Menntamál - 01.08.1961, Blaðsíða 41
MENNTAMÁL
119
3. Byrjunarnám tölfræði og rúmfræði er augljóslega
hliðstætt. Börn vinna eðlilega samtímis (in close harmony)
að hvorutveggja, svo sem er þau fara með ákveðnar mál-
einingar og athuga fjölda þeirra og hlutföll. Börn skilja
hlutföll, áður en þeim er nokkuð um þau kennt í skóla.
Umræður voru fjörugar og hnigu mjög á einn veg. Þó
andmæli einn fultrúi, Christiaens (Chief inspector, frá
Belgíu) algebrukennslu í barnaskólum. Hann kvað Belgíu-
menn hafa gert tilraunir á því sviði og engum árangri
náð. Calo kvað mistök þeirra í Belgíu aðeins sanna fyrri
ummæli sín, að lítils árangurs væri að vænta þar sem
byrjunarkennslan væri tætt sundur í greinar og aðferðir).
Þótt menn væru þannig sammála um gildi algebrunn-
ar, kom engin bein tillaga fram um að geta hennar í til-
mælunum; líklega vegna þess að barnakennurum var ekki
treyst til kennslunnar, enda ekkert um hana ritað svo að
aðgengilegt væri kennurum almennt. (Þess skal getið, að
þjóðir Austur-Evrópu sóttu þá enn ekki þing þessi.)
Tillaga Yehuda um samningu sameiginlegrar náms-
skrár í reikningi fyrir allar þjóðir, fékk hins vegar dauf-
ar undirtektir. Ræðumenn kváðu hana að vísu rétta og
framkvæmd hennar æskilega, en öldungis ómögulega vegna
fjárhags og stjórnarfars margra landa. (Er Island í
flokki með þeim fátæku og undirgefnu löndum?)
XIX. uppeldismálaþingið í Genf var háð í júlí 1956.
Það fjallaði um reikningskennslu í framhaldsskólum (10
til 18 ára) og kennslueftirlit (school inspection).
Samþykkt þess þings um reikningskennsluna er á
þessa leið:
Formáli:
Vitandi að reikningur hefur frá öndverðu verið mik-
ilsverður menningu þjóða og hagsæld, svo að ekki verður
um deilt, og að hann hefur jafnan átt drjúgan þátt í þró-