Vorið - 01.03.1947, Blaðsíða 34

30
VORIÐ
ekki tekið okkur neitt fyrir hendur.
En þó kom okkur saman um að
reyna að hlusta, ef verða mætti, að
við heyrðum banaskotið, þegar
Sleipnir yrði felldur.
Við lágum uppi á baðstofuveggn-
um, mændum upp að Litla-Dal og
hlustuðum. Svo hljótt var á þessum
einkennilega verði, að ég held að
við höfum Jieyrt okkar eigin hjörtu
slá. Þegar við þurftum einhverju
öðru að sinna, skiptumst við á að
vera á verði. Mamma mun hafa séð,
hvernig okkur var innanbrjósts og
lét okkur því að mestu sjálfráð
þennan dag, og ég held að foreldr-
um okkar hafi ekki heldur liðið vel.
Um nónbil þóttumst við öll beyra
byssuskot. Það hlaut að vera bana-
skotið. Þá var einum vininum færra
í þessum heimi. Við skriðum þegj-
andi niður af baðstofuveggnum og
skildum. Við gátum ekkert sagt og
vildum því vera ein með sorg okkar
og tár.
En tíminn græðir llest sár, og
hann breiddi einnig yfir sársauka
þessa dags. Eftir lifir aðeins minn-
ingin.
En á björtum og fögrum október-
dögum kemur það stundum fyrir,
að mér finnst ég vera orðinn lítill,
sorgmæddur drengur, þá stend ég
sunnan við baðstofuvegginn í Torf-
mýri og liorfi á eftir svörtum hesti,
sem ég er að kveðja í síðasta sihn.
Það var mín fyrsta, stóra sorg.
H.J. M,
Herra Trassi
og frú Leti
Herra Trassi og frú Leti eru leið-
indah jú, sem oft eru á ferð og víða
koma. Herra Trassi getur jafnvel
haft jrað til að setjast aftan við þig
í skólastofunni, þegar þú ert að
reikna, skrifa eða teikna og hvísla
að þér: „Þú þarft ekki að vera að
vanda þig við þetta. Blessaður,
reyndu bara að koma þessu af.“ Og
Leti er oft á ferð með þessum vini
sínum. Annars er hún oftast á ferð
seinni hluta dagsins. Hún þorir
sjaldan að koma í skólann til þín,
en þegar þú átt að fara að læra
undir morgundaginn heima, þá
kemur hún í gættina og segir
fjarska vingjarnlega:
,,Mikið held ég að hún sé leiðin-
leg þessi málfræði. Ég tala nú ekki
um landafræðina, söguna og nátt-
úrufræðina. Eg er alveg liissa á, að
þú skulir nenna að liggja yfir þessu.
Þú ættir heldur að koma út og leika
þér, vesalingurinn.“
Það er þessi sama kerling, sem
fær þig til að vera heima, þegar þú
átt að fara á stúkufund eða skáta-
fund, og það er hún, sem hvíslar þvi
að þér, að þú skulir ekki taka í mál
að fara að taka að þér nein störf í
stúkunni þinni eða skátafélaginu.
, Þú getur það ekki,“ segir hún. „Þú
mátt ekki vera að því. Þú þarft að
hafa svo mikið fyrir því.“