur, til dæmis með því að fylla upp í eyður, þar sem
börnin eiga að velja úr fjölda ritaðra orða eitthvert það
orð, sem við á í gefinni setningu. Dæmi: Kötturinn étur —
(perur, ost, mýs ,sand). Ég hef — (tennur, tær, nef, hend-
ur, maga) í munninum.
Lesbækur.
Þegar treglæsa barnið er komið á rekspöl með lestur-
inn og finnur, að hann er viðráðanlegur, þá er tími til
kominn að láta það lesa frjálst og eitt sér (hljóðlestur)
í skemmtilegum, spennandi bókum, en þeirra er mikil
gnægð, og eru þær misþungar. Það er hlutverk kennarans
að finna þær bækur, sem henta barninu bezt á hverju stigi.
Ritið Læsepedagogen hefur gefið út skrá um slíkar bæk-
ur og metið þær og raðað eftir þyngd. Kennarinn þarf
hins vegar ekki að hafa neinar áhyggjur, þó að börnin
lesi ýmis orð rangt, það gera þau. Engu að síður verður
þetta notadrjúg þjálfun og kemur þeim að gagni í radd-
lestri, en einkum örvar þetta lestrargleðina.
Það er misskilningur, að börnin hafi fullt gagn af lestr-
arbókinni, þó að þau hafi farið einu sinni yfir hana. Það
er mjög títt, að börn lesi skemmtibækur með stakri ánægju
tvisvar til þrisvar. Við endurlestur tileinkar barnið sér
efnið mun betur en í fyrstu lotu. Þetta er rétt að hafa trú-
lega í huga og notfæra sér það, þar sem hinir tæknilegu
lestrarörðugleikar geta dregið úr gleði barnsins við fyrsta
lestur, en ánægja við endurlestur verður því meiri. En
þetta á að gera vegna ánægjunnar, en ekki sakir lexíu-
kenndrar endurtekningar.