Vorið - 01.06.1964, Blaðsíða 22

fái að lifa!“ Teigur gat ekki annað en
brosað, þegar hann heyrði þau allra
yngstu koma með sitt eigið kall: „Galla-
gripur! Gallagripur!“ öskruðu þau og
voru ekki samhljóða hinum.
Teigur lyfti veifandi hendi til að
kveða sér hljóðs.
„Eg skal ekki skjóta félaga ykkar,“s
sagði hann. „En þá verðið þið að hætta
þessum ólátum .... “
Hann komst ekki lengra, því að þá um
leið ómaði fagnaðarópið, sem virtist
aldrei ætla að taka enda. Og inn á milli
heyrði hann að kallað var „ágætur“ og
„ljómandi“ og þau minnstu komu heina
leið og föðmuðu buxnaskálmar hans.
Til þess að binda endi á allt þetta, varð
hann að gera rödd sína hörkulega.
Loksins gátu íbúarnir fengið frið eftir
þennan órósama dag. Þeir voru að vísu
til, sem voru óánægðir yfir því, að Teig-
ur hafði gengið á bak orða sinna um
að aflífa hundinn, en sjálfur hló hann
aðeins og sagði þeim að gera það þá
sjálíir, ef þeir þyrðu það vegna krakk-
anna í blokkunum.
Flestum kom saman um, að það gæti
orðið tvísýnn leikur.
Þar að auki fannst 'þeim ótrúlegt að
það kæmi fyrir aftur að angóraköttur
frú Petterson skytist undir bíl við blokk-
irnar kl. 4 að morgni og að hundurinn
væri þá til staðar að gjamma að kettin-
um. Svo syndir Snata að þessu sinni
voru látnar niður falla, sem óviðráðan-
leg tilviljun.
/. S. þýddi.
Barnastúkan Samúð nr. 102, Akureyri. Eldri dcild.
68 VORIÐ