Menntamál - 01.12.1967, Síða 47

MENNTAMÁL
235
Ennfremur vil ég drepa á nauðsyn þess, að hin lýðræðis-
lega stjórn skólanna sé aukin með sífelldum tilraunum til
að styrkja sameiginlegan ákvörðunarrétt og samábyrgð bæði
hjá nemendum og kennurum. Sömuleiðis frelsi hinna ein-
stöku skóla og kennara um vinnutilhögun og skipulag
innan heildarrammans.
Við viljum láta fyrir róða gamla kerfið, að allir kennarar
níu ára skólans fái sömu menntun. Kennarar framtíðarinn-
ar verða að fá menntun hæfandi því stigi, sem þeir ætla að
kenna á. Kennaramenntunina á að miða við bekkjarkennara-
og bekkjarforstöðumannsstarf, en byggt á mismunandi
grundvelli: í smábarnaskólanum (1,—3. skólaári) hefur
bekkjarkennarinn venjulega alla kennsluna í bekknum. Á
miðstiginu (4.-6. skólaári) hefur bekkjarkennarinn venju-
lega 50—75% af kennslunni. Á unglingastiginu (7.-9 skóla-
ári)á kennarinn að öllu eðlilegu að hafa B. A. próf (adjunkt-
kompetanse) með sérmenntun í tveimur greinum. Þar að
auki getur hann, ef nauðsynlegt er eða æskilegt þykir, kennt
þrjár greinar, sem hann hefur lagt áherzlu á í grundvallar-
menntuninni við kennaraskólann. (Nefndin lrefur sem sé
gert tillögu um, að upp verði tekin svokölluð áherzlufög:
móðurmálið, kristiu fræði og ein kjörgrein. Á þessar greinar
verður lögð sérstök áherzla á námstímanum).
Þróunin á skólasviðinu, bæði í okkar landi og annars
staðar í Evrópu, felur í sér sífelldar breytingar á kennslu-
aðferðum og námsefni, bæði í grunnskólanum og fram-
haldsskólunum. Kennaramenntunin verður að skapa þá
afstöðu hjá kennaraefnunum, að þeir verði að vera við því
búnir að breyta kennslunni í samræmi við kröfur tímans
hverju sinni. Ákveðin grundvallaratriði í kennaraskóla-
námsskránni munu haldast, en þau verða auðvitað færð í
nútímabúning.
Þ. S., pýddi.