Menntamál - 01.12.1967, Side 33

MENNTAMÁL
221
félagsfræði. Skyldi ætla eina klukkustund á viku til þessa
í hvorum bekk.
Allir atburðir sögunnar eiga sinn aðdraganda, jafnt smá-
ir sem stórir. Allt frá árinu 1951 má rekja fyrstu drög þess-
ara tíðinda, en það ár hóf Ólafur Gunnarsson sálfræðing-
ur, frá Vík í Lóni, störf sín hjá Reykjavíkurborg. Hann
var mikill áhugamaður um starfsfræðslu og gaf út árið
1954 fyrstu leiðbeiningar um starfsval, bæklinginn nefndi
hann Hvað viltu verða? Sjötta útgáfa þessara leiðbeininga
kom út 1965 og nefndist nú Starfsval. Ólafur skipulagði
starfsfræðsludaga með aðstoð forustumanna atvinnuveg-
anna, bæði í Reykjavík og nokkrum helztu kaupstöðum
landsins. Starfsfræðsludagar þessir nutu vaxandi vinsælda
og aðsóknar.
Enn gerðist það, að árið 1964 er ráðinn ráðunautur um
starfsfræðslu á vegum Menntamálaráðuneytisins. Var það
Stefán Ólafur Jónsson kennari, en hann hafði árið áður
verið leystur frá kennslustörfum með það í huga, að hann
gæti kynnt sér erlendis, hvernig starfsfræðsla í skólurn
væri framkvæmd.
Ári síðar en Stefán var ráðinn ráðunautur Menntamála-
ráðuneytisins var hann skipaður námsstjóri í félagsfræði
og starfsfræði, þessum tveimur nátengdu greinum.
Skipun námsstjóra í þessum greinum var viturleg, raunar
óhjákvæmileg. Hvergi virðist meiri þörf fyrir námsstjóra
en í grein, sem er alger nýjung í íslenzkum skólum, og það
fer saman, reynslu- og kunnáttideysi flestra þeirra kenn-
ara, senr kennslu þessa eiga að hafa með höndum, og eng-
ar íslenzkar bækur við að styðjast.
Eftir minni r'eynslu í kennslu margra ólíkra námsgreina
í unglingaskólum, tel ég kennslu í starfsfræði vandasamasta.
Hvergi skiptir það nreira máli, að kennarinn sé alger-
lega hlutlaus og hlutlægur í kennslu sinni og leiðbeining-
um um framtíðarstörf hrifnæmra unglinga. Jafnvel tón-